Serra de Albarracín

A Serra de Albarracín é un conxunto montañoso situado na zona suroeste do Sistema Ibérico, na fronteira entre as comunidades autónomas de Aragón, Castela-A Mancha e Comunidade Valenciana. Ten unha lonxitude duns 60 km en dirección noroeste-sueste, cunha cota máxima de 1.921 metros de altitude no cerro de Caimodorro.

Serra de Albarracín

Tipo	serra
Localización
División administrativa	Provincia de Teruel, España, provincia de Guadalaxara, España e provincia de Valencia, España
40°29′10″N 1°36′55″O
Cordilleira	Sistema Ibérico
Composto por	Sierra de Gúdar (en) Sierra de Javalambre (en) Serra d'Espadà (en)
Características
Altitude	1.921 m
Dimensións	60 () km
Punto máis alto	Q8254911  (1.921 m )
Material usado	Calcaria
Área protexida da rede Natura 2000
Identificador	ES2420037

Xeoloxía

Os montes de Albarracín son xeralmente de rochas calcarias e nas súas masas atópanse multitude de petrificacións fósiles. O lugar no que máis hai recibiu o nome de Las Calaveras, por confundilas con restos humanos.

Relevo

Ao leste principia a serra de Gúdar na cabeza de Muela de Ares, desprendéndose deste punto outra serie de cerros que, prolongándose cara ao norte en forma piramidal, presentan o seu maior elevación na serra de Muela (1610 msnm) no termo de Ojos Negros. Polo oeste de Albarracín e cerro de Muela despréndese outra cordillera que, logo duns 40 km de extensión, forma o collado La Plata, cuxa cordillera vese cortada polo río Guadalaviar, elevándose novamente baixo o nome de serra de Javalambre, que se une coa denominada serra de Espadán. Ao suroeste, entre os ríos Cabriel e Guadalaviar, comeza outra serra moi escabrosa que se estende á Comunidade Valenciana, co nome de serra de Cabrillas.

Hidrografía

A serra de Albarracín é un dos puntos da Península Ibérica con maior número de mananciais. No máis elevado da serra, preto de Frías de Albarracín, ten o seu nacemento o río Texo, nun manancial de escasas augas. Desde alí diríxese ao oeste, cruzando a Veiga do Texo e recibindo a varios afluentes, ata entrar en Castela-A Mancha delimitando as provincias de Cuenca e Guadalaxara.

A uns 160 m de distancia do nacemento do Texo, ao leste e na caída do collado, nace o río Cabriel, que en dirección oposta ao Texo introdúcese na provincia de Cuenca. No termo de Zafrilla ten o seu nacemento noutra fonte o río Xúcar. Na saia sur do cerro chamado Muela de San Juan nace o río Guadalaviar, que atravesa Guadalaviar, Villar del Cobo, Tramacastilla, Torres de Albarracín, Albarracín e Gea de Albarracín, chegando á comarca de Teruel tras cruzar as grandes serras de oeste a leste.

No termo de Tormón nace o río Ebrón e en Cella hai unha gran fonte de pedra construída en 1729 da que nace o río Cella. En Orihuela del Tremedal, cerca do santuario da Virxe do Tremedal, entre a serra de Molina e a de Albarracín nace o río Galo, que penetra posteriormente na provincia de Guadalaxara.

Clima

O clima predominante na serra de Albarracín é moderadamente frío. Conta con invernos moi fríos que en ocasións poden baixar as temperaturas ata os -15 graos Celsius, onde se dan nevadas abundantes. Os veráns son suaves podendo superar ocasionalmente os 30 graos, con temperaturas medias que oscilan entre os 17-20 graos, e que adoitan ser tormentonsos.

Véxase tamén

• Comarca de Sierra de Albarracín