Os osteoblastos (do grego "óso" e "xerme" ou "embrionario") son as células encargadas da formación do óso, que se poden considerar como fibroblastos especializados que ademais dos produtos fibroblásticos, expresan sialoproteínas óseas e osteocalcina.[1]

Osteoblastos activos.

Os osteoblastos producen a matriz extracelular do tecido óseo (osteoide), que está composta principalmente de coláxeno de tipo I. Os osteoblastos son tamén responsables da mineralización desta matriz. O cinc, o cobre e o sodio son algúns dos ións minerais que se requiren neste proceso. O óso é un tecido dinámico que está constantemente sendo remodelado polos osteoblastos, encargados da produción da matriz e a parte mineral do tecido, e polos osteoclastos, que destrúen parte do tecido durante a remodelación. Os osteoblastos tenden a decrecer en número coa idade, o que afecta ao balance entre a formación e a reabsorción do tecido óseo.[2]

Osteoxénese editar

Os osteoblastos orixínanse a partir de células osteoproxenitoras localizadas na capa profunda do periósteo que rodea os ósos e na medula ósea. As células osteoproxenitoras son células inmaturas que expresan o factor de transcrición regulatorio principal Cbfa1/Runx2.

As células osteoproxenitoras son inducidas a diferenciarse baixo a influencia de factores de crecemento, en particular as proteínas morfoxenéticas óseas (BMPs).[3] Ademais das BMPs, outros factores de crecemento como o factor de crecemento dos fibroblastos (FGF),[3] o factor de crecemento derivado de plaquetas (PDGF) e o factor de crecemento transformante beta (TGF-β) poden promover a división das células osteoproxenitoras e potencialmente incrementar a osteoxénese.

Unha vez que as células osteoproxenitoras comezan a se diferenciar en osteoblastos, empezan a expresar un conxunto de marcadores xenéticos como o Osterix, Col1,[4] BSP, M-CSF, ALP,[5] osteocalcina,[4] osteopontina, e osteonectina. Aínda que o termo osteoblasto implica un tipo de célula inmatura, os osteoblastos son de feito células óseas maduras enteiramente responsables da xeración do tecido óseo en animais e humanos.

Morfoloxía e tinguidura editar

 
Osteoblastos (barra sinaladora) revestindo o óso e osteocitos nas lagoas do óso.

A tinguidura con hematoxilina e eosina revela que o citoplasma dos osteoblastos é basófilo (tínguese con colorantes básicos) debido á presenza nel de grandes extensións de retículo endoplasmático rugoso. Na parte central hai sempre un voluminoso aparato de Golgi. O núcleo é esférico e grande. Os osteoblastos maduros sintetizan e tínguense positivamente con colorantes específicos para o coláxeno tipo I e a fosfatase alcalina.

Osteoblastos e osteocitos editar

Artigo principal: osteocito.

Os osteoblastos que ao sintetizar novo tecido óseo quedan atrapados na matriz ósea, permanecen illados alí nas chamadas lagoas (lacunae) do tecido óseo e convértense alí en osteocitos. Deixan de xerar matriz ósea e de mineralizar a matriz, e pasan a actuar de modo parácrino sobre os osteoblastos activos (segregan localmente substancias regulatorias). Crese que responden a estímulos mecanosensoriais.[6][7]

Notas editar

  1. Salentijn, L. Biology of Mineralized Tissues: Cartilage and Bone, Columbia University College of Dental Medicine post-graduate dental lecture series, 2007
  2. D’ippolito, Gianluca; Schiller, Paul C.; Ricordi, Camillo; Roos, Bernard A.; Howard, Guy A. (1999). "Age-Related Osteogenic Potential of Mesenchymal Stromal Stem Cells from Human Vertebral Bone Marrow". Journal of Bone and Mineral Research 14 (7): 1115–1122. PMID 10404011. doi:10.1359/jbmr.1999.14.7.1115. 
  3. 3,0 3,1 Agata, H; Asahina, I; Yamazaki, Y; Uchida, M; Shinohara, Y; Honda, MJ; Kagami, H; Ueda, M (2007). "Effective bone engineering with periosteum-derived cells.". Journal of dental research 86 (1): 79–83. PMID 17189468. doi:10.1177/154405910708600113. 
  4. 4,0 4,1 Ringe, J; Leinhase, I; Stich, S; Loch, A; Neumann, K; Haisch, A; Häupl, T; Manz, R; Kaps, C (2008). "Human mastoid periosteum-derived stem cells: promising candidates for skeletal tissue engineering.". Journal of tissue engineering and regenerative medicine 2 (2-3): 136–46. PMID 18383554. doi:10.1002/term.75. 
  5. Szulc, P; Garnero, P; Marchand, F; Duboeuf, F; Delmas, PD (2005). "Biochemical markers of bone formation reflect endosteal bone loss in elderly men--MINOS study.". Bone 36 (1): 13–21. PMID 15663998. doi:10.1016/j.bone.2004.09.004. 
  6. Ehrlich, P. J.; Lanyon, L. E. (2002). "Mechanical Strain and Bone Cell Function: A Review". Osteoporosis International 13 (9): 688–700. PMID 12195532. doi:10.1007/s001980200095. 
  7. You, J.; Yellowley, C. E.; Donahue, H. J.; Zhang, Y.; Chen, Q.; Jacobs, C. R. (2000). "Substrate Deformation Levels Associated With Routine Physical Activity Are Less Stimulatory to Bone Cells Relative to Loading-Induced Oscillatory Fluid Flow". Journal of Biomechanical Engineering 122 (4): 387–394. PMID 11036562. doi:10.1115/1.1287161. 

Véxase tamén editar

Outros artigos editar

Bibliografía editar

Ligazóns externas editar

  • LoyolaMedEd [1]