O adxectivo xerófilo,[1] e o substantivo xerófito,[2] (do grego antigo xero-: seco, -filo: amigo, e -fito: planta) aplícanse en botánica á vexetación e ás asociacións vexetais especificamente adaptadas para a vida nun medio seco. É dicir, plantas adaptadas á escaseza de auga na zona na que habitan, como a estepa ou o deserto.[3][4][5][6][7]

Matogueira xerófila

Encóntranse en rexións climaticamente áridas e tamén en ambientes excepcionalmente secos de rexións semiáridas ou subhúmidas.[3][4][5]

Características editar

Presentan trazos que lles permiten sobreviviren en ausencia dunha subministración abundante de auga.

Os xardíns formados por xerófitos denomínanse xeroxardíns.

Notas editar

  1. xerófilo, xerófila no Dicionario da RAG
  2. xerófito, xerófita no Dicionario da RAG
  3. 3,0 3,1 Font Quer, P. 1977: Diccionario de Botánica. Editorial Labor S.A. Barcelona. pp:1111=1112. ISBN 84-335-5804-8.
  4. 4,0 4,1 Strasburger, Edward. 1981: Tratado de Botánica. Editorial Marín S.A. Barcelona. ISBN 84-7102-990-1.
  5. 5,0 5,1 Bastidas Arístides. 1991: Las plantas y sus 13 residencias. Ediciones Corpoven, S.A. Caracas.
  6. 6,0 6,1 Medina, Ernesto. 1977: Introducción a la ecofisiología vegetal. Organización de los Estados Americanos. Monografía 16.
  7. 7,0 7,1 Gold Morgan, Michele. 1983: Procesos energéticos de la vida. Fotosíntesis. Editorial Trillas S.A. México. ISBN 968-24-0927-6.

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar


 
 Este artigo sobre botánica é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.