Lotte Lenya

Karoline Wilhelmine Charlotte Blamauer, coñecida como Lotte Lenya, nada en Viena (Austria-Hungría) o 18 de outubro de 1898 e finada en Nova York o 27 de novembro de 1981 foi unha cantante, rapsodo, e actriz austríaca establecida durante moito tempo nos Estados Unidos. No mundo xermanofalante e no da música clásica é especialmente lembrada polas súas interpretacións das cancións do seu home, Kurt Weill. No cinema en lingua inglesa, foi candidata ao Oscar polo seu papel de aristócrata aburrida en The Roman Spring of Mrs. Stone (1961). Tamén interpretou a sádica asasina Rosa Klebb no filme de James Bond Desde Rusia con amor (1963).

Lotte Lenya

Biografía
Nacemento	(de) Karoline Wilhelmine Charlotte Blamauer 18 de outubro de 1898 Viena, Austria
Morte	27 de novembro de 1981 (83 anos) Manhattan, Estados Unidos de América
Causa da morte	Morte natural  (Cancro )
Lugar de sepultura	Mount Repose Cemetery (en) Haverstraw (en)
Datos persoais
Outros nomes	Lotte Lenya
Residencia	Nova York (1935–1981) Costa Azul (pt) (1933–1934) Kleinmachnow (1932–1933) Berlín (1921–1932) Zürich (1913–1921) Viena (1898–1913)
País de nacionalidade	Austria
Actividade
Campo de traballo	Teatro, filme, Televisión e Ópera
Ocupación	actriz de teatro , actriz , monologist (en) , actriz de cinema , cantante de ópera
Período de actividade	1928 -
Xénero artístico	Musical
Lingua	Lingua alemá e lingua inglesa
Tesitura	Contralto
Instrumento	Voz
Familia
Cónxuxe	valor descoñecido (1971–valor descoñecido) valor descoñecido (1962–1969), morte do cónxuxe George Davis (pt) (1951–1957), morte do cónxuxe Kurt Weill (1937–1950), morte do cónxuxe Kurt Weill (1926–1933)
Premios  Tony Award de Melhor Atriz Coadjuvante em Musical (pt)
Páxina web	kwf.org…

Traxectoria

Inicios

Lenya naceu nunha familia católica de clase obreira en Viena. Marchou a estudar a Zúric en 1914, conseguindo o seu primeiro traballo na Schauspielhaus, co nome artístico de Lotte Lenja. Mudouse a Berlín en 1921.

En 1922, Lenya foi escoitada polo seu futuro marido, o compositor alemán Kurt Weill, durante unha audición para a súa primeira música para teatro, Zaubernacht, mais debido á súa situación detrás do piano, non a viu. Foi escollida, mais debido á súa lealdade ao seu profesor de voz, rexeitou o papel. Lenya e Weill non se coñeceron persoalmente ata 1924 a través dun coñecido, o escritor Georg Kaiser e casaron en 1926. Aceptou o papel de Jenny na primeira interpretación de A ópera dos tres reás en 1928, que foi o seu papel revelación. Durante os últimos anos da república de Weimar, estivo ocupada no cinema e no teatro, especialmente nas obras de Brecht-Weill. Fixo varias gravacións das cancións de Weill.

Co ascenso do nazismo en Alemaña, os artistas con inclinacións esquerdistas non eran apreciados, e aínda que non era xudía, marchou do país, separándose de Weill, do que se divorciou en 1933.

Lenya e Weill establecéronse en Nova York o 10 de setembro de 1935. Durante o verán de 1936, Weill, Lenya, Paul Green e Cheryl Crawford alugraon unha casa no 277 Trumbull Avenue de Nichols, Connecticut, a unhas dúas millas de distancia de Pine Brook Country Club, lugar de ensaio estival do Group Theatre. Alí, Green e Weill escribiron o guión e a música da controvertida obra de Broadway Johnny Johnson, titulada co nome máis repetido na listaxe de vítimas estadounidenses na primeira guerra mundial. Durante este período, Lenya tivo unha relación amorosa co dramaturgo Paul Green.

Durante a segunda guerra mundial, Lenya realizou actuacións no teatro, gravacións e actuacións para a radio, incluíndo para Voice of America. Tras unha interpretación mal recibida no musical do seu marido The Firebrand of Florence en 1945 en Nova York, abandonou os escenarios. Trala morte de Weill en 1950, convencérona de que volvese. Apareceu na obra de Broadway Barefoot in Athens e casou co editor George Davis.

Carreira posterior

En 1956, gañou o premio Tony polo seu papel de Jenny na versión en inglés de A ópera dos tres reás de Marc Blitzstein, única vez na que unha actuación no Off-Broadway recibiu o galardón. Lenya continuou a gravar cancións do seu tempo en Berlín, ademais de cancións do teatro estadounidense. A súa voz volvérase máis profunda cos anos. Cando tivo que cantar a parte de soprano en Rise and Fall of the City of Mahagonny e The Seven Deadly Sins, o papel tivo que ser trasporse a claves substancialmente máis baixas.

Empregouse Sprechgesang nalgunhas das máis célebres cancións nas obras de Brecht-Weill plays pero agora Lenya usábao incluso máis para compensar defectos da súa voz. Lenya era consciente do problema; noutros contextos, era moi coidadosa para respectar completamente a música do seu marido.

Fundou a Kurt Weill Foundation for Music, para administrar os ingresos e os asuntos de dereitos e para espallar o coñecemento sobre a obra de Weill. Estaba presente no estudio cando Louis Armstrong gravou "Mack the Knife". Armstrong improvisou a liña "Look out for Miss Lotte Lenya!" e engadiu o nome dela como unha das conquistas de Mack na canción.

O seu papel como amiga práctica de Vivien Leigh, a Contessa Magda Terribili-Gonzales na versión cinematográfica da obra de Tennessee Williams The Roman Spring of Mrs. Stone (1961) valeulle a Lenya unha candidatura ao Oscar á mellor actriz secundaria. En 1963, foi seleccionada como a axente de SPECTRE Rosa Klebb no filme de James Bond Desde Rusia con amor con Sean Connery e Robert Shaw.

En 1966, Lenya orixinou a personaxe de Fräulein Schneider no elenco orixinal de Broadway do musical Cabaret. A banda sonora de Kander e Ebb foi considerada inspirada pola música de Weill. En 1979, dous anos antes da súa morte, Lotte Lenya foi incluída no American Theater Hall of Fame.

Falecemento

Lenya faleceu de cancro en Manhattan en 1981, aos 83 anos. Foi enterrada preto de Weill no Mount Repose Cemetery en Haverstraw, Nova York.

Vida persoal

Lenya casou con Weill en 1926 e divorciáronse en 1933, para reconciliarse en setembro de 1935 tras emigrar aos Estados Unidos. Volveron casar en 1937. En 1941, a parella mudouse a unha casa da súa propiedade en New City, Rockland County, Nova York, a aproximadamente 50 km ao norte da cidade de Nova York. Este segundo matrimonio duraou ata a morte de Weill en 1950.

O segundo marido de Lenya foi o editor estadounidense George Davis (1951-1957). Trala morte de Davis en 1957, volveu casar co artista Russell Detwiler en 1962. El era vinte e seis anos máis novo, pero Lenya enviuvou por terceira vez cando Detwiler faleceu en 1969, aos 44 anos.

Legado

• En 1956, Louis Armstrong gravou a canción "Mack the Knife", tanto como solo como nun dúo con Lenya.
• A canción de Donovan "Laléna" (1968) foi inspirada por Lenya.
• A obra de Michael Kunze Lenya é sobre a cantante favorita de Brecht, Lotte Lenya.
• En 2007, estreouse en Broadway o musical LoveMusik, baseado na relación de Lenya con Weill. Ela foi interpretada por Donna Murphy.
• É mencionada na canción "Lieder", de Fascinating Aïda e na canción "Dolls", do álbum Shag Tobacco (1995), de Gavin Friday.

Filmografía

Ano	Título	Personaxe	Notas
1931	The Threepenny Opera	Jenny Diver
1961	The Roman Spring of Mrs. Stone	Contessa Magda Terribili-Gonzales
1963	Desde Rusia con amor	Rosa Klebb
1965	Mutter Courage und ihre Kinder	Nai Coraxe	Telefilme
1966	Ten Blocks on the Camino Real	A xitana	Telefilme
1969	The Appointment	Emma Valadier
1977	Semi-Tough	Clara Pelf
1980	Mahagonny		Voz

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Lotte Lenya Discography The Kurt Weill Foundation for Music.
• FemBio: Lotte Lenya
• Threepenny Opera Off-BroadwayArquivado 30 de marzo de 2010 en Wayback Machine.
• Register of papers of Kurt Weill and Lotte Lenya at Yale University Music Library