Servando Fernández Victorio
Servando Fernández-Victorio Arenas, nado en Galdo (Viveiro) en 1834 e finado en Barcelona o 20 de agosto de 1907, foi un avogado, xuíz e político galego.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1834 Galdo, España |
| Morte | 20 de agosto de 1907 (72/73 anos) Barcelona, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | avogado , xuíz , político |
| Lingua | Lingua castelá |
Traxectoria
editarLicenciado en Dereito pola Universidade de Madrid en 1858. Foi avogado en Viveiro, xuíz de Vilamartín de Valdeorras, Xinzo de Limia e Barcelona e instruíu inicialmente a causa polo asasinato do xeneral Prim. Despois foi maxistrado da Audiencia de Cáceres. Foi elixido deputado polo distrito de Lalín nas eleccións a Cortes Constituíntes de 1873.[1] Na Restauración foi candidato a deputado polo distrito de Viveiro en 1893 pero non foi elixido,[2] tiña como portavoz o periódico El Baluarte de Galicia. Foi presidente da Audiencia de Manila (1890), e despois de Oviedo e Barcelona. Finou en San Gervasio (Barcelona) o 20 de agosto de 1907.[3]
Recoñecementos
editarCabaleiro da Real Orde de Isabel a Católica, 1870.
Vida persoal
editarCasou aos 25 anos con Acacia Cociña, filla de Vicente Manuel Cociña Vizoso,[4] e foi pai de María de los Dolores, Nicolás, Francisco, Antonio, Augusto, Concepción e Servando Fernández-Victorio Cociña.
Notas
editarVéxase tamén
editarBibliografía
editar- Chao Espina, Enrique (1953). "Servando Fernández Victorio. Un gallego ilustre entre los últimos de Filipinas". Spes XX (218): 18–20.
- "Un vivariense ilustre". El Eco de Galicia (2027): 1. 22/02/1893.