Luis Carrero Blanco

Luís Carrero Blanco, nado en Santoña, Cantabria, o 4 de marzo de 1904 e finado en Madrid o 20 de decembro de 1973, foi un militar e político español. Ocupou diversos cargos no goberno franquista, e foi asasinado por ETA cando era Presidente do goberno de España durante a etapa final desa ditadura.

Luis Carrero Blanco
Nome completo	Luis Carrero Blanco
Alcume	Ginés de Buitrago e Juan de la Cosa
Nacemento	4 de marzo de 1904
	Santoña e Santoña
Falecemento	20 de decembro de 1973
	Madrid
Causa	Coche bomba
Soterrado	Cemiterio de Mingorrubio - O Pardo
Nacionalidade	España
Relixión	Igrexa católica
Ocupación	veterano, oficial da armada e astronauta
Cónxuxe	Carmen Pichot Villa
Fillos	Luis Carrero-Blanco Pichot
Premios	Gran Cruz da Orde de Isabel a Católica, Gran colar da Orde de Cisneros, Gran Cruz da Orden de Carlos lll, Medalla de outo de Valladolid, sen etiquetar, Gran Cruz da Orde de Cisneros, Gran Cruz del Mérito Naval con distintivo blanco e Gran Cruz del Mérito Militar con distintivo blanco
[ editar datos en Wikidata ]

Traxectoria

Formación

Ingresou na Escola Naval en 1918 contando con 14 anos e tomou parte na campaña de Marrocos de 1924-1926.

A guerra civil

Ao iniciarse a guerra civil fuxiu ante o temor de ser executado por milicias republicanas e refuxiouse nas embaixadas de México e Francia, ata que en xuño de 1937 conseguiu evadirse á zona nacional.

Situado ao mando do destrutor Huesca e, posteriormente, dun submarino, chegou a ser xefe de Operacións do Estado Maior da Mariña.

Cargos de Goberno

No ano 1940 redactou un informe recomendando a neutralidade española na segunda guerra mundial. Desde entón converteuse no home de confianza de Franco, sendo nomeado subsecretario (1941) e ministro da Presidencia (1951), logo vicepresidente (1967), o que supuxo un incremento crecente do seu peso específico no goberno do Estado. No seu labor procurou limitar a influencia dos falanxistas, promoveu a modernización económica e administrativa do Estado, aínda que sempre dentro do franquismo, e apoiou a planificación da sucesión monárquica do réxime, na figura de Xoán Carlos I.

En xuño de 1973 foi nomeado presidente do goberno, o que facía pensar que se convertería no home forte do Estado á morte do ditador e no alicerce sobre o cal se sustentaría o franquismo sen Franco. Pero o seu falecemento o 20 de decembro de 1973 nun atentado perpetrado por ETA en Madrid ("Operación Ogro") abortou esas expectativas.

Véxase tamén