Prehistoria de Australia

A prehistoria de Australia é o período que se sitúa entre o primeiro asentamento humano no continente australiano e a chegada dos europeos a Australia en 1606, que pode tomarse como o inicio da recente historia de Australia. Estímase usualmente que a prehistoria esténdese dende hai 50.000 a 70.000 anos. Poén, a evidencia paleontolóxica e xenética de poboación sostén que se remonta a 45-50.000 anos.

O mapa amosa as terras emerxidas durante o maximum da última glaciación en Asia Suroriental.

A chegada dos primeiros poboadores

No referente a Australia, enténdese por prehistoria o período que se estende dende a inmigración dos habitantes orixinarios até o primeiro avistamento europeo confirmado, en 1606, o cal pode incluírse como parte da súa historia temperá. Considérase que a prehistoria australiana é algúns miles de anos máis extensa que noutras partes do mundo debido a que non existen escritos de eventos humanos no continente anteriores ó contacto cos europeos. Recentes estudos chegaron á conclusión que os primeiros europeos que avistaron a illa, foron os españois cando navegaban polo Pacífico. En Australia atopáronse cascos que pertencen a soldados españois do século XVI.

Morteiro utilizado polos aborixes australianos. Constituía un elemento fundamental para moer a fariña e facer pan.

Extensión das terras emerxidas durante a última glaciación, na que o nivel do mar estaba uns 150 m. máis baixo, así como a localización de glaciares (en branco) en Tasmania e o sueste de Australia.

A data exacta dos primeiros asentamentos humanos en Australia é aínda tema de debate. Porén, crese que a terra austral estivo habitada por seres humanos dende hai 42.000 anos, aínda que algúns investigadores afirman que foi hai 48.000 anos, xa que nesa época houbo un período de cambio ecolóxico masivo que se cre foi resultado de accións humanas. Os primeiros australianos eran os devanceiros dos aborixes australianos que chegaron a través de pontes de terra e pasos marítimos de pouca lonxitude dende o sueste asiático. A maior parte destas persoas eran cazadores-recolectores cunha complexa tradición oral e valores espirituais baseados na adoración da terra e na crenza do Tempo do Soño.

Está xeralmente admitido que os primeiros poboadores chegaron a Australia entre o 70.000 e o 40.000 antes de Cristo. Durante a última glaciación o nivel do mar era moito máis baixo que o de hoxe día. A costa australiana situábase ó nivel do mar de Timor, e Australia e Nova Guinea formaban un único continente, chamado Sahul. Atopábanse unidas por un istmo situado ó nivel do mar de Arafura, do Golfo de Carpentaria e do Estreito de Torres. Segundo a teoría actual, os antepasados dos aborixes australianos da actualidade foron navegando as pequenas distancias a partir de illas da actual Indonesia, até chegar ó Sahul. Despois, por vía terrestre, dispersáronse por todo o continente. Os testemuños arqueolóxicos amosan a presenza humana nas proximidades do río Swan, en Australia occidental, hai de 40.000 anos. Ó parecer Tasmania tamén era accesible por vía terrestre.

A presenza de especies vexetais e animais parecidas en Australia, en Nova Guinea e nas illas indonesias veciñas é outra consecuencia desas antigas vías de comunicación terrestre, desaparecidas unha vez que ascende o nivel do mar despois do final da última era glaciar. Dende entón, o nivel do mar é relativamente estable e cobre o paso que no pasado unía Australia e Nova Guinea separando ós habitantes desas terras, con excepción dos insulares do estreito de Torres, etnicamente melanesios, que habitan as illas do estreito de Torres e partes do extremo norte de Queensland; posúen prácticas culturais distintas ás dos demais grupos aborixes australianos.