O megalitismo é un período da prehistoria caracterizado pola construción de monumentos e arquitecturas a base de grandes pedras sen labrar chamados megálitos. Estes monumentos inclúen os dolmens ou antas e os menhires ou pedrafitas (pedras fincadas soas, aliñadas ou en círculo).

Dolmen de Axeitos

Historia e características

editar

O megalitismo é un fenómeno amplamente estendido que aparece a mediados ou finais do Neolítico e conclúe, igual ca este, co descubrimento dos metais e a aparición da Idade de Bronce. Vai, polo tanto, do VI milenio antes de Cristo até finais do III milenio. A aparición da agricultura no Neolítico, propiciou a sedentarización das poboacións, que á súa vez comportou unha vinculación maior co territorio que habitaban e traballaban. As mámoas cumprían, ademais dunha finalidade funeraria, a función de delimitadoras dos espazos das comunidades humanas.

A cantidade de traballo que debía requirir a erección dun monumento megalítico parece indicar a existencia de estruturas sociais incipientemente complexas e desiguais. Dos construtores de megálitos non chegaron a nós máis ca estes grandes monumentos e non fican testemuños das súas actividades cotiás nin das súas moradas; suponse que habitaban covas e abeiros ao ar libre. Sábese, polo tanto, máis da súa morte que da súa vida.

O termo megalitismo aplícase propiamente ás arquitecturas de grandes laxes. Para o conxunto, utilízase o concepto de fenómeno tumulario.

Na tradición popular as pedrafitas son consideradas como xigantes petrificados e, en Galiza, as mámoas relaciónanse con tesouros gardados por mouros.

Véxase tamén

editar

Outros artigos

editar

Ligazóns externas

editar