Nacionalismo padano

O nacionalismo padano é un movemento nacionalista impulsado polo partido político italiano da Liga Norte, a cal se formou a comezos do ano 1991 a partir da fusión de varios partidos nacionalistas e autonomistas das rexións do norte de Italia (Liga Lombarda, Liga Véneta, Piamonte Autonomista, Liga Emiliano-Romañola, Alianza Toscana, etc.), posteriormente engadíronse partidos de igual carácter e doutras rexións (Trentino-Tirol do Sur, Friúl-Venecia Xulia, Val de Aosta, a Umbría, As Marcas, etc.). Nas diversas eleccións italianas, tanto municipais como rexionais e nacionais, non logrou ser a opción política maioritaria aínda que o seu peso político é considerable en varias provincias italianas.

Independentismo editar

A independencia da Padania foi anunciada en Venecia o 15 de setembro de 1996 por Umberto Bossi, presidente da Liga Norte,^[1] co obxectivo de configurar unha especie de goberno sombra en contraposición ao oficial con sede en Roma. No curso de grandes mitins da Liga Norte, Umberto Bossi proclamou o nacemento da "República Federal Padana" con estas palabras:

Nós, pobos da Padania solemnemente declaramos: a Padania é unha República Federal independente e soberana. Nós ofrecemos, os uns aos outros, en prenda recíproca, as nosas vidas, as nosas fortunas e a nosa sacra honra. (Noi popoli della Padania solennemente dichiariamo: La Padania è una Repubblica federale indipendente e sovrana. Noi offriamo, gli uni agli altri, a scambievole pegno, le nostre vite, le nostre fortune e il nostro sacro onore.

^[2]^[3]

Segundo Bossi, a política italiana estaba marcada por unha liña centralista desfavorable para a Padania, acusando de parasito ao sur de Italia, menos próspero ca o norte, e esixindo romper a solidariedade interterritorial de Italia.

Poucos días despois déronse enfrontamentos entre as forzas da orde e os militantes leghisti na rúa Bellerio en Milán, sede da Liga Norte, a consecuencia diso houbo un proceso penal sobre os reatos de resistencia (a público oficial), a cargo de Roberto Maroni, Mario Borghezio e outros representantes da Liga Norte, finalizando o proceso coa absolución dos mesmos.

Como resultado deste movemento independentista constituíuse unha Asemblea Parlamentaria denominada Parlamento Padano, con sede en Bagnolo San Vito (Mantua). Tamén foi creado o Goberno da Padania, encabezado no seu comezo por Giancarlo Pagliarini (1996-97) e posteriormente por Vito Gnutti (1997-98), Manuela Dal Lago (1998-99) e Mario Borghezio (desde 1999), con sede en Venecia.

En 1999 xurdiu como escisión da Liga Véneta–Liga Norte o movemento da República Federal Padana do Véneto, vinculada ao nacionalismo véneto. Os estatutos da Liga Norte de 2002 reincidían na tese independentista.

O 10 de decembro de 2007 foi creada a selección de fútbol de Padania, non recoñecida internacionalmente.^[4]

A liña secesionista foi abandonada no Congreso de Varese e a nova alianza de Umberto Bossi con Silvio Berlusconi na Casa da Liberdade, remarcaría a súa inestable situación. O Parlamento posteriormente cambiaría o seu nome polo de Parlamento do Norte.

Territorio reivindicado polo nacionalismo padano editar

O territorio reivindicado polo nacionalismo padano inclúe ademais do territorio denominado Padania na súa acepción xeográfica e lingüística (no mapa en cor vermella escuro e marrón), as rexións das Marcas, Toscana e a Umbría (no mapa en cor laranxa).

O nacionalismo padano propón como capital a cidade de Venecia. O territorio reivindicado supón o 53,4% do territorio de Italia, e o 55,6% da súa poboación.

Rexión	Extensión(km²)	Habitantes	Capital
Emilia-Romaña	22.446	4.405.486	Boloña
Friúl-Venecia Xulia	7.712	1.212.602	Trieste
Liguria	5.422	1.615.951	Xénova
Lombardía	23.861	9.545.441	Milán
Piemonte	25.398	4.352.828	Turín
Trentino-Tirol do Sur	13.599	994.703	Trento
Val de Aosta	3.266	124.812	Aosta
Véneto	18.390	4.773.554	Venecia
Padania	120.227	27.877.257	Venecia