Ptilocercus lowii

Ptilocercus lowii, coñecido vulgarmente na bibliografía internacional co nome de tupaia ou musaraña arborícola de cola plumosa, é unha especie de mamífero placentario da orde dos escandentios, a única da familia dos ptilocércidos, e do seu único xénero, Ptilocercus,[3]

Ptilocercus lowii
Musaraña arborícola de cola plumosa

Lámina Ptilocercus lowii, de Joseph Wolf,
na obra de Gray.[1]
Estado de conservación
Pouco preocupante (LC)
Pouco preocupante[2]
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Chordata
Subfilo: Vertebrata
Superclase: Tetrapoda
Clase: Mammalia
Subclase: Eutheria
Infraclase: Placentalia
Superorde: Euarchontoglires
Orde: Scandentia
Familia: Ptilocercidae
Lyon, 1913
Xénero: Ptilocercus
Gray, 1848
Especie: P. lowii
Nome binomial
Ptilocercus lowii
Gray, 1848
Distribución de Ptilocercus lowii
Distribución de Ptilocercus lowii

Distribución de Ptilocercus lowii

É orixinaria do sur de Tailandia, a península Malaia, Borneo e algunhas outras illas de Indonesia.[2]

Taxonomía

editar

Descricións

editar

A familia foi descrita en 1913 polo zoólogo e biólogo estadounidense Marcus Ward Lyon, en Proc. U. S. Natl. Mus., 45: 4,[3] separando ao xénero Ptilocercus da dos tupaíidos, onde estivera adscrito até aquela.

O xénero, e a especie, foran descritos en 1848 polo naturalista inglés John Edward Gray en Proc. Zool. Soc. Lond., 1848: 23.[4][5]

Sinonimia

editar

Ao longo do tempo o xénero Ptilocercus tamén foi coñecido polo sinónimo Ptilocerus Brehm, 1864.[4]

Etimoloxías

editar

O nome da familia fórmase, como é habitual, sobre a raíz do seu xénero tipo (e único), Ptilocercus, coa adición da desinencia do latín científico -idae, propipo das familias de animais.

En canto o nome do xénero está formado pola raíz do latín científico ptil-, tirada do grego antigo πτίλον ptílon, 'pluma', e o grego κέρκος kérkos, 'cola'. Literalmente: 'o de cola de pluma'.[6]

E o específico, lowii, foi unha homenaxe que Gray lle fixo ao naturalista, administrador colonial e explorador inglés Hugh Low.

Clasificación

editar

A familia comprende un único xénero, cunha única especie, na que se recoñecen dúas subespecies:[4]

Familia Ptilocercidae Lyon, 1913

  • Xénero Ptilocercus (Gray, 1848)
    • Ptilocercus lowii (Gray, 1848)
      • Ptilocercus lowi lowii (Gray, 1848)
      • Ptilocercus lowi continentis (Thomas, 1910)

Filoxenia

editar

A dos ptilocércidos é unha familia dentro da orde dos escandentios. Numerosas diferenzas morfolóxicas e xenéticas apoian a clasificación dos ptilocércidos como unha familia separada do resto das musarañas arborícolas, das que diverxeron hai ao redor de 63 millóns de anos.[2]

Os membros desta orde consideráronse, en primeira instancia, como insectívoros,[7] e máis tarde foron incluídos na orde dos primates, sobre a base de certas similitudes anatómicas con estes como, por exemplo, a estrutura do cerebro,[7] e clasificados como prosimios primitivos.[3]

Porén, recentes estudos filoxenéticos moleculares puxeron de manifesto que os tupaias deben de ter a mesma categoría taxonómica (orde) que os primates, dentro do clado dos Euarchonta, que inclúe tamén aos dermópteros. De acordo con estes estudos, Euarchonta é o grupo irmán dos Glires (Lagomorpha + Rodentia), e Euarchonta + Glires forman o clado de rango superior Euarchontoglires.[8]

Porén, propuxéronse outras relacións entre ditas ordes.[9]

Curiosidade científica

editar

Este animal presenta a característica de que se alimenta do néctar dunha palmeira (Eugeissona tristis), que contén até un 3,8 % de alcohol, do que consome cada noite o equivalente de 9 copas de viño para un ser humano, sen mostrar niungún signo de ebriedade.[10][11]

As medicións feitas cun biomarcador da descomposición do etanol suxiren que pode metabolizalo por unha vía que non se utiliza tan frecuentemente nos seres humanos. A súa capacidade de inxerir grandes cantidades de alcohol presúmese que pode ser unha adaptación evolutiva na súa árbore filoxenética. Porén non está claro como se beneficia o animal desta inxesta de alcohol, ou que consecuencias pode ter a alta taxa de alcohol no sangue na súa fisioloxía.[12]

  1. Lámina orixinal en Proceedings of the Zoological Society of London, 1848.
  2. 2,0 2,1 2,2 Han, K. H. & Stuebing, R. (2008): Ptilocercus lowii na Lista vermella de especies ameazadas da UICN. Versión 2015-4. Consultada o 6´02-2016
  3. 3,0 3,1 3,2 Ptilocercidae no MSW
  4. 4,0 4,1 4,2 Ptilocercus en MSW.
  5. Gray, John E., Proceedings of the Zoological Society of London, 1848. p. 23.
  6. Ptilocercus Arquivado 24 de marzo de 2016 en Wayback Machine. en Animalia. Etymology of animal names.
  7. 7,0 7,1 "Insectívoros" en Kowalski, Kazimierz (1981), pp. 270-284.
  8. Janecka, Jan E.; Miller, Webb; Pringle, Thomas H.; Wiens, Frank; Zitzmann, Annette; Helgen, Kristofer M.; Springer, Mark S.; Murphy, William J. (2 de novembro de 2007). "Molecular and Genomic Data Identify The Closest Living Relatives of Primates" (PDF). Science 318: 792–4. 
  9. Pettigrew, J. D.; Jamieson, B. G.; Robson, S. K.; Hall, L. S,; McAnally, K. I. & Cooper, H. M. (1989): "Phylogenetic relations between microbats, megabats and primates (Mammalia: Chiroptera and Primates)". Philosophical Transactions of the Royal Society of London, Series B, Biological Sciences, 325 (1229): 489-559.
  10. Marc Mennessier "La musaraigne qui tient très bien l'alcool" (A musaraña que soporta moi ben o alcohol), no diario Le Figaro, Francia, 30-07-2008.
  11. "Mamíferos de Malasia se alimentan con un néctar alcohólico equivalente a la cerveza" no diario El Mundo, España, 29-07-2008.
  12. Wiens, F.; Zitzmann, A., Lachance, M.-A., Yegles, M., Pragst, F., Wurst, F. M., von Holst, D., Guan, S. L., Spanagel, R. (2008): "Chronic intake of fermented floral nectar by wild tree-shrews". Proceedings of the National Academy of Sciences 105 (30): 10426–10431. Resumo Arquivado 24 de outubro de 2013 en Wayback Machine..

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar
  • Kowalski, Kazimierz (1981): Mamíferos. Manual de teriología. Madrid: H. Blume Ediciones. ISBN 84-7214-229-9.
  • Kriegs, J. O. et al. (2007): "Evolutionary history of 7SL RNA-derived SINEs in Supraprimates". Trends Genet. 23 (4): 158–161.
  • Madsen, O.; Scally, M.; Douady C. J. et al. (2001): "Parallel adaptive radiations in two major clades of placental mammals". Nature 409 (6820): 610–614.
  • Murphy, W. J. et al. (2001): "Molecular phylogenetics and the origins of placental mammals". Nature 409 (6820): 614–618.
  • Vaughan, T. A. (1986): Mammalogy. Third Edition. Fort Worth, Texas, USA: Saunders College Publishing.
  • Wilson, D. E. & Reeder, D. M., eds. (2005): Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference, 3ª ed. Baltimore, Maryland, USA: The Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-8221-4.
  • Yates, T. L. (1984): "Insectivores, elephant shrews, tree shrews, and dermopterans" en Anderson, S. & J. K. Jones, Jr., eds. Orders and Families of Recent Mammals of the World. Nova York: John Wiley and Sons, pp. 117–144.

Outros artigos

editar

Ligazóns externas

editar