Odón I de Borgoña

Odón I de Borgoña Odón Borrel, nado en 1058 e finado en Tarso, actual Turquía en 1103, foi duque de Borgoña (1079 - 1103).

Odón I de Borgoña

Biografía
Nacemento	decembro de 1058 (Gregoriano)
Morte	23 de marzo de 1103 (Gregoriano) (44 anos) Tarso
Lugar de sepultura	Abadia de Cister (pt)
Actividade
Ocupación	monarca
Outro
Título	Duque da Borgonha (pt) (1079 (Gregoriano)–1103 (Gregoriano))
Familia	Casa de Borgoña
Cónxuxe	Sibila de Borgoña (1080 (Gregoriano)–)
Fillos	Helena da Borgonha (pt) , Hugo II de Borgoña, Florina de Borgonha (pt) , Henri de Bourgogne (en)
Pais	Henrique de Borgoña   e Sibila de Barcelona
Irmáns	Roberto de Borgonha, bispo de Langres (pt) , Henrique de Borgoña e Hugo I, Duque da Borgonha (pt)

Traxectoria

Orixes familiares

Nado en 1058, foi o segundo fillo do infante de Borgoña, Henrique de Borgoña e a súa muller Sibila de Barcelona. Era neto por liña paterna do duque Roberto I de Borgoña e Helia de Semur, e por liña materna do conde de Barcelona Berenguer Ramón I e Ermesenda de Carcasona. Foi irmán do duque de Borgoña Hugo I de Borgoña, ao que sucedeu.

Matrimonio e descendencia

Casou en 1080 con Sibila de Borgoña, filla do conde Guillerme I de Borgoña. Desta unión naceron:

• A infanta Helena de Borgoña (1080 - 1142), casada en 1095 co conde Bertrán de Tolosa, e en 1115 con Guillerme III de Alençon.
• A infanta Flor de Borgoña (1083 - 1097), casada co príncipe Sven de Dinamarca.
• o infante Hugo II de Borgoña (1084 - 1143), duque de Borgoña.
• o infante Henrique de Borgoña (1087 - 1131), relixioso.

Ducado de Borgoña

En 1079 recibiu o ducado de Borgoña de mans do seu irmán máis vello, Hugo I, que renunciou ao condado para se retirar á vida contemplativa.

Loitou xunto ao rei Filipe I de Francia contra as revoltas internas da nobreza e, posteriormente, participou en varias incursións na Península Ibérica contra os musulmáns.

Non participou na Primeira Cruzada, pero despois viaxou a Terra Santa, morrendo na cidade de Tarso o 23 de marzo de 1103.

Véxase tamén