L'occasione fa il ladro

L'occasione fa il ladro (en galego A ocasión fai ao ladrón) é unha farsa cómica nun acto con música de Gioachino Rossini e libreto en italiano de Luigi Prividali, baseado en Le prétendu par hazard, ou L'occasione fait le larron (1810) de Eugène Scribe. Foi estreada no Teatro San Moisè de Venecia o 24 de novembro de 1812.

L'occasione fa il ladro A ocasión fai ao ladrón
Forma	Farsa cómica
Actos e escenas	1 acto
Idioma orixinal do libreto	Italiano
Libretista	Luigi Prividali
Estrea	24 de novembro de 1812
Teatro da estrea	Teatro San Moisè
Lugar da estrea	Venecia
Música
Compositor	Gioachino Rossini
Localización da partitura	Bibliothèque du Conservatoire, París. Os recitativos secos son dun colaborador descoñecido.
Personaxes
Don Parmenión (barítono) Martino (baixo) Conde Alberto (tenor) Don Eusebio (tenor) Berenice (soprano) Ernestina (soprano)

Foi composta por Rossini en non máis de 11 días cando tan só tiña 20 anos, é a cuarta das cinco farsas compostas por Rossini para o Teatro San Moisè de Venecia entre 1810 e 1813.

A ópera explica unha historia, con final feliz, de amores e equívocos. Unha característica tempestade rossiniana que introduce ao espectador nunha pousada no camiño de Nápoles, na que se refuxiaron Don Parmenión, un aventureiro xactancioso e atrevido, o seu criado Martino e o Conde Alberto, nobre refinado e sensible. Parmenión busca á filla dun amigo que fuxiu co seu amante e Alberto atopará a Berenice, a muller que seu pai, no leito de morte, destinoulle como esposa e que aínda non coñece.

Esta obra represéntase moi pouco na actualidade, figurando nas estatísticas de Operabase con só 6 representacións no período 2005-2010, sendo a décimo cuarta de Rossini.

Personaxes

Personaxe	Tesitura	Elenco na estrea, 24 de novembro de 1812 (Director: )
Don Parmenione	barítono	Luigi Pacini
Martino (o seu servinte)	baixo	Filippo Spada
Conde Alberto	tenor	Tommaso Berti
Don Eusebio	tenor	Gaetano Dal Monte
Berenice (súa sobriña)	soprano	Giacinta Canonici
Ernestina (súa amiga)	soprano	Carolina Nagher

Orquestración

A partitura de Rossini prevé a utilización de:

• 2 frautas (II. tamén piccolo), 2 óboes, 2 clarinetes, fagot
• 2 trompas
• archi

Para os recitativos:

• cembalo ou piano (violonchelo e contrabaixo ad libitum)

Estrutura

• 1 Sinfonia e Introduzione Frema in cielo il nembo irato (Parmenione, Martino, Alberto)
• 2 Aria Che sorte, che accidente (Parmenione)
• 3 Aria Vicino è il momento (Berenice)
• 4 Quintetto Quel gentil, quel vago oggetto (Parmenione, Ernestina, Alberto, Berenice, Eusebio)
• 5 Aria D'ogni più sacro impegno (Alberto)
• 6 Duetto Voi la sposa? (Parmenione, Berenice)
• 7 Aria Il mio padrone è un uomo (Martino)
• 8 Recitativo accompagnato e Aria Voi la sposa pretendete (Berenice)
• 9 Finale Quello, ch'io fui, ritorno (Parmenione, Ernestina, Eusebio, Alberto, Berenice, Martino)

Véxase tamén

---

Este artigo sobre música é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

---