Harry Goslin
Henry Goslin, nado en Willington, Durham, o 9 de novembro de 1909 e finado na provincia de Chieti o 18 de decembro de 1943, foi un futbolista e militar inglés. Xogaba como defensa e desenvolveu toda a súa carreira profesional no Bolton Wanderers, club que capitaneou ata a chegada da Segunda guerra mundial. Loitou no conflito acadando o rango de tenente e morreu durante a invasión aliada de Italia.
| Harry Goslin | |||
|---|---|---|---|
| Información persoal | |||
| Nome | Harry Goslin | ||
| Nacemento | 9 de novembro de 1909 | ||
| Lugar de nacemento | Willington | ||
| Falecemento | 18 de decembro de 1943 | ||
| Lugar de falecemento | Italia | ||
| Posición | Defensa | ||
| Carreira sénior | |||
| Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
| –1930 | Boots Athletic | ||
| 1930–1939 | Bolton Wanderers | 306 | (23) |
|
Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ] | |||
Traxectoria editar
Nacido en Willington, Durham, fichou polo Bolton Wanderers en 1930, procedente do Boots Athletic, club afeccionado de Nottingham. Debutou nunha derrota por 7-2 ante o Liverpool e sufriu un descenso e un ascenso. En 1936 foi nomeado capitán do equipo polo adestrador Charles Foweraker. Xogou un total de 306 partidos co club, marcando 23 goles.[1]
O 8 de abril de 1939, cando a Segunda Guerra Mundial parecía inevitable, Goslin púxose diante dun micrófono no medio do estadio Burnden Park e díxolle á multitude que despois do partido todo o equipo do Bolton se dirixiría ao cuartel do Exército Territorial para alistarse como voluntarios.[2] Trala invasión de Polonia por parte da Alemaña nazi, paralizáronse os partidos oficiais de fútbol, pero permitíronse encontros locais. Goslin recibiu permiso para disputar catro partidos co Bolton e foi invitado a xogar nas filas do Chelsea e do Norwich City cando foi destinado ao sur de Inglaterra e a Anglia Oriental. Tamén foi seleccionado para un partido non oficial da selección inglesa contra Escocia.[1]
A maioría dos xogadores do Bolton foron destinados ao 53º Rexemento de Artillaría Real e Goslin, xa ascendido a sarxento, xunto aos seus compañeiros, participou nas accións militares en Francia que conduciron á retirada de Dunkerque. De volta en Inglaterra foi ascendido a tenente polas súas accións na operación. O rexemento foi enviado a Anglia Oriental para patrullar os posibles lugares de desembarco inimigo e Goslin foi convocado de novo pola selección inglesa para dous partidos diante de Escocia e outro contra Gales.[1]
No verán de 1942 o rexemento partiu rumbo a Exipto e participou na defensa de Alam el Halfa. Trala vitoriosa campaña foi enviado a Kirkuk e despois a Kifri, onde varios membros do equipo do Bolton, entre eles Goslin, xogaron un partido co exército británico contra o exército polaco, gañando 4-2.[3]
Máis tarde o 53º Rexemento participou na invasión aliada de Italia, cruzando de Tarento a Foggia sen moitos problemas. Loitaron na batalla para tomar o control do cruzamento do río Sangro, onde o 14 de decembro de 1943, unha bomba de morteiro explotou nunha árbore baixo a que Goslin colocara o seu punto de observación. Foi golpeado nas costas por metralla e madeira e uns días despois faleceu polas feridas.[1] Foi enterrado no cemiterio de guerra do río Sangro.
Como mostra de respecto, os xogadores do Bolton formaron en liña ante a bancada central de Burnden Park durante un minuto de silencio e vestiron brazaletes negros. Goslin e Walter Sidebottom foron os dous únicos membros do equipo que morreron durante a guerra.[3]
Notas editar
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 González, Nacho (28 de xullo de 2017). "Capitán del Bolton, héroe en Dunkerque" (en castelán). Consultado o 16 de decembro de 2023.
- ↑ "Bolton Wanderers players' wartime sacrifice to be made into movie" (en inglés). 10 de xuño de 2011. Consultado o 16 de decembro de 2023.
- ↑ 3,0 3,1 "Harry Goslin: The Bolton Wanderers captain who led his side to war" (en inglés). 6 de novembro de 2019. Consultado o 16 de decembro de 2023.