Peter Lachmann
Sir Peter Julius Lachmann, nado o 23 de decembro de 1931 e finado o 26 de decembro de 2020 [1] foi un inmunólogo británico, especializado no estudo do sistema do complemento. Foi profesor emérito de inmunoloxía na cátedra Sheila Joan Smith da Universidade de Cambridge, membro do Christ's College e membro honorario do Trinity College de Cambridge e do Imperial College. Foi nomeado cabaleiro polo seu servizo á ciencia médica en 2002.[2]
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 23 de decembro de 1931  |
| Morte | 26 de decembro de 2020 (89 anos) |
| Datos persoais | |
| Educación | Universidade de Cambridge Trinity College University College de Londres Christ's College, Finchley (en)  |
| Director de tese | Henry Kunkel (pt) |
| Actividade | |
| Ocupación | immunólogo |
| Empregador | Universidade de Cambridge |
| Membro de | |
| Obra | |
| Doutorando | Mark Walport (pt) |
Premios | |
Biografía editar
Nado nunha familia xudía en Berlín o 23 de decembro de 1931,[3] trasladouse a Londres en 1938. Estudou no Christ's College, Finchley, [4] despois formouse en Medicina en Cambridge e no University College Hospital, graduándose en 1956, e obtivo un doutoramento en Cambridge en inmunoloxía. Ocupou unha cátedra na Universidade de Cambridge e presidiu o Royal College of Patologists, foi vicepresidente e secretario biolóxico da Royal Society e presidente fundador da Academia de Ciencias Médicas do Reino Unido; xefe e xefe honorario do Grupo de Mecanismos da Inmunidade dos Tumores do Consello de Investigación Médica e Director Honorífico da Unidade de Mecanismos de Inmunidade Tumoral MRC. Tamén foi editor asociado da revista Clinical and Experimental Immunology . De 1976 a 1999, foi inmunólogo clínico honorario da Cambridge Health Authority. Lachmann tamén gañou unha Medalla de Ouro da Rede Europea de Complementos en 1997, o Premio Sénior de Medicina e Europa da Académie des Sciences de la Santé en 2003.[5]
Foi propietario do Conduit Head propiedade que servía de subministración de auga a Cambridge e que antes pertencera a Francis M. Cornford.
Traballo científico editar
O principal interese de investigación de Lachmann foi a regulación á baixa da vía alternativa do complemento como tratamento para a dexeneración macular relacionada coa idade. Traballou previamente en moitos aspectos da bioloxía do complemento; sobre a subversión microbiana da resposta inmune innata; sobre a inmunoloxía do sarampelo, sobre o lupus eritematoso sistémico e sobre as alerxias ás picaduras de insectos.
Lachman tamén abordou o medo ás vacinas, a tecnoloxía de células nai e a medicina alternativa. Tamén foi apicultor e este interese levou a un interese pola evolución do comportamento do grupo tanto nas abellas como nos humanos e no papel da prescrición relixiosa como bloques de construción da evolución cultural.[6]
Controversia sobre cultivos transxénicos editar
Lachmann axudou a producir o primeiro informe da Royal Society sobre cultivos transxénicos en 1998. O informe, Genetically Modified Plants for Food Use (Plantas modificadas xeneticamente para uso alimentario), describiu os beneficios das plantas transxénicas na agricultura, a medicina, a calidade e seguridade dos alimentos, a nutrición e a saúde, especialmente para paliar a escaseza de alimentos nos países do terceiro mundo. Isto fixo que fose considerado como unha figura controvertida por algunha xente oposta aos transxénicos. En 1999, intentou persuadir ao editor de The Lancet para que non publicase a investigación de Árpád Pusztai sobre os efectos adversos das patacas transxénicas nas ratas, alegando que non era unha ciencia sólida. O editor de The Lancet, Richard Horton, dixo que recibiu unha chamada telefónica "moi agresiva" na que lle chamou "inmoral" e ameazou con que se publicaba o xornal "tería implicacións para a súa posición persoal" como editor. [7] Lachmann dixo que fixo a chamada pero negou que ameazase a Horton e dixo que a chamada era para "discutir o seu erro de criterio" ao publicar a carta de Pusztai e discutir as "dificultades morais para publicar mala ciencia". [7] O propio relato de Lachmann sobre os transxénicos e o asunto Pusztai pódese atopar en Panic Nation (2005).[8]
Notas editar
- ↑ LACHMANN, Sir Peter (Julius), Who's Who 2014, A & C Black, 2014; online edn, Oxford University Press, 2014
- ↑ "p139". acmedsci.ac.uk. Consultado o 19 de marzo de 2012.
- ↑ William D. Rubinstein, Michael Jolles, Hilary L. Rubinstein, The Palgrave Dictionary of Anglo-Jewish History, Palgrave Macmillan (2011), p. 542
- ↑ LACHMANN, Sir Peter (Julius), Who's Who 2014, A & C Black, 2014; online edn, Oxford University Press, 2014
- ↑ "Orations: Lachmann". swww2.le.ac.uk:8443. 2005. Arquivado dende o orixinal o 23 de decembro de 2012. Consultado o 19 de marzo de 2012.
- ↑ Lachmann, Peter (2010). "Religion—An evolutionary adaptation" 24: 1301–1307. PMID 20430796. doi:10.1096/fj.10-0502ufm.
- ↑ 7,0 7,1 Laurie Flynn and Michael Sean Gillard for The Guardian, 31 de outubro de 1999 Pro-GM scientist "threatened editor"
- ↑ "Panic-Nation". www.johnblakepublishing.co.uk. Consultado o 19 de marzo de 2012.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- "Exame de testemuñas (preguntas 80-87)." Cámara dos Lores – Ciencia e Tecnoloxía – Acta de probas, 4 de xuño de 2009
- "A lei non ten cabida nas disputas científicas". Sense About Science, 4 de xuño de 2009
- "A polémica MMR: unha investigación. Terceira parte". Artigos de Melanie Phillips. 4 de xuño de 2009 .
- Carta aberta sobre transxénicos de científicos do Reino Unido ao goberno de HM do profesor Derek Burke e outros" Arquivado 05 de marzo de 2016 en Wayback Machine. Chemophilia, 4 de xuño de 2009
- "Profesor Sir Peter Lachmann (DSc) - Inmunólogo distinguido". Universidade de Leicester, 4 de xuño de 2009
- "Sir Peter Lachmann" "Organismos modificados xeneticamente" en "Panic Nation" Capítulo 18 pps 153-162 Eds Stanley Feldman e Vincent Marks, Londres John Blake, 2005
- "Sir Peter Lachmann" Academia de Ciencias Médicas, 4 de xuño de 2009