Manuel Badenes
Manuel Badenes Calduch, nado en Castelló de la Plana o 30 de novembro de 1928 e finado na mesma cidade o 26 de novembro de 2007, foi un futbolista español que xogaba como dianteiro. Destacou especialmente no Zaragoza, no Valencia e no Valladolid, sendo o máximo goleador valenciano na historia da Primeira División, con 139 goles.
| Badenes | |||
|---|---|---|---|
| Información persoal | |||
| Nome | Manuel Badenes Calduch | ||
| Nacemento | 31 de outubro de 1928 | ||
| Lugar de nacemento | Castelló de la Plana | ||
| Falecemento | 26 de novembro de 2007 | ||
| Lugar de falecemento | Valencia | ||
| Altura | 1,80 m. | ||
| Posición | dianteiro | ||
| Carreira xuvenil | |||
| Castellón | |||
| Carreira sénior | |||
| Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
| 1946–1947 | Castellón | 11 | (4) |
| 1947–1950 | Barcelona | 13 | (6) |
| 1949–1950 | → Zaragoza | 24 | (21) |
| 1950–1956 | Valencia | 96 | (90) |
| 1954 | → Mestalla | 3 | (1) |
| 1956–1958 | Valladolid | 59 | (35) |
| 1958–1960 | Sporting de Gijón | 35 | (14) |
| 1960–1961 | Castellón | 24 | (11) |
| Total | 265 | (183) | |
| Selección nacional | |||
| 1955 | España B | 2 | (8) |
|
Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ] | |||
Traxectoria editar
Debutou na Primeira División uns días antes de cumprir os 18 anos, nas filas do principal club da súa cidade natal, o CD Castellón. O seu primeiro partido xogouno contra o Sabadell en Castalia, e nel conseguiu o seu primeiro gol
Esa tempada xogou só dez partidos, nos que marcou catro goles. Iso foi suficiente para que o FC Barcelona se fixase nel e o incorporase ao seu equipo. A experiencia no club catalán non foi tan satisfactoria como esperaba xa que, a pesar de conseguir dous títulos de liga consecutivos (1947/48 e 1948/49), a súa participación en ámbalas tempadas foi escasa, disputando na última un só partido. Destinado a Zaragoza para realizar o servizo militar, foi cedido ao Real Zaragoza, equipo co que marcou 21 goles en 24 partidos na tempada 1949/50.[1]
Na campaña 1950/51 fichou polo Valencia CF coa difícil tarefa de substituír a Mundo, o máximo goleador histórico do club. Neste equipo destacou como un certeiro goleador, marcando 112 goles en 116 partidos. Xa na súa primeira campaña marcou 20 goles en 21 encontros, cifra que superou na tempada 1954/55, con ata 22 goles en só 16 partidos, incluíndo dous partidos con catro goles, contra Hércules e Deportivo da Coruña. Con 16 goles, contribuíu a que o club valenciano, adestrado por Quincoces, se proclamase subcampión de liga na tempada 1952/53. Na Copa do Xeneralísimo de 1952 marcou 8 goles en 7 encontros, incluído un triplete na ida dos cuartos de final contra o Zaragoza. Disputou a final contra o FC Barcelona en Chamartín, marcando dous goles antes da media hora de xogo, pero o equipo catalán acabou empatando na segunda parte e gañando o trofeo con dous goles de César e Kubala na prórroga.[2][3]
En 1954 marcoulle 5 goles á Real Sociedad nos dous partidos de cuartos de final da Copa do Xeneralísimo, e outro ao Sevilla en semifinais, para acadar a súa segunda final de Copa. Esta disputouse de novo en Chamartín e outra vez contra o FC Barcelona, sendo esta vez a vitoria para o equipo valenciano por 3-0, con dous goles de Fuertes e un do propio Badenes.[4]
A tempada 1955/56 foi a súa última no Valencia e pechouna con 10 goles en 10 partidos, para rematar cun balance total de 112 goles en 116 partidos. Estes números valéronlle para deixar o club como o terceiro máximo goleador da súa historia, só por detrás de Mundo e Igoa, aínda que despois foi superado por varios xogadores máis, sendo na actualidade o sétimo. Ademais, en 1954 xogou tres partidos co filial do club, o Mestalla, na Segunda División, para tentar salvar o equipo do descenso. Marcou un gol pero non puido evitar que o equipo perdese a categoría.[5]
En 1956 fichou polo Valladolid, onde marcou 16 goles na súa primeira tempada. Superou esa cifra na segunda, na que marcou 19, facéndose así co Trofeo Pichichi ao máximo goleador da liga, compartido con Alfredo Di Stéfano (Real Madrid) e Ricardo Alós (Valencia). Na tempada 1958/59 pasou a xogar no Sporting de Gijón, adestrado polo seu excompañeiro Mundo, onde marcou 15 goles en 40 partidos de dúas tempadas, a segunda delas na Segunda División.
Pechou a súa carreira xogando no mesmo equipo no que comezara, o Castellón, co que marcou 12 goles na tempada 1960/61, 11 en liga e 1 en Copa.
Selección española editar
Disputou dous encontros coa selección B de España, marcando catro goles en cada un deles, contra Grecia e Exipto.
Palmarés editar
- Barcelona
- Primeira División (2): 1947/48, 1948/49.
- Copa Eva Duarte (1): 1948.
- Copa Latina (1): 1949.
- Valencia
- Copa do Xeneralísimo (1): 1954.
Notas editar
- ↑ "Hoy recordamos a... Badenes" (en castelán). 16 de maio de 2019. Consultado o 16 de febreiro de 2022.
- ↑ "Su victoria sobre el Valencia, por 4 a 2, fue conseguida en la prórroga". La Noche (en castelán). 26 de maio de 1952. p. 1. Consultado o 16 de febreiro de 2022.
- ↑ Ramos, Jesús (2 de xuño de 2018). "Manolo Badenes, doble goleador de una final perdida". Marca (en castelán). Consultado o 16 de febreiro de 2022.
- ↑ "Para el Valencia el título de campeón de España". El Pueblo Gallego (en castelán) (10101). 22 de xuño de 1954. p. 6. Consultado o 16 de febreiro de 2022.
- ↑ "Ficha de Virgilio Badenes". ciberche.net (en castelán). Consultado o 16 de febreiro de 2022.
Véxase tamén editar
Ligazóns externas editar
- Datos do xogador en BDFutbol (en castelán).