Pinta (carabela)

A Pinta, construída en 1441, foi unha das dúas carabelas que usou Cristovo Colón na súa primeira viaxe ao Novo Mundo en 1492. A segunda foi a Niña. A terceira embarcación foi a Santa María, que en realidade era unha nao e non unha carabela, e que era a nave capitá (o navío que dirixía a expedición ao ir nel Cristovo Colón).

Pinta
Réplica da Pinta en Baiona.JPG
Réplica da Pinta en Baiona.
Historial Escudo de los reyes Católicos 2.svg
Estaleiro Palos de la Frontera
Tipo Carabela
Características xerais
Desprazamento 115,59 toneladas
Eslora Incluídos paus: 29,40 metros
máxima do casco: 22,75 m
entre perpendiculares: 20,40 m
flotación (carga máx): 20,30 m
de quilla: 16,12 m.
Manga 6,60 metros
Puntal 2,21 m
Calado Correspondente: 1.91 m
de proa: 1,51 m
de popa: 1,71 m.
Propulsión vela
Velocidade 12 nós
Tripulación 25 homes

HistoriaEditar

 
Réplicas das carabelas enviadas á exposición de Chicago de 1893.

A Pinta era propiedade de Cristóbal Quintero[1] e Gómez Rascón.

O seu nome fixo pensar a algúns historiadores que pertencía á familia Pinto, porén en realidade foi alugada aos armadores Gómez Rascón e Cristóbal Quintero, que foron nela ás Américas coma mariñeiros, polo que probabelmente o seu verdadeiro nome fose "La Pintá". Era unha carabela nórdica de velas cadradas cun velame moi sinxelo. Os paus de trinquete e maior ían aparellados cunha vela cadrada de grandes dimensións, mentres que o pau de popa, chamado de mesana, portaba unha vela latina.

A Pinta era moi veleira, de tal xeito que, o 8 de outubro, na loita por arribar os primeiros á descuberta das novas terras, acadou unha velocidade de 15 millas por hora, unha milla da época equivale a 0,8 millas náuticas actuais, polo que a súa velocidade sería dunhas 12 millas por hora.[2] O mariñeiro Rodrigo de Triana, quen avistou por vez primeira a terra do Novo Mundo, o 12 de outubro, viaxaba nesta carabela. Unha listaxe de tripulantes das máis completas pode ser:[3]

Tripulación da Carabela Pinta

1.- Martín Alonso Pinzón, capitán, (Palos)
2.- Francisco Martín Pinzón, patrón, (Palos)
3.- Cristóbal García Xarmiento, piloto, (Palos)
4.- Cristóbal Quintero, copropietario, (Moguer)
5.- Francisco García Vallejo, (Moguer)
6.- García Hernández, administrador, (Huelva)
7.- Gómez Rascón, copropietario, (?)
8.- Juan Bermúdez, (Palos)
9.- Juan Quintero, contramestre, (Moguer).
10.- Juan Rodríguez Bermejo (Rodrigo de Triana), (Molinos-Sevilla)
11.- Pedro de Arcos, cho, (Palos)
12.- Alonso de Palos, cho, (Palos)
13.- Álvaro Pérez, mariño, (Huelva)
14.- Antón Calabrés, mariño, (Calabria)
16.- Diego Martín Pinzón, mariño, (Palos)
17.- Fernando Méndez
18.- Francisco Méndez
19.- Gil Pérez, marino, (Huelva)
20.- Juan Quadrado, cho, (Algorta)
21.- Juan Reynal, mariño, (Moguer)
22.- Juan Verde de Triana, mariñeiro, (Moguer)
23.- Juan Vecano, marino, (Palos)
24.- Maestre Diego, cirurxián
25.- Pedro Tegero, mariño, (Moguer)
26.- Sancho de Rama, mariñeiro, (Palos)

ArribadaEditar

A Pinta, afastada da expedición por unha tempestade na viaxe de retorno foi a primeira en acadar un porto europeo xa que o 1º de marzo de 1493 arribou a Baiona, en Galicia.

Dende que foi declarada festa local oficial en 1974, celébrase anualmente a Festa da Arribada na vila de Baiona, recreando un mercado medieval e teatralizando a chegada da embarcación.

Réplicas modernasEditar

Existen dúas réplicas da carabela:

Galería de imaxesEditar

NotasEditar

  1. www.Huelva24.com (Diario Online). "EL INVESTIGADOR LEOPOLDO GOROSTIZA AFIRMA QUE LA CARABELA PINTA ERA TAMBIÉN DE MOGUER.". Arquivado dende o orixinal o 26 de setembro de 2015. Consultado o 26 de agosto de 2015. 
  2. Concello de Baiona. "Museo da Carabela Pinta". Consultado o 25 de setembro de 2015. 
  3. Tripulación de Colón

Véxase taménEditar

BibliografíaEditar

  • Fernández Vial, Ignacio; Ollero Marín, Álvaro (1998). Las tres carabelas. Huelva: Diputación Provincial de Huelva. ISBN 84-8163-139-6. 
  • Gorostiza Dapena, Leopoldo La Pinta también era de Moguer. Col. "Montemayor", Revista 2015. Archivo Histórico Municipal; Fundación Municipal Cultura, Moguer, 2015.

Ligazóns externasEditar