Ferrari 125

O Ferrari 125 S (comunmente 125 ou 125 Sport) foi o primeiro vehículo construído pola Ferrari en Módena, Italia. Aínda que foi precedido polo Auto Avio Costruzioni 815 de 1940 de Enzo Ferrari, o 125 S foi o primeiro vehículo en levar o nome Ferrari cando debutou o 11 de maio de 1947 no circuíto de Piacenza. Do mesmo xeito que o 815, que era un deportivo de carreiras, pero a diferenza do motor Fiat de 8 cilindros do seu predecesor, o 125 S contou cun V12 (o "125"), un trazo compartido coa maioría dos coches de Ferrari das décadas seguintes. O 125 S substitúese polo 159 S de 1947.

Ferrari 125
Deseño	Gioacchino Colombo/Scuderia Ferrari
Produción	1947 2 unidades
Dimensións
Peso	750 kg
Características técnicas
Motor	1.5 L Colombo 125 V12
Modelos relacionados
Relacionado	Ferrari 125 F1
Antecesor	Auto Avio Costruzioni 815
Sucesor	Ferrari 159 S

Debuxo dun Ferrari 125 F1.

Véxase tamén Ferrari 125 F1, un coche de carreiras de Fórmula 1 que compartía o mesmo motor.

Os dous coches 125 S construídos en 1947 foron desmantelados e as súas pezas crese que se reutilizaron na produción dos modelos 159 e 166.

Descrición

Chasis

O 125 S utilizaba un bastidor de chasis de tubo de aceiro, e tiña unha suspensión dobre wishbone con bésta transversal na fronte e cun eixo ríxido na parte traseira. E freos de tambor hidráulicos dianteiros e traseiros.

Motor

O 125 S estaba propulsado por un motor de 1´5 L (1.497 cc.) Colombo 125 V12 a 60°. Este motor produce 118 CV (74 kW) a 7.000 rpm cunha relación de compresión de 8.5:1. Unha árbore de levas con 2 válvulas por cilindro e tres carburadores de dobre corpo Weber 30DCF.

Competición

O 125 S debutou no Circuíto di Piacenza, pilotado por Franco Cortese, pero non puido terminar a carreira, malia unha actuación favorable fronte aos fortes Maserati 6CS 1500.

Catorce días despois, o 125 S logrou a primeira vitoria de Ferrari no Gran Premio de Roma en Caracalla, onde tamén foi pilotado por Cortese. O coche rompera in dodamento na práctica, e foi reparado no taller de Tino Martinoli, quen máis tarde marchou aos Estados Unidos co equipo Ferrari Indy.

O 125 S gañou seis das súas catorce carreiras en 1947, aínda que os pilotos Clemente Biondetti e Giuseppe Navone foron incapaces de gañar Mille Miglia de 1947 nel.

O Ferrari 125 foi o primeiro Ferrari. Ademais, é o coche que lle deu a primeira vitoria nunha carreira oficial. Foi no Gran Premio de Roma de 1947.

Características

Un motor V12 de 1496 cc, capaz de dar 118 HP, iniciou a historia de triunfos da Scuderia. Este auto nunca foi producido para a venda ao público en xeral.

Especificacións

• Motor frontal: lonxitudinal, V12 (60°).
• Diámetro x carreira: 55 x 52,5 mm.
• Cilindrada unitaria: 124´73 cm³.
• Cilindrada total: 1.496,77 cc.
• Número válvulas: 2 por cilindro.
• Árbore de levas en cabeza.
• Relación de compresión: 7,5:1.
• Alimentación: tres carburadores Weber 30DCF.
• Refrixeración líquida.
• Potencia máxima, 118 hp a 6.800 rpm.
• Potencia específica: 78,8 CV/litro.
• Tracción: traseira.
• Embrague: monodisco seco.
• Cambio no bloque de motor: 5 velocidades mais marcha atrás.
• Bastidor de longueiros e traveseiros.
• Suspensión dianteira: roda independente, brazos transversais dobres, bésta transversal e amortecedores hidráulicos.
• Suspensión traseira: ponte ríxida, béstas lonxitudinais, barra estabilizadora e amortecedores hidráulicos
• Freos de tambor.
• Tanque; 75 litros.
• Pneumáticos: 5,50-15 diante e 6,00-15 atrás.

Rendemento

• Velocidade máxima: 170 km/h.
• Relación Peso/potencia: 6,3 kg/CV.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Páxina oficial