Fíbula de Lancia

A Fíbula de Lancia é unha fíbula -un imperdible de bronce utilizado para xuntar a vestimenta-, realizado por pobos celtiberos na segunda Idade de Ferro, entre os séculos III e II a. C. Forma parte das chamadas "fíbulas de cabalo" de raizame celta. Atopouse na antiga cidade celtibérica de Lancia, no termo municipal de Villasabariego, pertencente á provincia de León.

Fíbula de Lancia
Tipo	Fíbula / Fíbula celta
Data	Século -III - século -II
Cultura	Celtiberos / Ástures / Celtas
Características
Lonxitude	9,2 cm
Anchura	0,8 cm
Altura	7,4 cm
Materiais	Bronce
Descuberta
Localización	Lancia (cidade), provincia de León, Castela e León
Conservación
Localización	Museo Arqueolóxico Nacional de España

Simboloxía

A fíbula representa un guerreiro montando a cabalo coa cabeza de seu inimigo baixo o fociño da súa montura, segundo o costume que os celtas^{[Cómpre referencia]} tiñan de amosar as cabezas dos seus inimigos vencidos, tal como din autores grecolatinos como Diodoro, Estrabón ou Silio Itálico.

A súa decoración, a base de círculos concéntricos e punteados deben facer referencia a un deus ou mito solar, xa que a peza está vinculada con outras fíbulas de cabalos con idéntica decoración (estandarte ou báculo de Numancia, Fíbulas celtas de cabalo en Panonia, Galoromanas etc)

Características

• Forma: zoomorfa.
• Material: bronce.
• Estilo: segunda idade de ferro, Celtibérico.
• Técnica: Fundición.
• Altura: 7,4 centímetros.
• Lonxitude: 9,2 centímetros.
• Grosor: 0,8 centímetros.

Conservación

A peza exponse de forma permanente no Museo Arqueolóxico Nacional de España, en Madrid, co número de inventario 22925.

Véxase tamén

Outros artigos

• Celtiberos