Psitáleia
Psitáleia (grego Ψυττάλεια) é unha illa grega deshabitada do Golfo Sarónico, situada a uns poucos km. da costa de O Pireo.
| Psitáleia | |
|---|---|
| Ψυττάλεια | |
 | |
 Localización da illa | |
| Situación | |
| País | Grecia |
| Periferias de Grecia | Ática |
| Arquipélago | Illas Sarónicas |
| Mar | Mar Exeo |
| Coordenadas | 37°56′26″N 23°35′17″L / 37.94056, -23.58806Coordenadas: 37°56′26″N 23°35′17″L / 37.94056, -23.58806 |
| Xeografía | |
| Superficie | 0´375 km² |
| Longura máxima | 1´520 |
| Largura máxima | 0´475 |
| Demografía | |
| Poboación | Deshabitada |
Abarca unha superficie de 0´375 quilómetros cadrados. A illa alberga actualmente a planta de tratamento de augas residuais máis grande de Europa, cunha proxección da capacidade de procesado diario máximo de 750 toneladas de augas residuais. Administrativamente forma parte da municipalidade do Pireo.
Historia editar
No ano 480 a.C. os persas situaron alí unha gornición de soldados e nobres antes da batalla de Salamina. Tras a vitoria grega, a frota persa retirouse cara ao porto atenienses de Falero e o posto foi abandonado. Arístides, o estratego ateniense, desembarcou na illa e executou a todos os persas. Nesa época a illa tiña o nome de Lypsokoutála (Λυψοκουτάλα, literalmente media culler) pola forma que presentaba vista desde o monte Egaleo.
En tempos modernos a illa foi, durante un curto espazo de tempo, o lugar dunha prisión naval seguindo o modelo francés da época.
Planta de tratamento de augas residuais editar
Desde a década de 1990, o Golfo de Tesalónica empezou a ser contaminado polas augas residuais industriais e residenciais de Atenas e O Pireo. Co fin de protexer o ecosistema e, debido ás implicacións negativas sobre o turismo, instalouse unha depuradora de augas residuais na illa, que comezou a funcionar en novembro de 1994. Isto incluía o tratamento primario, que impedise a entrada de residuos ao mar, pero non proporcionaba unha solución permanente para os lodos resultantes. As solucións temporais de exportación dos lodos e de neutralización a través da oxidación resultaron insuficientes en devanditos anos.
O 1 de xuño de 2007, a planta de tratamento de lodos púxose en funcionamento, con dúas liñas de produción total de residuos, cunha capacidade de secado de 500 toneladas por día, que hoxe coincide coa afluencia diaria de augas residuais. Outras dúas liñas de produción comezaron a funcionar un mes máis tarde, co aumento da capacidade total en máis de 750 toneladas por día. O resto dos lodos, de 150 a 160.000 toneladas, que se acumularon na illa durante os anos en que só estivo activo o tratamento primario, previuse a súa conversión en biocarburantes nos primeiros seis meses de funcionamento. Os biocombustibles obtidos utilízanse principalmente na industria, especialmente nos fornos de cemento e as plantas de enerxía eléctrica. O 5 de outubro de 2007, o viceministro de Medio Ambiente Themistoklis Xanthopoulos anunciou que non quedaría nin un quilogramo de lodos nos seguintes 5 meses, que a plena operación completouse, e que os auditores, como o Tribunal de Contas Europeo, encomiaron a calidade da planta.
Outras estruturas e servizos editar
Na parte nordés da illa, a que non está ocupada pola planta de tratamento de augas residuais, hai un faro e unha estación da garda costeira helénica, encargada do servizo de vixilancia do tráfico de buques.
Véxase tamén editar
Notas editar
Ligazóns externas editar
- Páxina oficial do concello do Pireo Arquivado 29 de outubro de 2007 en Wayback Machine. (en inglés) (en grego)
- Planta de tratamento de augas residuais en Psitalia por Evangelia Orfanoudaki[Ligazón morta] (en inglés)
- Proposta de reciclaxe e enerxía uso de residuos municipais en Grecia, páxinas 8-10Arquivado 04 de marzo de 2016 en Wayback Machine. (en inglés)
- Sludge sets off on long trip north. 9 de xuño de 2006 - Archive[Ligazón morta] (en inglés)
- Long delay causes sludge pileup. Date: 21/6/06[Ligazón morta] (en inglés)
- Protesta no Pireo polo cheiro de augas residuais. Kathimerin, 29/09/2007 (en inglés)