Furaño de xardín

especie de mamífero

O furaño de xardín (Crocidura suaveolens) é unha especie de mamífero placentario da orde dos soricomorfos e familia dos sorícidos.

Furaño de xardín
Crocidura suaveolens
Estado de conservación
Pouco preocupante (LC)
Pouco preocupante[1]
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Chordata
Subfilo: Vertebrata
Clase: Mammalia
Infraclase: Placentalia
Superorde: Laurasiatheria
Orde: Soricomorpha
Familia: Soricidae
Subfamilia: Crocidurinae
Xénero: Crocidura
Especie: C. suaveolens
Nome binomial
Crocidura suaveolens
Pallas, 1811
Distribución da especie
Distribución da especie

Distribución da especie
Sinonimia
  • antipas, Matschie, 1901.
  • aralychensis, Saturnin, 1914.
  • ariadne, Pieper, 1979.
  • astrabadensis, Goodwin, 1940.
  • balcanica, Ondrias, 1970.
  • balearica, Miller, 1907.
  • bogdanowii, Tichomirov e Kortchagin, 1889.
  • bruecheri, Lehmann,1928.
  • caneae, Miller, 1909.
  • cantabra, Cabrera, 1908.
  • cassiteridum, Hinton, 1924.
  • corsicana, Heim de Balsac e Reynaud, 1940.
  • cypria, Bate, 1904.
  • cyrnensis, Miller, 1907.
  • debeauxi, Dal Piaz, 1925.
  • dinnicki, Ognev, 1922.
  • enezsizunensis, Heim de Balsac e Beauford, 1966.
  • fumigatus, dei Filipi, 1863.
  • gueldenstaedtii, (Pallas, 1811).
  • iculisma, Mottaz, 1908.
  • italica, Cavazza, 1912.
  • longicaudata, Tichomirov e Kortchagin, 1889.
  • mimula, Miller, 1901.
  • mimuloides, Cavazza, 1912.
  • minor, de Sélys Longchamps, 1839.
  • minuta, Lydekker, 1902.
  • monacha, Thomas, 1906.
  • oyaensis, Heim de Balsac, 1940.
  • pamirensis, Ognev, 1928.
  • praecypria, Reumer e Oberli, 1988.
  • sarda, Cavazza, 1912.
  • tristami, (Bodenheimer, 1935).
  • uxantisi, Heim de Balsac, 1951.

Descrición

editar

É un soricido de dentes brancos semellante ao furaño común, (Crocidura russula). Co lombo de cor acastañada, ventre agrisado ás veces amarelado, coa cola cuns característicos pelos longos. Na Europa continental e na Península Ibérica as súas dimensións medran de norte a sur. A poboación de Menorca é a de maior tamaño.

Distribución

editar

De ampla distribución no Paleártico, entre os 23º e os 56º N. Dende o sur da Península Ibérica até o Xapón, Corea e a China oriental. Presente en numerosas illas do Canle da Mancha e do mar Mediterráneo. En España localízase desde a desembocadura do río Guadalquivir, costa onubense e de Portugal, límites do norte de Cáceres e sur de Salamanca, internandose no val do Tietar, noroeste de Zamora, gran parte de Galicia, Cornixa Cantábrica, norte Burgos, Biscaia, Álava, Guipúscoa e Navarra. Na área mediterránea está presente no nordés de Xirona. Ocupa a illa de Menorca.

Hábitat

editar

Na Península Ibérica ocupa diversos medios na zona de influencia atlántica, mentres que na rexión mediterránea fica relegada aos ambientes húmidos. Non parece colonizar medios antropóxenos como en Europa.

Depredación

editar

En Centroeuropa ten unha ampla relación de depredadores tanto réptiles como aves e mamíferos. Na Península Ibérica é depredado principalmente por rapaces nocturnas. En Menorca é deprededa pola curuxa e maila martaraña, (Meles meles).

  1. Hutterer, R., Amori, G., Kry?tufek, B., Yigit, N., Mitsain, G. & Muñoz, L.J.P. 2008. Crocidura suaveolens. In: IUCN 2009. IUCN Rede List of Threatened Species. Version 2009.2. <www.iucnredlist.org>. Downloaded on 21 December 2009.

Véxase tamén

editar

Ligazóns externas

editar
  • Crocidura suaveolens, en Don E. Wilson & DeeAnn M. Reeder (editors). 2005. Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed), Johns Hopkins University Press(en inglés).
  • Crocidura suaveolens no Atlas da biodiversidade do Ministerio de Medio Ambiente (MMA). Arquivo en pdf (en castelán). (Consultado o 30 de xullo de 2009).