Número oblongo

produto de dous enteiros consecutivos

Un número oblongo é un número que é o produto de dous enteiros consecutivos, é dicir, un número da forma .[1] O estudo destes números remóntase a Aristóteles . Tamén se lles chama números prónicos, [2] porén, o termo "número rectangular" tamén se aplicou aos números compostos.[3][4]

Os primeiros números oblongos son:

0, 2, 6, 12, 20, 30, 42, 56, 72, 90, 110, 132, 156, 182, 210, 240, 272 (secuencia A002378 na OEIS) 306, 342, 342, 42, 60, 42, 42, 42 … .Correspóndense co duplo dos números triangulares.

Como números figurados

editar
 
Dúas veces un número triangular é un número rectangular ou oblongo.
 
O n-ésimo número oblongo é n máis que o n- ésimo número cadrado.

Os números oblongos foron estudados como números figurados xunto cos números triangulares e os números cadrados na Metafísica de Aristóteles,[2] e o seu descubrimento foi atribuído moito antes aos pitagóricos.[5] Os números oblongos [2] son análogos aos números poligonais deste xeito: [1]

O n-ésimo número oblongo é a suma dos primeiros n números enteiros pares, e como tal é o duplo do n -ésimo número triangular e n máis que o n ésimo número cadrado, tal e como dá a fórmula alternativa n2 + n para números oblongos. Polo tanto, o n-ésimo número oblongo e o n-ésimo número cadrado (a suma dos primeiros n números enteiros impares) forman unha razón superparticular :

 

Suma de números oblongos

editar

A suma parcial dos primeiros n números oblongos positivos é o duplo do valor do n-ésimo número tetraédrico:

  .

A suma dos recíprocos dos números oblongos positivos (excluíndo 0) é unha serie telescópica que suma 1: [6]

  .

A suma parcial dos primeiros n termos desta serie é

  .

A suma alterna dos recíprocos dos números oblongos positivos (excluíndo 0) é unha serie converxente:

 .
  1. 1,0 1,1 Conway, J. H.; Guy, R. K. (1996). The Book of Numbers. New York: Copernicus. Figure 2.15, p. 34. .
  2. 2,0 2,1 2,2 Knorr, Wilbur Richard (1975). The evolution of the Euclidean elements. Dordrecht-Boston, Mass.: D. Reidel Publishing Co. Knorr, Wilbur Richard (1975), The evolution of the Euclidean elements, Dordrecht-Boston, Mass.: D. Reidel Publishing Co., pp. 144–150, ISBN 90-277-0509-7, MR 0472300.
  3. Plutarch, De Iside et Osiride, section 42. 
  4. Higgins, Peter Michael (2008). Number Story: From Counting to Cryptography. Copernicus Books. .
  5. Ben-Menahem, Ari (2009). Historical Encyclopedia of Natural and Mathematical Sciences, Volume 1. Springer-Verlag. Ben-Menahem, Ari (2009), Historical Encyclopedia of Natural and Mathematical Sciences, Volume 1, Springer reference, Springer-Verlag, p. 161, ISBN 9783540688310.
  6. Frantz, Marc (2010). The Calculus Collection: A Resource for AP and Beyond. Mathematical Association of America. .

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar

Outros artigos

editar