Joni Mitchell

Roberta Joan "Joni" Mitchell, (de solteira Anderson), nada en Fort Macleod o 7 de novembro de 1943 é unha cantante e compositora canadense. Rolling Stone considerouna "unha dos máis grandes compositores da historia". Movéndose entre o folk, o pop, o rock e o jazz, as cancións de Mitchell adoitan reflectir ideas socias e ambientais ademais dos seus sentimentos sobre o romance, a confusión, a desilusión e a ledicia. Recibiu múltiples premios, incluídos nove Grammy.

Joni Mitchell
Nome completo	Roberta Joan Anderson
Nacemento	7 de novembro de 1943
Lugar de nacemento	Fort Macleod
Nacionalidade	Canadá
Alma máter	Alberta University of the Arts e Aden Bowman Collegiate
Ocupación	cantante, compositora de cancións, pintora, música, guitarrista, produtora musical, fotógrafa, poeta, artista discográfico, directora de cine e montador
Cónxuxe	Larry Klein
Coñecida por	Both Sides Now, Big Yellow Taxi, Carey, Got 'til It's Gone, Help Me, Blue e Court and Spark
Premios	Polar Music Prize, Salón da Fama do Rock, Grammy á carreira artística, Canada's Walk of Fame, Canadian Songwriters Hall of Fame, Grammy Award for Best Ethnic or Traditional Folk Recording, Grammy Award for Best Arrangement, Instrumental and Vocals, Canadian Music Hall of Fame, Grammy Award para Best Pop Vocal Album, Grammy Award for Best Recording Package, Grammy Hall of Fame, Grammy Award para Best Traditional Pop Vocal Album, Juno Award for Vocal Jazz Album of the Year, Grammy á carreira artística, Grammy Award para melhor performance instrumental pop, Premio Grammy o álbum do ano, Jack Richardson Producer of the Year Award, Companion of the Order of Canada, Premio Kennedy, Grammy Award para Best Pop Vocal Album e Library of Congress Gershwin Prize for Popular Song
Na rede
http://www.jonimitchell.com
[ editar datos en Wikidata ]

Mitchell comezou a cantar en pequenos clubs nocturnos da súa cidade, Saskatoon, Saskatchewan, e polo Canadá occidental antes de tocar en rúas e clubs de Toronto. En 1965 mudouse aos Estados Unidos e comezou a realizar xiras. Algunhas das súas cancións orixinais ("Urge for Going", "Chelsea Morning", "Both Sides, Now", "The Circle Game") foron versionadas por outros cantantes, permitíndolle asinar con Reprise Records e gravar o seu disco debut en 1968. Establecida no sur de California, Mitchell, con cancións populares como "Big Yellow Taxi" e "Woodstock", axudou a definir unha era e unha xeración. O seu álbum de 1971 Blue adoita citarse entre os mellores de todos os tempos; foi considerado o 30.º mellor na listaxe de Rolling Stone dos 500 mellores álbums do todos os tempos, a posición máis alta para unha artista feminina. En 2000, New York Times escolleu Blue como un dos 25 álbums que representaban "puntos de inflexión e cumios da música popular do século XX". En 2017, NPR colocou Blue no número un dunha listaxe de álbums realizados por mulleres.

O seu quinto disco, For the Roses, estreouse en 1972. Cambiou entón de etiquetas e comezou a explorar ideas melódicas influídas polo jazz, con exuberantes texturas pop en Court and Spark, de 1974, que inclúe os seus éxitos "Help Me" e "Free Man in Paris" e se converteu no seu disco máis vendido.

Arredor de 1975, o rango vocal de Mitchell comezou a desprazarse de mezzosoprano a contralto. As súas composicións de piano e guitarra tamén creceron harmónica e ritmicamente, explorando o jazz uníndoo con influencias de rock and roll, R&B, música clásica e música do mundo. A finais da década de 1970 comezou a traballar con músicos de jazz como Jaco Pastorius, Wayne Shorter, Herbie Hancock, Pat Metheny ou Charles Mingus, que lle pediu que colaborase nas súas últimas gravacións. Máis adiante virou cara ao pop, abrazou a música electrónica e comprometeuse coa protesta política. En 2002 recibiu o premio á toda unha vida na 44.ª edición dos Grammy.

Mitchell é a única produtora acreditada na maioría dos seus discos, incluíndo todos os seus álbums da década de 1970. Crítica coa industria musical, deixou de facer xiras e publicou o seu disco número 17, e supostamente último con cancións orixinais en 2007. Con raíces na arte visual, Mitchell deseñou a maioría das carátulas dos seus álbums e descríbese como unha "pintora malograda polas circunstancias".

Discografía

Álbums de estudio

• 1968: Song to a Seagull
• 1969: Clouds
• 1970: Ladies of the Canyon
• 1971: Blue
• 1972: For the Roses
• 1974: Court and Spark
• 1975: The Hissing of Summer Lawns
• 1976: Hejira
• 1977: Don Juan's Reckless Daughter
• 1979: Mingus
• 1982: Wild Things Run Fast
• 1985: Dog Eat Dog
• 1988: Chalk Mark in a Rain Storm
• 1991: Night Ride Home
• 1994: Turbulent Indigo
• 1998: Taming the Tiger
• 2000: Both Sides Now
• 2002: Travelogue
• 2007: Shine

Véxase tamén

Bibliografía

• Mercer, Michelle (April 7, 2009). Will You Take Me As I Am: Joni Mitchell's Blue Period. Free Press. ISBN 978-1-4165-5929-0. 
• Monk, Katherine (2012). Joni: The Creative Odyssey of Joni Mitchell. Greystone Books. ISBN 978-1-55365-838-2. 
• Smith, Larry David (1 de xaneiro de 2004). Elvis Costello, Joni Mitchell, and the Torch Song Tradition. Greenwood Publishing Group. ISBN 978-0-275-97392-6. 
• Weller, Sheila (8 de abril de 2008). Girls Like Us: Carole King, Joni Mitchell, Carly Simon—And the Journey of a Generation. Simon and Schuster. ISBN 978-0-7434-9147-1. 
• Whitesell, Lloyd (2008). The Music of Joni Mitchell. Oxford Univ. Press. ISBN 978-0-19-530757-3. 
• Yaffe, David (2017). Reckless Daughter: A Portrait of Joni Mitchell. Farrar, Straus and Giroux. ISBN 978-0-374-71560-1. 

Ligazóns externas

• Páxina oficial
• Joni Mitchell's Secret – The full story of Mitchell giving up her daughter Kilauren Gibb (Kelly Dale Anderson) for adoption.
• The Emergence of Joni Mitchell – public radio special
• Joni Mitchell bio – Rock and Roll Hall of Fame
• Joni Mitchell: In Her Own Words at CBC.ca