Guillerme I de Ponthieu

Guillerme I de Ponthieu, tamén chamado Guillerme III Talvas, finado o 29 de xullo de 1171, foi conde de Ponthieu de 1110 a 1126, señor de Alençon e de Sées (baixo o nome de Guillerme III) de 1119 a 1171. Era fillo de Roberto II de Bellême, señor de Bellême, de Alençon, vizconde de Hémois, e conde de Shrewsbury, e de Inés, condesa de Ponthieu.

Guillerme I de Ponthieu

Biografía
Nacemento	1095 (Gregoriano)
Morte	20 de xuño de 1171 (75/76 anos)
Lugar de sepultura	Perseigne Abbey (en)
Actividade
Ocupación	aristócrata
Outro
Título	Conde
Familia	House of Bellême (en)
Cónxuxe	Helena da Borgonha (1115 (Gregoriano)–)
Fillos	Ela de Ponthieu, Clemence de Ponthieu, Xoán I de Alençon, Guy II of Ponthieu
Pais	Roberto de Bellême   e Agnes, Countess of Ponthieu

Traxectoria

O seu pai era un nobre anglo-normando que, aínda que fiel a Guillerme I de Inglaterra, buscou independizarse á morte deste e a miúdo rebelouse contra os fillos de Guillerme. Henrique I de Inglaterra requisou as súas terras inglesas en 1102 e prendeuno en 1112. Roberto de Bellême amosárase cruel coa súa muller, ata o punto de que esta fuxiu e se refuxiou na corte de Blois, para logo establecerse no Ponthieu. Morreu entre 1106 e 1110 e despois o seu fillo Guillerme Talvas converteuse en conde de Ponthieu como Guillerme I. En 1119, Henrique Beauclerc (Henrique I) devolveu a Guillerme Talvas unha parte dos dominios confiscados ao seu pai. Morreu en 1134 e Guillerme acadou os seus dereitos en Normandía como Guillerme III.

Para dedicarse aos asuntos normandos, encomendou o condado de Ponthieu ao seu fillo Guido en 1126. No conflito entre Henrique I de Inglaterra e Godofredo Plantagenet, conde de Anjou, escolleu o bando do conde de Anjou e Henrique tomoulle os castelos de Alençon e Argentan. Aproveitou a morte do rei Henrique I para retomar Alençon. A morte do rei anunciou unha guerra de sucesión entre Matilde de Inglaterra, filla do rei e muller de Godofredo Plantagenet, e Estevo de Blois, sobriño do rei. Mentres a maioría dos señores veciños se uniron a Estevo, Guillerme permaneceu leal a Godofredo e Matilde e tivo que defenderse contra Rotrou III de Perche e Ricardo de l'Aigle. En 1147, seguiu o rei Lois VII o Mozo á segunda cruzada. Á súa volta, un litixio fixo que se opuxese a Henrique II Plantagenet, o novo conde de Anjou e duque de Normandía, e este retomoulle Alençon. Para se vingar, Guillerme arrasou a zona entre Perche e Normandía.

Despois de fundar varios establecementos relixiosos, especialmente a Abadía de Perseigne, Guillerme Talvas morreu o 29 de xuño de 1171.

Matrimonio e fillos

Casara sobre 115 con Helena de Borgoña (circa 1080 - 1141), filla do duque de Borgoña Odón I, e de Sibila de Borgoña, e viúva do seu primeiro matrimonio con Bertrán de Tolosa. Deste matrimonio naceron:

• Guido II († 1147), conde de Ponthieu.
• Guillerme, asociado co goberno do condado de Alençon, pero morreu entre 1166 e 1171.
• Roberto, citado en 1127.
• Enguerrando, citado en 1127.
• Mabilla, citada en 1127.
• Xoán I (m. 1191), conde de Alençon.
• Clemencia (m. antes de 1189), casada con Juhel II de Mayenne, señor de Mayenne.
• Ela (m. 1174), casada con Guillerme III de Warenne, conde de Surrey e despois con Patrick de Salisbury, (Patrick FitzWalter), fillo de Gautier (Walter FitzEdward) de Salisbury.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Os señores de Bellême
• Guillerme de Ponthieu en Medieval Genealogy.