Monoceros ou Unicornio[1] é unha constelación difusa no ceo nocturno invernal, rodeada por Orión ó leste, Gemini ó norte, Canis Major ó sur e a constelación Hydra cara ó oeste. Outras constelacións limítrofes son Canis Minor, Lepus e Puppis.

Monoceros
Monoceros
Nome latino Monoceros
Abreviatura Mon
Xenitivo Monocerotis
Simboloxía O Unicornio
Ascensión recta 7.15 h
Declinación −5.74°
Área 482 graos cadrados

Rango 35º

Número de estrelas

(magnitude < 3)

0
Estrela máis brillante α Monocerotis

(magnitude ap. 3,93)

Choiva de meteoros
Constelacións

lindeiras

Visible en latitudes entre +75° e −85°

Mellor visibilidade ás 21:00 (9 p.m.) durante o mes de febreiro

Estrelas Principais editar

Obxectos Notables do espazo profundo editar

Historia editar

Monoceros é unha constelación moderna, o seu nome atribúeselle ó astrónomo e teólogo holandés Petrus Plancius no 1613 e foi rexistrada por Jakob Bartsch coma Unicornio na súa carta estelar de 1624. Porén, Heinrich Wilhelm Olbers e Ludwig Ideler indican que a constelación é moito máis antiga, figurando coma "o segundo cabalo ó sur dos Xemelgos e o Cangrexo" en escritos do 1564, e Joseph Scaliger subliña tela atopado nunha esfera da antiga Persia.

Notas editar

  1. Cambados Márquez, Xoaquín Evaristo. "Algunhas notas referentes ó nome galego estándar das constelacións" (PDF). Consultado o 12 de outubro de 2016. 
  2. Monoceros. The internet Encyclopedia of Science

Véxase tamén editar

Ligazóns externas editar