Roberto Lertxundi
Roberto Lertxundi Barañano, nado en Bilbao, 25 de febreiro de 1948, é un médico e político vasco. Iniciou a súa militancia política durante a ditadura franquista en ETA. Pasou logo ó Partido Comunista de España e de aí, xa en democracia, a Euskadiko Ezkerra. Permanece apartado da vida política desde 1993, aínda que en 2009 aceptou ser senador por designación autonómica a proposta do PSE-EE (PSOE).
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 25 de febreiro de 1948  (76 anos)Bilbao, España |
 Deputado do Parlamento do País Vasco | |
| 22 de marzo de 1984 – 1 de outubro de 1986 Lexislatura: II lexislatura do Parlamento Vasco Circunscrición electoral: Biscaia | |
| Deputado do Parlamento do País Vasco | |
31 de marzo de 1980 – 12 de febreiro de 1981 – Juan Infante Escudero (en)  → Lexislatura: I lexislatura do Parlamento Vasco Circunscrición electoral: Biscaia | |
 Deputado do Parlamento Vasco na primeira lexislatura | |
 Senador de España | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Madrid |
| Ocupación | político , médico |
| Partido político | Liga Komunista Iraultzailea Euskadiko Ezkerra Partido Comunista de España Partido Comunista de Euskadi |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua castelá |
| Familia | |
| Fillos | Laida Lertxundi (pt) |
| Parentes | Koikili Lertxundi (sobriño) |
É ademais tío do futbolista Koikili Lertxundi.
Traxectoria editar
Roberto Lertxundi ingresou en Euskadi Ta Askatasuna (ETA) en 1968, durante a súa etapa universitaria mentres estudaba medicina. Formou parte de ETA VI e, cando esta organización escíndese en 1972 en dúas tendencias, os "maios" e os "minos", integrándose posteriormente cun grupo significativo destes no aínda ilegal Partido Comunista de Euskadi (PCE-EPK), do cal chegou a ser unha das súas figuras máis importantes no País Vasco. Desta forma, en 1974 accedeu ao comité central e en 1977 substituíu a Ramón Ormazabal, apoiado por Santiago Carrillo, como secretario xeral do partido, sendo Ormazabal designado presidente.[1]
Lertxundi e Ormazabal lideraban respectivamente as correntes vasquista e obrerista do PCE-EPK. Malia non conseguir representación nas eleccións xerais de 1977, Lertxundi formou parte do relatorio que, en 1978, redactou o Estatuto de Autonomía do País Vasco, e foi un dos dirixentes vascos que se desprazou a Madrid con Carlos Garaikoetxea para negociar a aprobación do Estatuto nas Cortes Xerais.[2][3] Nas eleccións ao Parlamento Vasco de 1980 foi o único parlamentario do PCE-EPK elixido, por Biscaia, para formar parte da primeira lexislatura do Parlamento Vasco. Nun período de espiral terrorista de ETA, Lertxundi mostrara abertamente a súa condena de ETA, o que fixo que un comando etarra o mantivese secuestrado varias horas en abril de 1981.[1]
Porén, Lertxundi, encabezando o sector maioritario da dirección do PCE-EPK, tras a celebración do IV Congreso deste en xaneiro de 1981, no que fora reelixido secretario xeral, levara a cabo un proceso de converxencia con Euskadiko Ezkerra (EE), que aceptara a vía estatutaria. Coincidindo co Congreso, Lertxundi abandonou o escano no Parlamento Vasco.[4] O proceso de confluencia con EE culminou ó comezo de 1982 no abandono da formación comunista dun gran número de militantes, sobre todo de Biscaia, e o seu ingreso en EE, o cal se constitúe definitivamente como partido co nome de Euskadiko Ezkerra - Esquerda para o Socialismo, abandonando a súa definición explicitamente nacionalista vasca, con Mario Onaindia como secretario xeral.[5] Lertxundi, que en novembro de 1981 fora expulsado do PCE, incorporouse á dirección de EE.[1] Nas eleccións ao Parlamento Vasco de 1984 volveu ser elixido parlamentario vasco, esta vez xa por Euskadiko Ezkerra. Candidato á alcaldía de Bilbao por EE en 1991, foi o voceiro de devandita formación no consistorio bilbaíno entre 1991 e 1993. Ese ano abandonou a política debido á súa oposición á integración de EE no Partido Socialista de Euskadi.[6]
A partir dese momento, Lertxundi centrouse na súa carreira profesional como xinecólogo, na que destacou no campo da contracepción, sendo elixido vicepresidente da Sociedade Española de Contracepción e vicepresidente segundo da Federación Española de Contracepción.[7]
Aínda que non volveu participar activamente en política durante 16 anos, mitigou a súa oposición á colaboración co socialismo vasco presidindo a asociación cultural Ezkerra XXI, unha asociación de esquerdas dedicada á reflexión, e participando xunto a outros socialistas, na creación da plataforma Aldaketa, liderada polo ex conselleiro de Cultura polo PNV Joseba Arregi.[8] En 2005 aceptou aparecer nun posto testemuñal nas listas do PSE-EE por Biscaia nas eleccións ao Parlamento Vasco.[9]
Tras a investidura de Patxi López como lehendakari en 2009 aceptou ser senador de designación autonómica, a proposta do PSE-EE, substituíndo a Víctor Urrutia.[10]
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 1,2 O País
- ↑ Mª Isabel Pérez Ares. "El Consejo General Vasco y el Estatuto de Autonomía, redacción y autonomía". ISBN 84-95747-23-5.
- ↑ Luis Castells y Arturo Cajal (eds.). La autonomía vasca en la España contemporánea (1808-2008). Marcial Pons Historia / Instituto de Historia Social Valentín de Foronda. ISBN 978-84-96467-89-7.
- ↑ Lertxundi dimite como parlamentario tras ser reelixido secretario do PC de Euskad
- ↑ Luis Castells y Arturo Cajal (eds.). op. cit.
- ↑ Roberto Lertxundi será senador
- ↑ "Roberto Lertxundi renuncia á Vicepresidencia da SEC e FEC para ser Senador Autonómico por Euskadi". Arquivado dende o orixinal o 08 de outubro de 2013. Consultado o 17 de novembro de 2016.
- ↑ O ex dirixente de EE Roberto Lertxundi será senador autonómico a proposta do PSE
- ↑ "Certificación comprensiva das candidaturas proclamadas ante a Xunta Electoral do Territorio Histórico de Bizkaia". Arquivado dende o orixinal o 21 de setembro de 2013. Consultado o 27 de agosto de 2018.
- ↑ O Correo