Nicolao Orsini (en grego: Νικόλαος Ορσίνι, Nikólaos Orsíni, italiano: Nicola d'Epiro) foi conde palatino de Cefalonia e Zante desde 1317 até 1323 e gobernante de Epiro desde 1318 até 1323.

Infotaula de personaNicolao Orsini

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento1295 (Gregoriano) Editar o valor em Wikidata
Morte1323 Editar o valor em Wikidata (27/28 anos)
Causa da morteHomicidio Editar o valor em Wikidata
Despot of Epirus (en) Traducir
1318 – 1323
← Tomé I Comneno DucasXoán II Orsini →
Count palatine of Cephalonia and Zante (en) Traducir
1317 – 1323
← John I Orsini (en) TraducirXoán II Orsini → Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeImperio Bizantino Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónmonarca Editar o valor em Wikidata
Familia
FamiliaFamília Orsini (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
CónxuxeAnna Palaiologina (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
PaisJohn I Orsini (en) Traducir Editar o valor em Wikidata  e Maria Angelina Komnene Doukaina (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
IrmánsXoán II Orsini, Guy Orsini (en) Traducir e Margaret Orsini (en) Traducir Editar o valor em Wikidata

Traxectoria editar

Nicolao foi o fillo do conde Xoán I Orsini de Cefalonia con María, filla de Nicéforo I Comneno Ducas de Epiro con Ana Paleóloga Cantacucena. O seu pai gobernou Cefalonia como vasalo do rei Carlos II de Nápoles, e adquirira Leucas como dote da súa esposa. Nicolao ascendeu no condado á morte do seu pai en 1317, pero a diferenza dos seus predecesores, estaba máis interesado en intervir en Epiro que nas posesións latinas no sur de Grecia. En 1318, sorprendeu e asasinou o seu tío Tomé I Comneno Ducas de Epiro e facilmente someteu toda a parte sur do principado ao redor de Arta. Para consolidar a súa posición Nicolao tamén casou coa viúva do seu tío, Ana Paleóloga, filla de Miguel IX Paleólogo, e foille conferido o título de déspota.

Nicolao rendeu homenaxe nominal ao seu señor anxevino, Xoán de Gravina, un fillo do rei Carlos II de Nápoles e María de Hungría. El pola contra orientouse cara ao leste. Publicamente adoptou a fe ortodoxa e o clero local non expuxo ningunha obxección seria á súa usurpación. O norte de Epiro, con todo, con Ioánnina, rexeitou recoñecer o goberno de Nicolao e aceptou o dominio bizantino. Nicolao esperou até a morte da súa esposa en 1320 ou 1321 e o estalido da guerra civil bizantina para atacar. Ao fracasar no seu intento de asegurar unha alianza coa República de Venecia, Nicolao non puido tomar Ioánnina. En 1323 foi asasinado polo seu irmán Xoán II Orsini.

Devanceiros editar

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Fine Jr., John V.A. (1987), The Late Medieval Balkans, Ann Arbor 
  • Cheetham, Nicholas (1981), Mediaeval Greece, Yale University Press 
  • The Doukai, Londres, 1968