James Franck
James Franck, nado en Hamburgo o 26 de agosto de 1882 e finado en Gotinga o 21 de maio de 1964, foi un físico alemán, gañador do Premio Nobel de Física en 1925.
James Franck  | |
|---|---|
 James Franck (1925) | |
| Datos persoais | |
| Nacemento | 26 de agosto de 1882 |
| Lugar |  Hamburgo, Imperio alemán |
| Falecemento | 21 de maio de 1964 (81 anos) |
| Lugar | Gotinga, Alemaña Occidental |
| Soterrado | Cemitério de Ohlsdorf |
| Nacionalidade | Imperio Alemán e Estados Unidos de América |
| Cónxuxe | Hertha Sponer |
| Actividade | |
| Campo | Física atómica |
| Alma máter | Universidade de Heidelberg Universidade de Berlín |
| Tese | Über die Beweglichkeit der Ladungsträger der Spitzenentladung (Sobre a mobilidade dos portadores de carga nas descargas puntuais) (1906) |
| Director de tese | Emil Gabriel Warburg |
| Alumnos de tese | Wilhelm Hanle Arthur R. von Hippel Theodore Puck |
| Contribucións e premios | |
| Coñecido por | Principio de Franck-Condon Experimento de Franck-Hertz Informe Franck |
| Premios | Cruz de Ferro de 2ª clase (1915) Cruz Hanseática (1916) Cruz de Ferro de 1ª clase (1918) Premio Nobel de Física (1925) Medalla Max Planck (1951) Premio Rumford (1955) |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
TraxectoriaEditar
Traballou en Alemaña e nos Estados Unidos sobre física cuántica. En 1925, recibiu o premio Nobel de física, principalmente polo seu traballo nos anos 1912-1914, en especial o experimento de Franck-Hertz, unha confirmación do modelo de Bohr do átomo.
O exilio aos Estados UnidosEditar
En 1933, tras a toma do poder polos nazis, deixou a súa praza en Alemaña e proseguiu as súas investigacións nos Estados Unidos, primeiro na Universidade Johns Hopkins de Baltimore e logo en Chicago, tras un ano en Dinamarca.
Nacionalizouse estadounidense e participou no proxecto Manhattan tras a segunda guerra mundial. Era director do Comité sobre problemas políticos e sociais que expuxo a bomba atómica. Este comité contaba tamén con outros científicos do laboratorio de metalurxia do Proxecto Manhattan na Universidade de Chicago, entre os que estaban Donald J. Hughes, J. J. Nickson, Eugene Rabinowitch, Glenn T. Seaborg, J. C. Stearns e Leo Szilard. O comité emitiu o 11 de xuño de 1945 un informe (o "informe Franck Enlac ao texto íntegro do informe, en inglés») sobre os problemas expostos polo uso militar da bomba atómica.
Obtivo o premio Rumford en 1955 polos seus traballos sobre a fotosíntese.