Marcelinho Carioca
Marcelo Pereira Surcin, coñecido como Marcelinho Carioca, nado no Río de Xaneiro o 1 de febreiro de 1971, é un exfutbolista brasileiro que xogaba como centrocampista ofensivo. Destacaba pola súa precisión nos tiros libres, marcando 80 goles de falta en partidos oficiais durante a súa carreira, máis que calquera outro xogador na historia, o que lle valeu o alcume de "Pé de Anjo" (Pé de Anxo).
| Marcelinho Carioca | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Información persoal | |||
| Nome | Marcelo Pereira Surcin | ||
| Nacemento | 1 de febreiro de 1971 | ||
| Lugar de nacemento | Río de Xaneiro | ||
| Altura | 1,67 m. | ||
| Posición | Centrocampista | ||
| Carreira xuvenil | |||
| 1986–1987 | Madureira | ||
| 1988 | Flamengo | ||
| Carreira sénior | |||
| Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
| 1988–1993 | Flamengo | 64 | (10) |
| 1993–1997 | Corinthians | 53 | (13) |
| 1997 | → Valencia | 5 | (0) |
| 1998–2001 | Corinthians | 62 | (36) |
| 2001 | Santos | 15 | (5) |
| 2002 | Gamba Osaka | 21 | (3) |
| 2003–2004 | Vasco da Gama | 19 | (9) |
| 2003–2004 | → Al-Nassr | 6 | (0) |
| 2004 | Ajaccio | 10 | (2) |
| 2005 | Brasiliense | 26 | (9) |
| 2006 | Corinthians | 5 | (0) |
| 2007–2009 | Santo André | 71 | (13) |
| Selección nacional | |||
| 1994–2001 | Brasil | 4 | (2) |
| Na rede | |||
  | |||
|
Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ] | |||
Futbolista histórico do Corinthians, está considerado por moitos como o maior ídolo da historia do club. É xunto con Cássio o xogador con máis títulos logrados co equipo paulista, oito, incluíndo dous Campionatos Brasileiros en 1998 e 1999 e a primeira edición da Copa Mundial de Clubs da FIFA, en 2000. Marcou 206 goles en 433 partidos co club brasileiro entre 1994 e 2001, 59 deles de falta, e anotou un total de 505 goles en toda a súa carreira.[1]
A pesar dos seus logros a nivel de club, nunca triunfou na selección brasileira, coa que só disputou catro partidos entre 1994 e 2001, marcando dous goles.
Foi tamén coñecido polas súas leas fóra do campo, incluídas frecuentes disputas cos adestradores (a máis famosa con Vanderlei Luxemburgo), coas directivas e cos seus compañeiros de equipo.
Traxectoria editar
Flamengo editar
Formouse como futbolista na canteira do Madureira, onde as súas boas actuacións atraeron a atención do Flamengo, que o fichou en 1988. Tras un breve paso polo equipo xuvenil, debutou co primeiro equipo con só 17 anos, da man do adestrador Telê Santana, substituíndo a Zico nun derbi contra o Fluminense.[2] Co equipo negro e vermello gañou durante os seguintes anos varios títulos, entre eles a Copa do Brasil de 1990, o Campionato Carioca de 1991 e o Campionato Brasileiro de 1992. En 1993 disputou a final da Supercopa Suramericana contra o São Paulo e fallou un lanzamento na quenda de penaltis, o que lle permitiu ao equipo paulista conseguir o título.[3]
Corinthians editar
En decembro de 1993 foi traspasado ao Corinthians contra a súa vontade, pois o futbolista quería continuar no Flamengo.[4][5] No club paulista pasou a ser chamado Marcelinho Carioca, para ser distinguido do outro Marcelinho do equipo, Marcelinho Paulista. Durante os seguintes anos converteuse nun dos mellores xogadores da historia do club, co que gañou unha Copa do Brasil e os Campionatos Paulistas de 1995 e 1997. Os seus goles de tiro libre e o pequeno tamaño dos seus pés, valéronlle o alcume de Pè de Anjo (Pé de Anxo).[6]
Valencia editar
En 1997 foi vendido ao Valencia por petición de Jorge Valdano, adestrador do club valenciano, onde coincidiu co tamén brasileiro Romário. Debutou na Primeira División española na segunda xornada da tempada 1997/98, xogando de titular contra o FC Barcelona en Mestalla, Con todo, non se adaptou ao fútbol español, e despois de só 6 partidos regresou ao Brasil.
Corinthians (2ª etapa) editar
O presidente da Federación Paulista de Fútbol, Eduardo José Farah, mercou o seu pase e organizou un concurso para decidir en que equipo xogaría. Os afeccionados do Corinthians, São Paulo, Santos e Palmeiras podían chamar a un número de teléfono, a razón de 3 reais por chamada, e o equipo con máis chamadas quedaría cos dereitos do xogador. O Corinthians foi o gañador, co 62,5% das chamadas.[7]
De volta no club do Parque São Jorge gañou dúas veces o Campionato Brasileiro e outras dúas o Campionato Carioca. No ano 1999 recibiu a Bola de Ouro, como mellor xogador do campionato brasileiro.[8] No ano 2000 participou na primeira edición da Copa Mundial de Clubs da FIFA. Titular na final, proclamouse campión do mundo despois de derrotar ao Vasco da Gama. Tras algúns conflitos cos seus compañeiros, e especialmente con Ricardinho, a mediados de 2001 foi acusado de denigrar a imaxe do club, e abandonou o equipo.
Santos e Gamba Osaka editar
A continuación xogou uns meses no Santos e no 2002 puxo rumbo ao Xapón, onde xogou no Gamba Osaka. No club nipón compartiu equipo cos seus compatriotas Magrão e Fabinho e rematou a J1 League na terceira posición.
Vasco da Gama editar
No ano 2003 regresou ao fútbol brasileiro, como nova fichaxe do Vasco da Gama, para formar ao lado de Marques e Valdir Bigode a liña de ataque do club. Foi o xogador máis destacado do equipo do Río de Xaneiro, que se proclamou ese ano campión do Campionato Carioca. A continuación xogou cedido no Al-Nassr, de Arabia Saudita, antes de regresar ao Vasco, onde as lesións impedíronlle render ao nivel que amosara anteriormente.
Ajaccio e Brasiliense editar
No ano 2004 iniciou a súa segunda etapa no fútbol europeo, como xogador do Ajaccio francés. Disputou un total de 10 partidos na Ligue 1, nos que marcou dous goles. Ao ano seguinte xogou no Brasiliense, co que gañou o Campionato Brasiliense.
Corinthians (3ª etapa) editar
En febreiro de 2006 comezou a súa terceira etapa no Corinthians, pero só seis meses despois, o novo adestrador Émerson Leão pediu a rescisión do seu contrato.
Últimos anos editar
Trala súa marcha do Corinthians deixou o fútbol, pero acabou volvendo aos campos de fútbol no ano 2007. Fichou polo Santo André, onde permaneceu ata 2009, e foi unha peza fundamental para conseguir o ascenso á Primeira División brasileira 29 anos despois. Xa na máxima categoría, disputou 32 partidos co Santo André, marcando 5 goles e repartindo 6 asistencias, aínda que o equipo acabou descendendo.
No ano 2010, coincidindo co centenario do Corinthians, volveu vestir a camiseta do equipo para un partido de homenaxe ante o Huracán arxentino, vencendo por 3-0.[9] En 2012 xogou catro partidos co equipo de fútbol praia do Corinthians.
Selección brasileira editar
Debutou coa selección brasileira aos 23 anos, nun partido amigable contra Iugoslavia no estadio Olímpico Monumental de Porto Alegre o 23 de decembro de 1994. Entrou ao campo na segunda parte substituíndo a Ronaldo, nun encontro que rematou con vitoria brasileira por 2-0.[10] En 1998 xogou dous amigables máis, de novo contra Iugoslavia e tamén contra Ecuador, marcando un gol en cada un deles. No ano 2001 xogou o seu cuarto e último partido como internacional, nun empate a un col contra o Perú, correspondente á clasificación para o Mundial de 2002.
Palmarés editar
- Flamengo
- Campionato Brasileiro (1): 1992.
- Copa do Brasil (1): 1990.
- Campionato Carioca (1): 1991.
- Corinthians
- Campionato Brasileiro (2): 1998, 1999.
- Copa do Brasil (1): 1995.
- Campionato Paulista (4): 1995, 1997, 1999, 2001.
- Copa do Mundo de Clubs (1): 2000.
- Vasco da Gama
- Campionato Carioca (1): 2003.
- Taça Guanabara (1): 2003.
- Taça Rio (1): 2003.
- Brasiliense
- Campionato Brasiliense (1):: 2005.
- Santo André
- Campionato Paulista - Serie A2 (1):: 2008.
- Individual
- Bola de Ouro (1):: 1999.
- Bola de Prata (3):: 1994, 1999, 2003.
Notas editar
- ↑ "Marcelinho Carioca volta ao Parque São Jorge para ser "professor"" (en portugués). 5 de xullo de 2017. Consultado o 17 de xullo de 2022.
- ↑ "Marcelinho Carioca vs Fluminense (30/11/1988) - A estreia de Marcelinho Carioca" (en portugués). 24 de xaneiro de 2022. Consultado o 17 de xullo de 2022.
- ↑ "Em 1993, São Paulo vence Flamengo, nos pênaltis, e é campão da Supercopa" (en portugués). Consultado o 17 de xullo de 2022.
- ↑ "Marcelinho Carioca abre o jogo: "Luxemburgo não gosta de mim desde que eu roubei a namorada dele"" (en portugués). 1 de marzo de 2007. Consultado o 17 de xullo de 2022.
- ↑ Salgado, Diego; Lima, Vanderlei (5 de novembro de 2019). "O carioca mais paulista" (en portugués). Consultado o 17 de xullo de 2022.
- ↑ "'Pé de anjo', Marcelinho adorava jogar com chuteiras amaciadas. Por meninas" (en portugués). 7 de xullo de 2015. Consultado o 17 de xullo de 2022.
- ↑ Sacheto, Cesar (12 de maio de 2018). "Ação de marketing de cartola, Disque-Marcelinho faz 20 anos" (en portugués). Consultado o 17 de xullo de 2022.
- ↑ "Bola de Ouro (Placar Magazine)". rsssfbrasil.com (en inglés). Consultado o 17 de xullo de 2022.
- ↑ "Marcelinho e reservas brilham, e Corinthians começa 2010 com vitória" (en portugués). 13 de xaneiro de 2010. Consultado o 17 de xullo de 2022.
- ↑ "Brasil - Iugoslavia 1994". Transfermarkt (en inglés). Consultado o 17 de xullo de 2022.
Véxase tamén editar
Ligazóns externas editar
- Datos do xogador na J.League (en xaponés).