Ramón Berenguer IV o Santo

(Redirección desde «Ramón Berenguer IV»)

Ramón Berenguer IV o Santo, nado en Barcelona entre os anos 1113 e 1114 e finado en Borgo San Dalmazzo, preto de Turín, o 7 de agosto de 1162[1] foi Conde de Barcelona, Xirona, Osona, Cerdaña e Ribagorza, e princeps do Aragón, que na época significaba primus inter pares.

Ramón Berenguer IV o Santo
Nacemento1114
Lugar de nacementoBarcelona
Falecemento6 de agosto de 1162
Lugar de falecementoBorgo San Dalmazzo
SoterradoMosteiro de Santa Maria de Ripoll
NacionalidadeCondado de Barcelona
Ocupacióngobernante
PaiRamón Berenguer III
NaiDulce I, Condessa da Provença
CónxuxePetronila de Aragón
FillosDoce de Aragón, Afonso II de Aragón, Peter of Barcelona, Berenguer of Barcelona, Sancho I, Conde da Cerdanha e Raimundo Berengário III, Conde da Provença
IrmánsBerengário Raimundo, Conde da Provença, Berenguela de Barcelona, Almodis of Barcelona, Stefania di Barcellona e Ximena de Barcelona i de Díaz
Na rede
WikiTree: Aragón-206
editar datos en Wikidata ]

Traxectoria editar

Orixe familiar editar

Era fillo de Ramón Berenguer III e Dulce da Provenza, a quen sucedeu no trono condal de Barcelona contra 1131, mentres o seu irmán xemelgo Berenguer Ramón sucedía a seu pai no trono condal da Provenza. Era neto por liña paterna de Ramón Berenguer II e Mafalda de Apulia-Calabria, e por liña materna de Gerbert de Gavaldà e Gerberga da Provenza.

Foi cabaleiro templario como o fora, tamén, seu pai, aínda que con carácter temporal (miles ad terminum).[2][3]

Notas editar

  1. Ubieto (1987), páx. 188
  2. Carraz, Damien (2005). L'Ordre du Temple dans la basse vallée du Rhône (1124-1312): Ordres militaires, croisades et sociétés méridionales. Collection d'histoire et d'archéologie médiévales, ISSN 1255-2380 num. 17 (en francés). Lyon: Presses Universitaires Lyon. p. 110. ISBN 978-2-7297-0781-1. 
  3. Os miles ad terminum eran cabaleiros que non tomaban a totalidade dos votos da ordenación, polo que tiñan un estatus inferior e servían tan só durante un tempo limitadosolo durante un tiempo limitado. (Véxase: Selwood, Dominic (1999). Knights of the Cloister: Templars and Hospitallers in Central-Southern Occitania, C.1100-C.1300. Boydell & Brewer Ltd. p. 120. ).

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Bofarull y Mascaró, Próspero de (1836). Los Condes de Barcelona vindicados II. Barcelona: Imprenta de Oliveres y Monmany. 
  • Pellicer i Pagès, Josep Mª (1888). Santa María del monasterio de Ripoll (en castelán). Mataró: Establecimiento tipográfico de Feliciano Horta. 
  • Pujades, Gerónimo (1832). Cronica universal del principado de Cataluña (en castelán) VIII. Barcelona: Imprenta de José Torner. 
  • Suárez Fernández, Luis (1976). Historia de España Antigua y Media (en castelán). Madrid: Rialp. 
  • Ubieto Arteta, Antonio (1981). Historia de Aragón (en castelán). Vol. I (La formación territorial). Zaragoza: Anubar ediciones. ISBN 84-7013-181-8. 
  • Ubieto Arteta, Antonio (1987). Historia de Aragón: Creación y desarrollo de la Corona de Aragón (en castelán). Zaragoza: Anubar. ISBN 84-7013-227-X.