Calandra real

Pouco preocupante^[1]

Reino:	Animalia
Filo:	Chordata
Clase:	Aves
Orde:	Passeriformes
Familia:	Alaudidae
Xénero:	Melanocorypha
Especie:	Melanocorypha calandra (Linnaeus, 1766)

Sinonimia

Alauda calandra Linnaeus, 1766

A calandra real^[2] ou calandra^[3] (Melanocorypha calandra) é unha ave paseriforme da familia dos aláudidos, que se reproduce en países de clima temperado cálido do Mediterráneo e polo leste a través de Turquía ata o norte de Irán e sur de Rusia. Máis ao leste é substituída polo seu parente a Melanocorypha bimaculata.

Taxonomía e sistemática

A calandra real foi situada orixinalmente no xénero Alauda.^[4] O nome do xénero actual, Melanocorypha procede do grego antigo melas, 'negro' e koruphos, un termo usado polos escritores antigos para referirse a un paxaro descoñecido, pero que aquí foi conundido con korudos, 'calandra'. "Calandra"' deriva en última instancia de kalandros, o nome en grego antigo deste paxaro.^[5]^[6]^[7]

Subespecies

Recoñécense catro subespecies:^[8]

M. c. calandra - (Linnaeus, 1766): encóntrase no sur de Europa e noroeste de África ata Turquía (excepto a parte centro-sur e sueste dese país), Transcaucasia e noroeste de Irán.
M. c. psammochroa - Hartert, 1904: vive no norte de Iraq e norte de Irán ata Turkmenistán e Casaquistán.
M. c. gaza - Meinertzhagen, R, 1919: descrita orixinalmente como subespecie da M. bimaculata. Encóntrase no leste de Siria e sueste de Turquía ata o suroeste de Irán.
M. c. hebraica - Meinertzhagen, R, 1920: atópase na zona centro-sur de Turquía e noroeste de Siria ata Israel e Palestina.

Descrición

É unha calandra grande e robusta, de 17,5 a 20 cm de longo. É difícil de distinguir no chan, ten unha cor con raias cincentas por arriba e branca por abaixo con grandes manchas brancas no lateral do peito. O supercilio é branco.

En voo mostra ter unhas ás curtas e anchas, que son escuras por debaixo, e unha curta cola con beiras brancas. Os padróns da á e a cola son distincións que o separan dos seus parentes de máis ao leste.

A canción é como unha versión lenta da das lavercas.

Distribución e hábitat

É principalmente residente no oeste do seu rango, pero as poboacións rusas deste paseriforme son máis migratorias, movéndose máis ao sur en inverno, chegando ata a península de Arabia e Exipto. Está presente no sur de Europa. Abunda en Andalucía e en toda a España cerealista, pero non no norte e en Galicia xa non aniña e é unha ave accidental. En Portugal ten unha densidade baixa e parece máis abondosa na provincia de Trás-os-Montes. Tamén vive no sur de Francia, Sardeña, sur de Italia e Balcáns. É unha ave errante moi rara no oeste de Europa.^[3]

É un paxaro de campos de cultivo abertos e estepas. Fai o niño no chan, e pon 4 ou 5 ovos. O seu alimento son sementes suplementadas con insectos na estación reprodutora. É unha ave gregaria fóra da estación reprodutora.

Comportamento e ecoloxía

Posúe unha enorme facilidade para imitar o canto doutras aves. Os machos presentan unha destreza maior no canto que as femias. Durante a época do apareamento, os machos cantan durante a maior parte do día co obxectivo de atraer as femias. Cando unha delas se achega, adoitan executar unha danza nupcial, planando lentamente coas ás en posición oblicua e a cola ben aberta á vez que cantan e van elevándose e descendendo. Constrúen os niños en arbustos pequenos ou en campos de cereais e illados empregando pólas e herbas e raramente en espazos abertos.

Ten algúns parasitos característicos como o piollo mastigador Ricinus vaderi, descrito a partir de espécimes recollidos en Acerbaixán.^[9]

Na cultura

A súa canción é considerada tan musical para os oídos hmanos que antes era moi popular como paxaro doméstico para gaiolas nas zonas onde vivía.^[10] É mencionado, por exemplo, nun proverbio ou frase da Toscana que di "Canta come una calandra" (canta como unha calandra),^[11] e en castelán menciónase no famoso "Romance del prisionero" (Romance do prisioneiro), na que a canción da calandra é a única maneira que ten o prisioneiro de saber o paso dos días e laméntase de que máis tarde lla maten.^[12]

Notas

↑ "Melanocorypha calandra". Lista Vermella de especies ameazadas. Versión 2013.2 (en inglés). Unión Internacional para a Conservación da Natureza. 2012. Consultado o 26 November 2013.
↑ Conde Teira, M. A. (1999). "Nomes galegos para as aves ibéricas: lista completa e comentada" (PDF). Chioglossa (A Coruña) 1: 121–138. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 15 de marzo de 2016. Consultado o 28 de setembro de 2016.
↑ ^3,0 ^3,1 Penas Patiño, Xosé M.; Pedreira López, Carlos (setembro de 2004). Guía das aves de Galicia. Ilustrado por Calros Silvar (2ª ed.). A Coruña: Baía Edicións. ISBN 84-96128-69-5.
↑ "Melanocorypha calandra - Avibase". avibase.bsc-eoc.org. Consultado o 2016-12-15.
↑ Jobling, James A (2010). The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London: Christopher Helm. pp. 84, 247. ISBN 978-1-4081-2501-4.
↑ "Calandra". Oxford English Dictionary (3rd ed.). Oxford University Press. September 2005.
↑ "Melanocorypha bimaculata - Avibase". avibase.bsc-eoc.org. Consultado o 2016-12-14.
↑ "IOC World Bird List 6.4". IOC World Bird List Datasets. doi:10.14344/ioc.ml.6.4.
↑ Valan, Miroslav; Sychra, Oldrich; Literak, Ivan (2016). "Chewing lice of genus Ricinus (Phthiraptera, Ricinidae) deposited at the Zoological Institute of the Russian Academy of Sciences, Saint Petersburg, Russia, with description of a new species". Parasite 23: 7. ISSN 1776-1042. PMC 4763114. PMID 26902646. doi:10.1051/parasite/2016007.
↑ Kikkawa, Jiro (2003). "Larks". En Perrins, Christopher. Firefly Encyclopedia of Birds. Firefly Books. pp. 578–583. ISBN 1-55297-777-3.
↑ Giusti, Giuseppe (1853). Raccolta di proverbi toscani. F. Monnier. p. 364. Consultado o 2008-06-21.
↑ Stanley, ed. (2004). Spanish Traditional Ballads/Romances Viejos Españoles. Traducido por Applebaum. Courier Dover Publications. pp. 214–215. ISBN 0-486-42694-7. Consultado o 2008-06-21.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Ageing and sexing (PDF; 2.0 MB) by Javier Blasco-Zumeta & Gerd-Michael Heinze

[1] "Melanocorypha calandra". Lista Vermella de especies ameazadas. Versión 2013.2 (en inglés). Unión Internacional para a Conservación da Natureza. 2012. Consultado o 26 November 2013.

[2] Conde Teira, M. A. (1999). "Nomes galegos para as aves ibéricas: lista completa e comentada" (PDF). Chioglossa (A Coruña) 1: 121–138. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 15 de marzo de 2016. Consultado o 28 de setembro de 2016.

[Penas-3] 3,0 ^3,1 Penas Patiño, Xosé M.; Pedreira López, Carlos (setembro de 2004). Guía das aves de Galicia. Ilustrado por Calros Silvar (2ª ed.). A Coruña: Baía Edicións. ISBN 84-96128-69-5.

[4] "Melanocorypha calandra - Avibase". avibase.bsc-eoc.org. Consultado o 2016-12-15.

[job-5] Jobling, James A (2010). The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London: Christopher Helm. pp. 84, 247. ISBN 978-1-4081-2501-4.

[OED-6] "Calandra". Oxford English Dictionary (3rd ed.). Oxford University Press. September 2005.

[7] "Melanocorypha bimaculata - Avibase". avibase.bsc-eoc.org. Consultado o 2016-12-14.

[8] "IOC World Bird List 6.4". IOC World Bird List Datasets. doi:10.14344/ioc.ml.6.4.

[ValanSychra2016-9] Valan, Miroslav; Sychra, Oldrich; Literak, Ivan (2016). "Chewing lice of genus Ricinus (Phthiraptera, Ricinidae) deposited at the Zoological Institute of the Russian Academy of Sciences, Saint Petersburg, Russia, with description of a new species". Parasite 23: 7. ISSN 1776-1042. PMC 4763114. PMID 26902646. doi:10.1051/parasite/2016007.

[10] Kikkawa, Jiro (2003). "Larks". En Perrins, Christopher. Firefly Encyclopedia of Birds. Firefly Books. pp. 578–583. ISBN 1-55297-777-3.

[11] Giusti, Giuseppe (1853). Raccolta di proverbi toscani. F. Monnier. p. 364. Consultado o 2008-06-21.

[12] Stanley, ed. (2004). Spanish Traditional Ballads/Romances Viejos Españoles. Traducido por Applebaum. Courier Dover Publications. pp. 214–215. ISBN 0-486-42694-7. Consultado o 2008-06-21.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]