Célula bipolar da retina
As células bipolares da retina son un tipo de neuronas cuxo corpo celular se encontra na capa nuclear interna da retina do ollo, situadas entre os fotorreceptores (conos e bastóns) e as células ganglionares. Actúan, directa ou indirectamente, transmitindo sinais desde os receptores ás células ganglionares.
Estrutura
editarEstas células retinianas denomínanse bipolares porque teñen un corpo central do cal saen dous conxuntos de procesos longos. Poden facer sinapse cos conos ou bastóns (en peixes teleósteos hai células bipolares con entradas de sinais mixtas de bastóns/conos, pero non en mamíferos), e dispútase se aceptan sinapses das células horizontais. As células bipolares transmiten os sinais desde os receptores pasándoos ás células ganglionares directa ou indirectamente (a través das células amácrinas). A diferenza da maioría das neuronas, as células bipolares comunícanse por medio de potenciais graduados en vez de potenciais de acción.
Función
editarAs células bipolares reciben entradas sinápticas de conos ou de bastóns (non de ambos en mamíferos), polo que se adoitan denominar céllas bipolares dos conos ou células bipolares dos bastóns. Hai unhas 10 formas distintas de células bipolares dos conos e só unha célula bipolar dos bastóns.
Na escuridade unha célula fotorreceptora (cono ou bastón) libera glutamato na sinapse, que inhibe (hiperpolariza) as células bipolares ON e excita (despolariza) as células bipolares OFF . Porén, na luz os fotóns golpean o fotorreceptor, o que causa que este quede inhibido (hiperpolarizado) debido á activación de opsinas que activan proteínas G, que á súa vez activan a fosfodiesterase (PDE), que corta o GMPc orixinando 5'-GMP. En células fotorreceptoras, hai unha abundancia de GMPc en condicións escuras, mantendo abertas as canles de sodio reguladas por GMPc e así a PDE diminúe a subministración de GMPc, reducindo o número de canles de sodio abertas e hiperpolarizando a célula fotorreceptora. Isto causa que se libere menos glutamato. Isto orixina que a célula bipolar ON perda a súa inhibición e se faga activa (despolarizada), mentres que a célula bipolar OFF perde a súa excitación (queda hiperpolarizada) e queda en silencio.[1]
As células bipolares dos bastóns non fan sinapse directamente coas células ganglionares, senón que o fan con células amácrinas a retina, as cales á súa vez excitan a células bipolares ON de conos (por medio de unións comunicantes) e inhiben as células bipolares OFF de conos (por medio de sinapses mediadas por glicina) o que supera a vía dos conos para enviar sinais ás células ganglionares en ambientes escotópicos (pouca luz).[2]
As células bipolares OFF fan sinapse na capa externa da capa plexiforme interna da retina, e as células bipolares ON terminan na capa interna da capa plexiforme interna.
Transmisión de sinais
editarAs células bipolares poden transferir información desde os conos e bastóns ás células ganglionares. As células horizontais e amácrinas da retina complican este mecanismo simple un pouco. As células horizontais parece que poden introducir unha inhibición lateral ás dendritas e dan lugar á inhibición centro-arredores que é aparente nos campos receptivos da retina. As células amácrfinas da retina tamén introducen unha inhibición lateral ao terminal axónico, realizando varias funcións visuais como a transdución de sinais cunha alata razón sinal-ruído.[3]
O mecanismo para producir o centro do campo receptivo das células bipolares coñécese ben: innervación directa da célula fotorreceptora que está enriba delas, xa sexa por medio dun receptor metabotrópico (ON) ou ionotrópico (OFF). Porén, o mecanismo para producir os arredores monocromáticos do mesmo campo receptivo está aínda investigándose. Aínda que se sabe que unha célula importante neste proceso podería ser a célula horizontal, a secuencia exacta de receptores e moléculas non se coñece.
Notas
editar- ↑ Kevin S. LaBar; Purves, Dale; Elizabeth M. Brannon; Cabeza, Roberto; Huettel, Scott A. (2007). Principles of Cognitive Neuroscience. Sunderland, Mass: Sinauer Associates Inc. p. 253. ISBN 0-87893-694-7.
- ↑ Bloomfield Stewart A.; Dacheux Ramon F. (2001). "Rod Vision: Pathways and Processing in the Mammalian Retina". Progress in Retinal and Eye Research 20 (3): 351–384. doi:10.1016/S1350-9462(00)00031-8.
- ↑ Tanaka M, Tachibana M (15 de agosto de 2013). "Independent control of reciprocal and lateral inhibition at the axon terminal of retinal bipolar cells". J Physiol 591 (16): 3833–51. PMC 3764632. PMID 23690563. doi:10.1113/jphysiol.2013.253179.
Véxase tamén
editarOutros artigos
editarBibliografía
editar- Nicholls, John G.; A. Robert Martin; Bruce G. Wallace; Paul A. Fuchs (2001). From Neuron to Brain. Sunderland, Mass: Sinauer Associates. ISBN 0-87893-439-1.
- Masland RH (2001). "The fundamental plan of the retina". Nat. Neurosci. 4 (9): 877–86. PMID 11528418. doi:10.1038/nn0901-877.
Ligazóns externas
editar- Retinal bipolar cells Medical Subject Headings (MeSH) na Biblioteca Nacional de Medicina dos EUA.
- Diagrama en mcgill.ca
- NIF Search - Retinal Bipolar Cell Arquivado 04 de marzo de 2016 en Wayback Machine. na Neuroscience Information Framework