Ferrocarril Rético

O Ferrocarril rético (alemán: Rhätische Bahn, italiano: Ferrovia Retica, romanche: Viafier Retica), abreviado como RhB, é unha empresa de transporte suíza que posúe a maior rede de todos os operadores ferroviarios privados en Suíza. O RhB opera todas as liñas de ferrocarril do cantón suízo de Grisóns, excepto a liña de Sargans ata a capital cantonal, Chur, que é operadas polos Swiss Federal Railways (SBB CFF FFS), así como a liña de Disentis/Mustér ata o Paso de Oberalp e máis adiante ata Andermatt, Uri, que é operado polo Matterhorn Gotthard Bahn (MGB). Inaugurada en 1888 e ampliada a partir de 1896 en varias seccións, a rede RhB está situada case na súa totalidade dentro dos Grisóns, cunha estación ao outro lado da fronteira con Italia en Tirano.

Ferrocarril Rético
Camiño de ferro rético en Italia
Camiño de ferro rético
Camiño de ferro rético
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
PaísItalia Italia
Suíza Suíza
LocalizaciónAlpes
TipoCultural
CriteriosII, IV
Inscrición2008 (XXXII sesión)
Rexión da UNESCOEuropa e América do Norte
Identificador1276

O Ferrocarril Rético serve a varios destinos turísticos importantes, como San Moritz e Davos. Unha das liñas RhB, o Bernina Railway, cruza o paso de Bernina a 2253 m. sobre o nivel do mar e baixa ata Tirano, Lombardía en Italia.

En 2008, o tramo RhB da área de Albula/Bernina (a parte de Thusis a Tirano, incluíndo Sankt Moritz) engadiuse á lista da UNESCO do Patrimonio da Humanidade. A liña Albula-Bernina é a primeira liña ferroviaria do mundo fotografiada e posta en Google Street View.[1] A compañía tamén opera varios trens históricos na rede.[2]

Historia editar

O establecemento do Ferrocarril Rético remóntase ao Holandés Willem Jan Holsboer, quen propuxo unha liña de ferrocarril desde Landquart ata Davos en 1888. Holsboer fundou o Lanquart- Davos AG para comezar a construción dunha liña de ancho estándar, pero o terreo montañoso carecía de espazo suficiente. O 29 de xuño de 1888 tivo lugar a cerimonia de inauguración dun ferrocarril de vía estreita.

En 1895, Holsboer cambiou o nome da súa empresa a Rhaetian Railway (Rhätische Bahn) para reflectir os seus plans de expansión da rede. En 1897, celebrouse un referendo para o Ferrocarril Rético para ofertar as operacións dos Ferrocarrís Estatal de Grisóns/Grisóns.

Durante os anos 1907 a 1910, o Ferrocarril Rético, en colaboración cos gobernos federal e cantonal, acometeu unha ampliación a grande escala da súa rede. En 1896, abriuse a liña Chur-Thusis, a esta seguiu a liña Albula en 1903 e a serie de proxectos de ampliación que se desenvolveron ata 1922.

Todas as liñas RhB teñen Modelo:RailGauge de ancho e están electrificadas:

  • 61 km (37,9 mi) (o ferrocarril de Bernina de St Moritz a Tirano) está electrificado a 1000 V DC.
  • 321 km (199,5 mi) está electrificado a 11 kV 16,7 Hz (incluíndo dende 1997 Chur-Arosa e o novo túnel da Vereina).

A rede contén 84 túneles (o máis longo é o Túnel da Vereina de 19´042, inaugurado o 19 de novembro de 1999, e o Túnel da Albula de 5´864 km.) e 383 pontes. A pendente máxima é do 7% no ferrocarril de Bernina,[3] 6% na liña Chur–Arosa e 4,5% na liña Landquart–Davos.

 
Trazado do ferrocarril rético

Notas editar

Referencias
  1. "Street View hits the stunning Swiss Alps railways". Google Official Blog. 20 de outubro de 2011. Consultado o 23 de xaneiro de 2013. 
  2. Steam - & Nostalgic rides, Rhaetian Railway
  3. "The Rhaetian Railway - Bernina Railroad". www.ebepe.com. 

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

Outros artigos editar

Ligazóns externas editar