Mar Arxentino

mar

O mar arxentino[1][2][3] é un sector do océano Atlántico que cobre a plataforma continental adxacente ás costas da República Arxentina. Definido como unha rexión ecolóxica, o mar arxentino é un mar epicontinental, e comprende a zona desde a boca do estuario do Río da Prata polo norte (paralelo 35º Sur) ata a illa dos Estados polo sur, e desde a costa arxentina ata a isobata dos 200 metros de profundidade, que inclúe ás illas Malvinas.[4] Definido como un límite político, coincide coa zona económica exclusiva definida pola Arxentina na súa porción continental e as illas Malvinas, incluíndo parte do banco Namuncurá ou Burdwood (aproximadamente 56º 30' Sur). É dicir ata as 350 millas náuticas (370´4 km) da liña de base costeira.[5] O seu ancho varía entre 210 quilómetros fronte a Mar da Prata e 850 na latitude das Illas Malvinas. A liña costeira prolóngase por 4.725 km.[6] Ao leste do Mar Arxentino esténdese a aínda máis extensa e moito máis profunda conca Arxentina.

Mar Arxentino
Mar Argentino
Localización administrativa
EstadoArxentina
Localización xeográfica
Océano / MarOcéano Atlántico
ContinenteAmérica
Coordenadas46°S 63°O / -46, -63Coordenadas: 46°S 63°O / -46, -63
Xeografía
Illas interioresIllas Malvinas, Arquipélago de Terra de Fogo
AfluentesRío da Prata, Río Colorado, Río Negro, Río Chubut, Río Deseado
Características
Superficie1.782.500 km²
Anchura máxima210-850 km.
Profundiade máxima2.224 m.
Profundidade media200 m.
Outros datos
Costas4.725 km.
Mapa

Mar arxentino editar

O nome mar arxentino refírese a unha porción do mar da Arxentina, sendo este último o conxunto do espazo marítimo arxentino.

O explorador romanés Julio Popper foi o primeiro en empregar o nome "Mar Arxentino", cando en 1891 publicou un mapa denominado "Terra do fogo segundo as exploracións efectuadas polo enxeñeiro Julio Popper (1886 -1891)".[7] Popper denominou mar arxentino a:

«(...) a extensión marítima innombrada que baña o extremo sur da República e que se estende desde a illa dos Estados ao cabo de Fornos e desde a canle Beagle ao Atlántico occidental' '.

O nome estendeuse pouco despois ata abarcar todas as costas continentais arxentinas. A área mencionada por Popper, que era a área na zona sur de Terra do fogo, recibiu o nome de mar da Zona Austral como consecuencia da aprobación do Tratado de paz e amizade entre a Arxentina e Chile de 1984, pero segue sendo frecuentemente incluído como parte do Mar Arxentino.

A Organización Hidrográfica Internacional non incluíu o Mar da Arxentina dentro da súa publicación "Límites de océanos e mares" de 1953,[8] e a súa existencia como tal é rexeitada polo Reino Unido, país que mantén un litixio coa Arxentina pola soberanía das Illas Malvinas. Fóra da Arxentina, nos países onde predominan a cartografía marítima con nomes en inglés, o nome Mar Arxentino é pouco usado e a rexión é referida simplemente, descoñecendo os límites físicos concretos que posúe o Mar Arxentino, como unha parte máis do océano Atlántico na súa sección sur.

En 2009, durante o goberno de Cristina Fernández de Kirchner, a Chancelería arxentina presentou ás Nacións Unidas unha petición de expansión da plataforma continental, que abarca unha área de 1.782.500 quilómetros cadrados, equivalente a máis da metade do territorio emerxido, aplicando as regras establecidas na Convención das Nacións Unidas sobre o Dereito do Mar (CONVEMAR). A área reclamada tamén corresponde coa zona na que se atopan as Illas Malvinas e outras illas do Atlántico Sur sobre as que a Arxentina mantén unha disputa de soberanía con Gran Bretaña. En marzo de 2016 as Nacións Unidas aprobaron a petición arxentina por unanimidade,[9][10][11] pasando dos 990.000 quilómetros cadrados a 1.782.500 quilómetros cadrados de mar arxentino.

Biodiversidade editar

O mar arxentino é un dos mares máis templados do mundo. Recibe o frío da corrente das Malvinas desde o sur, que provén da Antártida e a cálida corrente do Brasil desde o norte.[12]

O mar arxentino ten doce áreas identificadas como lugares de gran biodiversidade. Existen dúas áreas protexidas internacionalmente, unha nacional e dezaoito provinciais.[12]

O mar arxentino ten plancto, algas, crustáceos, sardiñas e anchoas. que alimentan a fauna máis avanzada como pingüíns, cormoráns, quenllas, baleas, golfiños, marsopas, focas, leóns mariños e elefantes mariños.

Notas editar

  1. Dos celosos frente al mar. Pág. 116. Escrito por Nicolás Salom Franco, Pontificia Universidad Javeriana Facultad de Ciencias Jurídicas. Publicado por Pontificia Universidad Javeriana, 2003. ISBN 9586836045, 9789586836043
  2. Documento del gobierno de Estados Unidos mencionando el Argentine sea
  3. Latin America. Pág. 31. Escrito por Foundation for International Environmental Law and Development. Publicado por Blackwell, 1996
  4. "SITUACIÓN AMBIENTAL EN LA ECORREGIÓN DEL MAR ARGENTINO. Por: Claudio Campagna I, Carlos Verona II y Valeria Falabell" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 05 de novembro de 2013. Consultado o 22 de setembro de 2018. 
  5. "El mar des-protegido: zonificación y conservación de la biodiversidad" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 26 de decembro de 2010. Consultado o 26 de decembro de 2010. 
  6. Manual de manejo costero para la provincia de Buenos Aires. Pág. 23. Escrito por Federico Isla, Federico Ignacio Islas y Carlos A. Lasta (Eds.), Carlos A. Lasta. Colaborador Carlos A. Lasta, Universidad Nacional de Mar del Plata Staff. Edition: illustrated. Publicado por EUDEM, 2006. ISBN 987-544-182-1, 9789875441828
  7. Julio Popper, personaje judío interesante. Por Fernando E. Kazakevich. Edición Ana Perez. Consultado el 3-11-2010
  8. "Limits of ocean and seas. Special publications N° 23. 3° Edition - 1953" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 08 de outubro de 2011. Consultado o 08 de outubro de 2011. 
  9. "El límite más extenso de la Argentina y nuestra frontera con la humanidad" (PDF). COPLA. 2016. 
  10. "Límite exterior de la plataforma continental. Presentación argentina" (PDF). Presidencia de la Nación Argentina. 2009. 
  11. "Argentina suma territorio". Infobae. 27 de marzo de 2016. Consultado o 27 de marzo de 2016. 
  12. 12,0 12,1 Ecorregión Mar Argentino Arquivado 05 de novembro de 2013 en Wayback Machine. (en castelán)

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

Outros artigos editar

Ligazóns externas editar