Ourente de Auch
Ourente de Auch[1], coas variantes Orente[1] e Orencio[2], (posiblemente do latín Orientius 'oriental'[1]) foi, segundo a tradición, bispo de Auch, venerado como santo.
  | |
| Nome orixinal | (fr) Orens d'Auch |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | século IV Osca (en)  |
| Morte | c. 444 Auch |
| Arcebispo | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Roma Antiga |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Ocupación | poeta , escritor , sacerdote católico , bispo católico |
| Período de tempo | Baixo Imperio Romano |
| Período de actividade | século IV - século V |
| Lingua | Lingua latina |
| Enaltecemento | |
| Día de festividade relixiosa | 1 de maio |
| Familia | |
| Pais | Orentius of Huesca (en) e Patientia of Huesca (en) |
| Irmáns | Lourenzo mártir |
 | |
Biografía editar
A tradición aragonesa faino orixinario de Huesca e irmán de San Lourenzo, mais, debido ás cronoloxías, é improbable. Tamén se adoita sinalar que era fillo de Orencio e Paciencia. Existe bastante acordo nas fontes en advertir que foi elixido bispo de Auch (Francia), cargo que exerce con xustiza. Cando o sitio de Tolosa, logrou a paz entre visigodos e romanos. Este feito foi fundamental para que frutificase a posterior coalición contra Atila.
Consérvanse 24 salmos atribuídos ao santo nun códice de Tours.
Confluencia con Orientius, poeta editar
Nalgunhas fontes conflúe con outro Orientius, poeta cristián de lingua latina do que se conservou, principalmente, unha especie de longo sermón en dísticos elexíacos, Commonitorium fidelium, que alecciona o home para que se poña en garda contra os obstáculos (a envexa, a luxuria, a guerra, a ebriedade...).
Galicia editar
En Galicia, venérase na igrexa parroquial de Santo Ourente de Entíns, Outes.[3] Por este motivo, existen algunhas cantigas e refráns que aluden a san Ourente e mais a san Campio, que ten unha capela nesta mesma parroquia[3]:
- San Orente foi militar / que xa foi servir ó rei / i ahora está no altare.[3]
- San Orente foi obispo / San Campio foi militar / ahora que xa son vellos / están xuntos no altar.[3]
- San Campio e san Ourente / están os dous nun altar / Santo Ourente é pescador / e San Campio militar.[3]
- Vamos ó San Campio, nena / san Campio é mui valente / que ten a súa capela / na fonte de santo Ourente.[3]