Holocéfalos
| Holocéfalos (Holocephali) Quimeras Rango fósil: Devoniano - actualidade | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Hydrolagus colliei | |||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Xéneros actuais | |||||||||||||||
Os holocéfalos (Holocephali, do grego ὅλος hólos, 'todo' e κεφαλή kephalé, 'cabeza', isto é, "nos que todo é cabeza")[1] son unha subclase de peixes cartilaxinosos (Chondrichthyes).
Só unha orde, a dos quimeriformes (Chimaeriformes), con tres familias que reúnen 47 especies, chamadas quimeras ou tiburóns fantasmas, sobreviven na actualidade,[2] pero o grupo foi moi diverso en épocas pasadas.
A morfoloxía destes animais coñécese desde o Devoniano, porén, a relación das formas fósiles coas actuais é aínda incerta.[3] A maioría dos expertos sospeitan que este taxon é en realidade un grupo parafilético.[4]
Características editar
O seu estraño aspecto, no que destaca unha gran cabeza protuberante, cunha boca que se asemella á dun coello, e cunha longa cola recorda á dunha rata, valeulles o nome de quimeras, que toman do monstro da mitoloxía grega formado por partes de diversos animais. Alcanzan tamaños de até 2 m, dos cales a maior parte corresponden á súa desmesurada cola. Unha espiña velenosa situada diante da aleta dorsal permítelles inxectar veleno a calquera animal que os ataque.
A diferenza dos tiburóns e as raias, as súas catro branquias están cubertas exteriormente por unha membrana de pel, análoga ao opérculo dos peixes óseos.[5] Os adultos carecen de espiráculo circular (que estaría derivado da primeira abertura branquial), presente unicamente de forma temporal no desenvolvemento embrionario.[6] Así mesmo, a mandíbula superior está fusionada co resto do cranio e presentan orificio anal e uroxenital separados.
Taxonomía editar
Os holocéfalos contan cun importante rexistro fósil a partir do Devoniano, con numerosas ordes extintas.[7]
- Subclase Holocephali
- Superorde Paraselachimorpha † (parafilético?)
- Orde Desmiodontiformes †
- Orde Oreodontiformes †
- Orde Iniopterygiformes †
- Orde Eugeneodontiformes † (Os Eugeneodontiformes non son considerados elasmobranquios por algúns autores.[8]
- Orde Petalodontiformes †
- Superorde Holocephalimorpha
- Orde Chondrenchelyiformes †
- Orde Psammodontiformes †
- Orde Cochliodontiformes †
- Orde Menaspiformes †
- Orde Copodontiformes †
- Orde Chimaeriformes Bonaparte, 1831
- Xénero Chimaera Linnaeus, 1758
- Xénero HydrolagusGill, 1863
Unha das especies máis coñecidas é a quimera monstruosa (Chimaera monstrosa).
Notas editar
- ↑ "Diccionario médico-biológico, histórico y etimológico". Arquivado dende o orixinal o 18 de decembro de 2009. Consultado o 15 de novembro de 2012.
- ↑ "Order Summary for Chimaeriformes". fishbase.mnhn.fr. Consultado o 2022-04-13.
- ↑ Kardong, Kenneth V. (2007): "Historia de los vertebrados" en Vertebrados. Anatomía comparada, función y evolución. Madrid: McGraw-Hill-Interamericana de España, S. A. U. ISBN 978-84-481-5021-1.
- ↑ Ommanney, F. D. (1970): Los Peces. Time Life. Colección de la naturaleza de Time-Life.
- ↑ Holocéfalos
- ↑ Kardong, K. V (2007), Op. cit.
- ↑ Mikko's Phylogeny Archive - Chondrichthyes
- ↑ "The Paleobiology Database - Eugeneodontiformes". Arquivado dende o orixinal o 30 de abril de 2008. Consultado o 15 de novembro de 2012.
Véxase tamén editar
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Holocéfalos |
| Wikispecies posúe unha páxina sobre: Holocéfalos |
Bibliografía editar
- Compagno, Leonard J. V. e Hamlett, William C., eds. (1999): Checklist of Living Elasmobranchs. Sharks, Skates, and Rays: The Biology of Elasmobranch Fishes. Baltimore: Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-6048-2.
- Nelson, Joseph S. (2006): Fishes of the World. Nova York: John Wiley & Sons, Inc. ISBN 0-471-25031-7.
Outros artigos editar
Ligazóns externas editar
- ITIS. Chimaeriformes (en inglés) Consultada o 13/104/2022.
- NCBI. Chimaeriformes (en inglés) Consultada o 15/11/2012
- Galería de imaxes de quimeriformes Consultada o 15/11/2012.