Roberto I de Borgoña

Roberto I de Borgoña, chamado o Vello, nado en París en 1011 e finado en Fleurey-sur-Ouche o 21 de marzo de 1076. Príncipe francés da dinastía dos Capetos e primeiro duque de Borgoña da dita casa, conde de Charolais e Langres (1027) e conde de Auxerre (1040 - 1060).

Roberto I de Borgoña

Biografía
Nacemento	1011 París, Francia
Morte	21 de marzo de 1076 (Gregoriano) (64/65 anos) Fleurey-sur-Ouche, Francia
Lugar de sepultura	Saint-Seine-l'Abbaye
Actividade
Ocupación	monarca
Outro
Título	Duque de Borgoña (1032 (Gregoriano)–1076 (Gregoriano))
Familia	Casa de Borgoña
Cónxuxe	Ermengarda de Anjou (1055 (Gregoriano)–) Helena de Semur (1038 (Gregoriano)–)
Fillos	Simon de Bourgogne  () Helena de Semur Hugues de Bourgogne  () Helena de Semur Henrique de Borgoña  () Helena de Semur Robert de Bourgogne  () Helena de Semur Costanza de Borgoña  () Ermengarda de Anjou Hildegarda de Borgoña  () Ermengarda de Anjou
Pais	Roberto II de Francia   e Costanza de Arles
Irmáns	Adela de França Hedwig of France, Countess of Nevers Hugo II de Francia Henrique I de Francia
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Biografía

Orixes familiares

Fillo do rei de Francia Roberto II o Piadoso e de Costanza de Arlés. Terceiro representante da dinastía dos Capetos, foi neto de Hugo Capeto (938 - 996) e Adelaida de Aquitania (952 - 1004). Foi irmán dos reis Hugo de Francia e Henrique I de Francia.

Ascenso ao ducado de Borgoña

A principios do ano 1032, á morte do seu irmán máis vello Hugo de Francia e instigado pola súa nai que desexaba darlle o trono, enfrontouse ao seu irmán e soberano, Henrique I, pero Roberto foi derrotado nunha gran batalla que tivo lugar preto de Villeneuve-Saint Georges. A súa nai Costanza negociou entón a paz coa condición de que a Roberto se lle concedese o ducado de Borgoña, pero o conde de Champaña, Eudes, non estivo de acordo co trato, pois esas terras lle foran concedidas pola raíña para que apoiase os seus intereses. Henrique derrotou a Eudes de Champaña en tres ocasións sucesivas.

Nupcias e descendentes

En 1033, casou en primeiras nupcias con Hélie de Semur (1016 - 1056), filla de Dalmace, señor de Semur, e de Aremburga de Vergy. Roberto tiña un carácter violento. En 1048, dominado pola cólera, no medio dunha discusión matou a Dalmace de Semur, o seu sogro. Uns soldados de Roberto asasinaron tamén ao seu cuñado, Jocerand de Semur. O duque pagou os seus crimes peregrinando a Roma e construíndo a igrexa de Semur-en-Auxois. No pórtico esquerdo da igrexa, existen uns relevos escultóricos onde se describen os asasinatos do duque Roberto.

Deste matrimonio naceron:

• Hugo (1034 - 1059), morreu asasinado nunha pelexa co conde Guillerme I de Nevers, de Auxerre e de Tonerre.
• Henrique de Borgoña, coñecido como «o Doncel», herdeiro do seu pai, morreu antes de poder sucedelo. O ducado pasou ao seu fillo Hugo.
• Roberto de Borgoña (1040-1113) foi o destinado polo seu pai para herdar o ducado, pero foi desposuído polo seu primo Hugo. O 5 de agosto de 1087 atopouse en León co seu primo Eudes; de alí pasou a Sicilia onde casou coa filla de Roxerio I, conde de Sicilia.
• Simón de Borgoña (1044 - 1088) seguiu a sorte do seu irmán Roberto, e non aparece na Historia.
• Costanza de Borgoña (1046 - 1093), casou primeiro con Hugo II de Chalon, que morreu en España en 1065, e despois con Afonso VI o Bravo, rei de León. Reinou até a súa morte en 1093 e foi nai de Urraca I de León, que sucedeu ao seu pai no trono leonés.

En 1046, repudiou a Hélie e casou en 1048 con Ermengarda de Anjou, filla do conde Fulco III de Anjou, conde de Anjou, e de Hildegarda de Sundgau.

Desta unión naceu unha filla

• Hildegarda de Borgoña (1050 - 1104), casada en 1068 co conde Guillerme VIII de Poitiers, duque de Aquitania.

Véxase tamén

Bibliografía

• Jean Richard, Les ducs de Bourgogne et la formation du duché du XIe au XIVe siècles, Société Les Belles Lettres, París, 1954.
• Ernest Petit, Histoire des ducs de Bourgogne de la race capétienne, París, 1885.
• Maurice Chaume, Les origines du duché de Bourgogne, Académie des Sciences, Arts et Belles Lettres, 1925.
• Eugène Jarry, Formation territoriale de la Bourgogne. Essai de géographie historique, París, 1948.