Arata Isozaki

Arata Isozaki (磯崎新) nado en Oita (Kyūshū) o 23 de xullo de 1931 e finado en Naha o 28 de decembro de 2022, foi un arquitecto xaponés.

Arata Isozaki

Nome orixinal	(ja) 磯崎新
Biografía
Nacemento	23 de xullo de 1931 Ōita (Xapón)
Morte	28 de decembro de 2022 (91 anos) Naha (Xapón)
Causa da morte	Morte natural
Datos persoais
País de nacionalidade	Xapón
Educación	Universidade de Toquio Oita Uenogaoka high school (en)
Actividade
Campo de traballo	Arquitectura
Lugar de traballo	Quioto Turín Barcelona Cracovia
Ocupación	arquitecto , profesor universitario
Empregador	Universidade de Toquio
Membro de	Academia Real Inglesa (pt) (membro honorário (pt) ) Nihon Geijutsuin (pt)
Movemento	Metabolismo (arquitetura) (pt) e Posmodernismo
Lingua	Lingua xaponesa
Participou en
12 de xuño de 1987	documenta 8
Obra
Obras destacables (1902) Ōita Prefectural Library (en) (1989) Lake Sagami Country Club (en) (1990) Palau Sant Jordi (2003) Palasport Olimpico (pt)
Familia
Cónxuxe	Aiko Miyawaki (1972–2014), morte do cónxuxe
Premios (2019)  Premio Pritzker (1997)  Gran Cruz da Orde do Mérito Civil (1986)  Medalla de Ouro do RIBA  Commander of the Cross of the Order of Merit of the Republic of Poland (en)  cabaleiro da orde das Artes e as Letras
Páxina web	isozaki.co.jp

Traxectoria

Estudou na universidade de Toquio, onde un dos seus profesores foi o coñecido arquitecto Kenzō Tange. Ao finalizar os seus estudos traballou con el ata 1963, e estableceu entón o seu propio despacho.

Os primeiros proxectos de Isozaki caracterizáronse pola combinación da tradición xaponesa coas modernas estruturas realizadas con tecnoloxía moi avanzada. A partir de 1970 o seu estilo foi cambiando, e comezou a substituír os elementos tradicionais por elementos posmodernistas, é dicir, formas como bóvedas, esferas e outros elementos.

Isozaki introduciu nos seus deseños espazos ben definidos que teñen un significado determinado. A estrutura do edificio convértese nun elemento que fai de conexión entre a realidade e a ilusión que crea a contemplación dos volumes da obra.

Isozaki, a pesar do cambio de estilo que realizou, seguiu combinando elementos orientais con elementos occidentais, algo que fixo con mestría e polo que se lle valorou en todo o mundo. Conseguiu incorporar aos seus edificios orixinais efectos visuais, de maneira que a contemplación destes varía segundo o ángulo desde o que se observan.

Isozaki foi distinguido con numerosos premios internacionais, como o da Asociación de Arquitectos do Xapón, o da Royal Institute of Architects británico e o da American Academy, entre outros moitos. Isozaki foi profesor visitante en varias universidades importantes, entre elas as de Harvard, Yale e Columbia.

Obras representativas

Casa do Home, A Coruña.

Kyoto Concert Hall, Quioto, Xapón.

• Edificio de Colegio de Médicos (1959-1960 Desaparecido, Oita, Xapón)
• Biblioteca Municipal (1962-1966 Kitakyushu, Xapón)
• Museo de Belas Artes (1971-1974 Takasaki, Xapón)
• Casa Yano (1973-1975 Kawasaki, Xapón)
• Edificio Shuhosha (1974-1975 Fukuoka, Xapón)
• Centro Cívico (1979-1983 Tsukuba, Xapón)
• Museo de Arte Contemporánea (1981-1986, Ánxeles, EUA)
• Palau Sant Jordi (1983-1990 Barcelona)
• Ampliación do Museo de Arte de Brooklyn (1986-1992 Nova York, Estados Unidos)
• Proyecto de Fundación Daniel Templon (1986 Valbonne, Francia)
• Edificio Arch, Universidad Bond (1987-1989 Gold Coast, Australia)
• Edificio de Oficinas Team Disney (1987-1991 Orlando, Florida, Estados Unidos)
• Pavillón polideportivo en Palafolls "Palauet" (1987-1996 Barcelona)
• Concurso de Museo de Arte Contemporánea (1990 Stuttgart, Alemaña)
• Centro de Arte e Tecnoloxía Xaponesa (1990-1994 Cracovia, Polonia)
• Quioto Concert Hall,(1991-1995 Quioto, Xapón)
• Daimler Benz AG, Proxecto Potsdamer Platz (1992-1993 Berlín, Alemaña)
• Casa do Home (1993-1995 A Coruña)
• Parc de la Muntanyeta de Sant Boi, (1994-2000 Barcelona)
• Parque Universitario de Santiago de Compostela (1995 Santiago de Compostela)
• Illa de Blanes (1998-2002 Xirona)
• Acceso ao CaixaForum Barcelona (1999-2002 Barcelona)
• Isozaki Atea (1999-2009 Bilbao, España)
• Palacio de Xeo para Olimpíada de 2006 (2000-2006 Turín, Italia)
• Concurso Museo da Evolución Humana (2000 Burgos)
• Concurso Ordenación de la Estación de Canfranc (2001 Huesca)
• Concurso Conjunto Arquitectónico dedicado a los Sanfermines (2001 Pamplona)
• CMA. Cidade do Motor de Aragón (2002-2005 Teruel)
• D38 (2002-2011 Barcelona)
• Planta 10 do Hotel Puerta América (2003-2005 Madrid)
• Bahns d'Arties (2004- Val d'Aran)
• Puerto Triana (2006 Sevilla)
• Concurso Grande Espazo Escénico da Cidade de Granada (2008 Granada)
• Bodegas La Horra (2008- Burgos)
• Museo Nacional de Civilización Exipcia - Deseño da Exposición (2010- O Cairo, Exipto)
• Concurso de Ideas para o Centro de Interpretación da Murcia Medieval (2011-2012 Murcia)