Saadi Shirazi

Poeta persa medieval
(Redirección desde «Saadi»)

Musharrif al-Dīn ibn Muṣlih al-Dīn,[1] coñecido como Sa'dī,[2][3] tamén escrito Saadi (en persa سعدی), nado en Xiraz pouco despois de 1200 e finado na mesma cidade entre 1290 e 1294,[4] é un dos principais poetas persas do período medieval, recoñecido non só pola calidade da súa escritura, senón pola profundidade da súa sensibilidade social.

Modelo:BiografíaSaadi Shirazi

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(fa) سعدی شیرازی Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacementoc. 1210 Editar o valor en Wikidata
Xiraz (Império Corásmio) Editar o valor en Wikidata
Morte9 de decembro de 1292 Editar o valor en Wikidata (81/82 anos)
Xiraz, Irán Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaSaadi Mausoleum (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
RelixiónSunnismo Editar o valor en Wikidata
EducaciónAl-Nizamiyya of Baghdad (en) Traducir (1195–1226) Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoFilosofía, literatura e poesía Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónpoeta, escritor Editar o valor en Wikidata
Xénero artísticoGhazal Editar o valor en Wikidata
Pseudónimo literarioسعدی Editar o valor en Wikidata
Obra
Obras destacables

Descrito pola fonteDicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron
Small Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary (en) Traducir
Encyclopædia Britannica Editar o valor en Wikidata
BNE: XX1053588 Musicbrainz: 6603e7c6-feb3-4cca-8019-de11548d0e85 Editar o valor en Wikidata
Abdullah Sa'di
Tumba de Saadi dende o ceo (2014)

Traxectoria

editar

Nativo de Xiraz (Persia), Saadi abandonou a súa cidade natal a temperán idade para estudar literatura árabe e ciencias islámicas en Bagdad, entre 1195 e 1226.

As condicións de inestabilidade que seguiron á invasión mongol levárono a viaxar por Anatolia, Siria, Exipto e Iraq. Tamén refire na súa obra viaxes a India e Asia central. A experiencia de Saadi é similar á de Marco Polo, quen estivo pola rexión entre 1271 e 1294. Hai non obstante unha diferenza entre ambos: mentres que Marco Polo se relacionou especialmente cos poderosos e a "boa vida", Saadi conviviu coa xente ordinaria, sobreviventes do holocausto mongol. Reuniuse a altas horas da noite intercambiando ideas con mercadores, granxeiros, relixiosos, camiñantes, ladróns e mendigos sufís. Durante vinte anos ou máis, continuou a mesma rutina de sermóns, advertencias, aprendizaxe, perfeccionando a súa dialéctica e puíndola en xemas que iluminasen a sabiduría e as debilidades do seu pobo.

Cando reapareceu na súa nativa Xiraz era xa un home vello. A cidade, baixo o goberno de Atabak Abubakr Sa'd ibn Zangy (1231-60) gozaba dun período de relativa tranquilidade. Saadi non só foi benvido, senón que logrou o respecto do gobernante e foi designado entre os grandes da provincia. En resposta, Saadi tomou o seu nome literario do gobernante, Sa'd ibn Zangi, e compuxo algúns dos máis fermosos panexíricos como xesto inicial de gratitude en favor da casa gobernante e situounos ao inicio do seu Bostan. Crese que pasou o resto da súa vida en Xiraz.

As súas obras máis coñecidas son Bostan (O xardín das froitas) (1257), e Gulistan (O xardín das rosas) (1258). Bostan está escrito completamente en verso, de rima épica e consiste en historias que ilustran apropiadamente as virtudes recomendadas aos musulmáns (xustiza, liberalidade, modestia, satisfacción) así como reflexións sobre a conduta dos derviches e as súas prácticas extáticas.

Gulistan está maioritariamente escrito en prosa e contén historias e anécdotas persoais. O texto está intercalado cunha variedade de poemas curtos que inclúen aforismos, advertencias e reflexións humorísticas. Saadi demostrou unha fonda conciencia sobre o absurdo da existencia humana, ao falar, por exemplo, do destino daqueles que dependían do humor cambiante dos reis en contraste coa liberdade dos derviches.

Para os estudantes occidentais tanto Bostan como Gulistan implican unha atracción especial, mais Saadi é lembrado tamén como un gran creador de panexíricos e obras líricas, autor de odas mestras que retratan a experiencia humana, e tamén por odas singulares lamentando a caída de Bagdad despois da invasión mogol de 1258. A súa produción lírica atópase en Ghazaliyat ("Lírica") e as súas odas en Qasa'id ("Odas"). Tamén produciu un número de escritos en árabe.

A mestura peculiar de cortesía e cinismo, humor e resignación que amosa a obra de Saadi, xunto a unha tendencia a evitar os dilemas difíciles, convérteo para moitos nuns dos escritores máis encantadores da cultura iraniano.

Unha das súas citas máis célebre é "facer ás présas vira en refugallo". Outro poema atópase na entrada do edificio das Nacións Unidas en Nova York, cun chamado a romper todas as barreiras.[5]

  1. The City – Kathryn Hinds – Google Books. Books.google.com.pk. Consultado o 13 de agosto de 2012. 
  2. Enciclopedia Británica. "Biografía de Sa'di". Consultado o 31 de agosto de 2009. 
  3. Scholey, Arthur (2006). Cuentos de los Derviches Persas. EDAF. ISBN 8441412782. 
  4. Katouzian, Sa'di, p. 10.
  5. Biografía de Saadi

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar

Ligazóns externas

editar