Semarang
Semarang é a capital e cidade máis grande da provincia de Xava Central en Indonesia. Foi un importante porto durante a época colonial holandesa, e hoxe é un importante centro rexional.
| |||||
| Localización | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Estado | Indonesia | ||||
Província da Indonésia (pt)  | Jawa Tengah  | ||||
| Capital de | Jawa Tengah (1950–) | ||||
| Contén a división administrativa | Banyumanik (en) Candisari (en) Gajahmungkur (en) Gayamsari (en) Genuk (en) Gunungpati (en) Mijen (en) Ngaliyan (en) Pedurungan (en) Semarang Barat (en) Semarang Selatan (en) Semarang Tengah (en) Semarang Timur (en) Semarang Utara (en) Tembalang (en) Tugu (en) | ||||
| Poboación | |||||
| Poboación | 1.621.384 (2015) (4.337,8 hab./km²) | ||||
| Xeografía | |||||
| Superficie | 373,78 km² | ||||
| Altitude | 4 m | ||||
| Comparte fronteira con | |||||
| Creación | 2 de maio de 1547 | ||||
| Identificador descritivo | |||||
| Fuso horario | |||||
| Outro | |||||
| Irmandado con | |||||
| Candidato a Patrimonio da Humanidade | |||||
| Data | 30 de xaneiro de 2015 | ||||
| Identificador | 6011 | ||||
| Páxina web | semarang.go.id | ||||
A poboación da cidade é de aproximadamente 1,8 millóns de persoas, converténdoa na sétima cidade máis poboada de Indonesia[1] logo de Iacarta, Surabaia, Bandung, Bekasi, Medan e Tangerang. A área metropolitana contaba con 3.183.516 habitantes no censo de 2010 repartidos en 2 cidades e 26 distritos.[2] A Gran Semarang (tamén coñecida como Kedungsapur) ten unha poboación próxima aos 6 millóns. A poboación da cidade é predominantemente xavaesa con significativa poboación chinesa.
Historia editar
A historia de Semarang remóntase ao século IX, cando era coñecida como Bergota. A finais do século XV, un árabe chamado Kyai Pandan Arang fundou unha vila e unha escola islámica nesta vila pesqueira. O 2 de maio de 1547, o sultán Hadiwijaya de Pajang Kyai declarou a Pandan Arang o primeiro bupati (alcalde) de Semarang, creando así cultural e politicamente a Semarang.
En 1678, o susuhunan Amangkurat II prometeu ceder o control de Semarang á Compañía Holandesa das Indias Orientais (VOC) como parte dun pagamento da débeda. En 1682, o estado de Semarang foi fundado polo poder colonial holandés. O 5 de outubro de 1705 tras anos de ocupacións, Semarang converteuse oficialmente nunha cidade VOC cando o susuhunan Pakubuwono fixo un acordo para outorgar amplos dereitos comerciais á VOC a cambio de acabar coa débeda de Mataram. A VOC, e máis tarde o goberno das Indias Orientais Neerlandesas, estableceron plantacións de tabaco na rexión e construíron estradas e ferrocarrís, convertendo Semarang nun importante centro comercial colonial. A presenza histórica dunha gran comunidade indo-euroasiática na área de Semarang reflíctese tamén no feito de que existía unha linguaxe de mestura crioula chamado xavindo.[3]
Cidade india clásica (1678–1870) editar
Semarang foi entregada polo sultán de Mataram ás Indias Orientais Holandesas en 1678. A cidade foi retratada como un pequeno poboado cunha zona musulmá piadosa chamada Kauman, un barrio chinés e unha fortaleza holandesa. A fortaleza ten unha forma pentagonal con só unha porta no sur e cinco torres de seguimento para protexer o asentamento holandés das accións de rebelión, segregando os espazos entre o asentamento holandés e outras áreas.[4] De feito, a cidade de Semarang referíase só ao barrio holandés mentres que os outros asentamentos étnicos eran considerados como aldeas fóra do límite da cidade. A cidade, coñecida como de Europeesche Buurt, foi construída ao estilo clásico europeo cunha igrexa situada no centro, amplas avenidas, rúas e vivendas.[5]
A cidade moderna (1870–1922) editar
.svg)
A mellora das comunicacións, resultado dos proxectos de correos e ferrocarrís ocasionou un boom económico á cidade na década de 1870. Construíronse hospitais, igrexas, hoteis e grandes casas ao longo das novas estradas principais; Bojongscheweg, Pontjolscheweg e a rúa Mataram, densificaron a poboación nos asentamentos étnicos e crearon a kampong urbana (vila).[5]
O crecemento urbano densificou a kampong urbana, alcanzando os 1.000 habitantes por hectárea e degradando a calidade das condicións de vida.[6] A principios do século XX, a taxa de mortalidade era alta debido á superpoboación e á falta de hixiene que provocaban gromos de cólera e tuberculose.[7]
En 1917, implantouse un proxecto de vivendas na parte sur de Semarang chamado Candi Baru. Thomas Karsten, o conselleiro de planificación da cidade, transformou o concepto de segregación étnica que dividía os asentamentos urbanos anteriores nun novo plan de distrito habitacional baseado en clases económicas. Aínda que na práctica os tres grupos étnicos tamén se dividiron en tres clases económicas onde os chineses e os holandeses ricos ocupaban os lotes máis grandes nos barrios de vivendas,[5] Karsten puxo en funcionamento con éxito o desenvolvemento do distrito integrando a rede de estradas, introducindo baños públicos recentemente mellorados, prazas e instalacións deportivas que se poderían usar en comunidade.[8] Despois de Candi Baru, houbo outros tres plans de vivenda entre 1916-1919 para acomodar un aumento do 55% da poboación en Semarang, 45.000 xavaneses, 8500 chineses e 7000 europeos. Karsten marcou un novo enfoque da planificación urbana con énfase nas necesidades estéticas, prácticas e sociais, articuladas non en termos de raza senón de zonas económicas.[8]
Impulsado polo crecemento económico e o planeamento urbano espacial, a cidade duplicouse e expandeuse ao sur nos anos 20, creando un núcleo dunha metrópole onde vivían e comerciaban grupos multiétnicos na cidade. As aldeas dos suburbios como Jomblang e Jatingaleh fixéronse constantemente as cidades satélites de Semarang, máis poboadas cunha maior área de mercado. Antes da invasión do Xapón en 1942, Semarang xa se converteu na capital da provincia de Xava Central, como resultado do éxito comercial e industrial e da planificación espacial.[5]
_in_Semarang_TMnr_10032316.jpg)
Ocupación xaponesa e independencia precoz editar
Os militares xaponeses ocuparon a cidade, xunto co resto de Xava, en 1942, durante a Guerra do Pacífico da segunda guerra mundial . Durante ese tempo, Semarang estaba dirixida por un gobernador militar chamado Shiko, e dous vice-gobernadores coñecidos como Fuku Shiko. Un dos vice-gobernadores foi nomeado do Xapón e o outro foi elixido entre a poboación local.
Logo da independencia de Indonesia en 1945, Semarang converteuse no lugar dunha batalla entre soldados indonesios e xaponeses en outubro de 1945.[9] Tamén se converteu na capital da provincia de Xava Central .
Administración editar
A administración da cidade de Semarang está presidida por un alcalde, cunha asemblea lexislativa. Tanto o alcalde como os membros da asemblea lexislativa son elixidos por votación directa. O goberno da cidade de Semarang implantou o concepto de "cidade intelixente" desde 2013.[10][11]
Xeografía editar
A cidade de Semarang é unha das cidades máis importantes situadas na costa norte de Xava e o principal núcleo que conecta a Iacarta e Surabaia e as cidades do interior meridional de Xava Surakarta e Yogyakarta. Ten unha altitude que vai dos 2 metros baixo o nivel do mar ata os 340 metros sobre o nivel do mar cunha pendente do 0% ao 45%. Ten unha condición topográfica única na forma dunha estreita zona de terras baixas e áreas montañosas que se estenden desde o lado oeste ata o lado leste da cidade de Semarang. A cidade está situada a uns 558 km ao leste de Iacarta, ou 312 km ao oeste de Surabaia
Demografía editar
A etnia máis grande de Semarang son os xavaneses, seguidos de minorías de chineses, indios, árabes e outros (incluíndo etnias locais como sundaneses, batak, madura etc.). A relixión dominante é o islam.
Semarang ten unha gran comunidade chinesa. Como noutras rexións de Java, especialmente en Xava Central, mesturáronse estreitamente coa poboación local e usan o xavanés para comunicarse desde hai centos de anos. Aproximadamente o 4-5% da poboación da cidade son chineses étnicos, moitos residentes nun barrio chinés nas proximidades de Gang Pinggir. O zona chinesa chámase "Kampong Pecinan Semawis" e inclúe moitos aspectos da cultura tradicional chinesa, incluíndo alimentos, rituais e casas de culto.
Cultura editar
Hai 593 escolas primarias, 220 escolas secundarias, 106 institutos e 88 escolas de ensino medio, públicas e privadas en Semarang.[12]
Hai 20 universidades en Semarang, 12 delas privadas e 8 públicas. As universidades máis recoñecidas de Semarang son a Universidade Diponegoro e a Universidade Soegijapranata.
Deportes editar
Hai varios centros deportivos en Semarang. O centro deportivo Jatidiri ou estadio Jatidiri é un dos centros deportivos máis grandes de Semarang, situado en Karangrejo, Gajahmungkur. O centro comprende un campo de fútbol, pista de patinaxe en liña, campo de tenis, parede de escalada, piscina e moitos outros deportes. A capacidade do centro é de aproximadamente 21.000 persoas.[13]
Knight Stadium é un centro de fútbol sala e baloncesto en Semarang, situado no complexo Grand Marina. Hai un café e un centro de fitness no Knight Stadium.[14]
Actualmente celébrase na cidade un Gran Premio do Campionato Mundial de Motocrós.
Semarang é amplamente coñecida por comidas como bandeng presto (un peixe cocido a presión), Lumpia, wingko, tahu gimbal e ganjel rel . Semarang tamén se chamou 'A cidade de Jamu' porque é un importante centro para a produción de jamu, que son unha serie de medicamentos a base de plantas indonesias populares en toda Indonesia.[15] O mercado de Semawis, tamén coñecido como Pecinan Semarang (barrio chinés de Semarang), alberga unha gran cantidade de vendedores de comida na rúa, ofrecendo unha ampla variedade de pratos.[16]
Cidades irmandadas editar
Semarang está irmanada con:
Notas editar
- ↑ "Jumlah Penduduk Kota Semarang". Arquivado dende o orixinal o 07 de agosto de 2020. Consultado o 15 de xullo de 2019.
- ↑ "Poboación de Semarang". Consultado o 15 de xullo de 2019.
- ↑ De Gruiter, Miel. "Javindo, a contact language in pre-war Semarang". (Peter Bakker & Maarten Mous. Mixed Languages: 15 Case Studies in Language Intertwining. Amsterdam: IFOTT. 1994.) pp. 151–159.
- ↑ Purwanto, L. M. F. (2005). Kota Kolonial Lama Semarang. Dimensi Teknik Arsitektur, 33(1), 27-33
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Pratiwo. (2005). The City Planning of Semarang 1900–1970. In F. Colombijn, M. Barwegen, P. Basundoro & J. A. Khusyairi (Eds.), Old City, New City: The History of the Indonesian City Before and After Independence. Yogyakarta: Penerbit Ombak.
- ↑ Cobban, J. L. (1993). Public Housing in Colonial Indonesia 1900–1940. Modern Asian Studies, 27(04), 871-896.
- ↑ Silver, C. (2008). Planning the megacity: Jakarta in the twentieth century: Psychology Press.
- ↑ 8,0 8,1 Cote, J. (2004). Colonial designs: Thomas Karsten and the planning of urban Indonesia. Imprint, 2004, 01-01.
- ↑ "Orang Semarang Melawan Jepang" (en indonesio). Consultado o 15 de xullo de 2019.
- ↑ "Semarang residents may pay property tax through Go-Pay" (en inglés). Consultado o 15 de xullo de 2019.
- ↑ "Ketimpangan Kota Semarang Membaik meski Ekonomi Lesu" (en indonesio). Consultado o 15 de xullo de 2019.
- ↑ "Estatísticas". Arquivado dende o orixinal o 29 de marzo de 2019. Consultado o 15 de xullo de 2019.
- ↑ "Estadio Jatidiri". Consultado o 15 de xullo de 2019.
- ↑ "Knight Stadium Futsal" (en inglés). Consultado o 15 de xullo de 2019.
- ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 21 de xuño de 2013. Consultado o 15 de xullo de 2019.
- ↑ "A guide to visiting Semarang" (en inglés). Consultado o 15 de xullo de 2019.
- ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 15 de marzo de 2011. Consultado o 15 de xullo de 2019.
- ↑ "Kerja Sama Sister City Semarang-Da Nang Akan Ditingkatkan". Consultado o 19 de xullo de 2019.