Eduardo III de Inglaterra

Eduardo III de Inglaterra, nado o 13 de novembro de 1312 e finado o 21 de xuño de 1377, foi Rei de Inglaterra entre 1327 e o seu pasamento en 1377.[1][2] Era o fillo máis vello de Eduardo II de Inglaterra e da princesa Isabel de Francia.[1]

Modelo:BiografíaEduardo III de Inglaterra

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(en) Edward III
(en) Edward III of England Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento13 de novembro de 1312 Editar o valor en Wikidata
Castelo de Windsor (Reino de Inglaterra) Editar o valor en Wikidata
Morte21 de xuño de 1377 Editar o valor en Wikidata (64 anos)
Richmond Palace (Reino de Inglaterra) Editar o valor en Wikidata
Causa da morteictus Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaAbadía de Westminster Editar o valor en Wikidata
Monarca de Inglaterra
25 de xaneiro de 1327 – 21 de xuño de 1377 (finado no cargo)
← Eduardo II de InglaterraRicardo II de Inglaterra →
Señor de Irlanda
25 de xaneiro de 1327 – 21 de xuño de 1377 Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónrealeza, monarca Editar o valor en Wikidata
Carreira militar
ConflitoBatalha de Crécy (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Outro
TítuloDuque Editar o valor en Wikidata
FamiliaCasa de Plantagenet Editar o valor en Wikidata
CónxuxeFilipa de Hainaut (1328 (Gregoriano)–) Editar o valor en Wikidata
ParellaAlice Perrers Editar o valor en Wikidata
FillosJoan of England
 () Filipa de Hainaut
Joan (?)
 () Alice Perrers
William of Hatfield
 () Filipa de Hainaut
Nicholas Lytlington
 () Alice Perrers
Eduardo de Woodstock
 () Filipa de Hainaut
Isabela de Coucy
 () Filipa de Hainaut
Joana de Inglaterra (1335–1348)
 () Filipa de Hainaut
Leonel de Antuérpia
 () Filipa de Hainaut
Xoán de Gante
 () Filipa de Hainaut
Edmundo de Langley
 () Filipa de Hainaut
Blanche de la Tour Plantagenet
 () Filipa de Hainaut
Maria de Waltham
 () Filipa de Hainaut
Margarida de Inglaterra, Condessa de Pembroke
 () Filipa de Hainaut
Thomas of England
 () Filipa de Hainaut
William of Windsor
 () Filipa de Hainaut
Tomás de Woodstock
 () Filipa de Hainaut
John de Southeray
 () Alice Perrers
Jane (?)
 () Alice Perrers Editar o valor en Wikidata
PaisEduardo II de Inglaterra Editar o valor en Wikidata  e Sabela de Francia Editar o valor en Wikidata
IrmánsXoana da Torre
Eleanor de Woodstock
John de Eltham, conde de Cornualla
Adam FitzRoy Editar o valor en Wikidata
Premios

Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fontePequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron
Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron
Dictionary of National Biography Editar o valor en Wikidata
WikiTree: Plantagenet-70 Find a Grave: 1957 Editar o valor en Wikidata
Eduardo III de Inglaterra

Traxectoria

editar

Eduardo subiu ao trono con catorce anos, despois da abdicación forzada do seu pai froito dun reinado repleto de intrigas políticas.[3] Como rexentes tivo á propia Isabel de Francia e a Roger Mortimer, o seu titor, os responsábeis pola súa subida anticipada ao trono.[3] Ao contrario do seu pai, Eduardo III tiña unha personalidade forte.[3] Eduardo III mandou executar a Mortimer, amante da súa nai, e exiliou a esta de por vida no castelo de Rising, en Norfolk, acusándoos do asasinato do seu pai.[3] No mesmo ano casou con Filipa de Hainault, con quen tivo unha ampla descendencia.[3]

Eduardo III dedicou o inicio da década de 1330 a subxugar de novo a Escocia, que aproveitara a confusión na política inglesa do reinado de Eduardo II, para readquirir a independencia.[3] Resolvida esta cuestión na batalla de Halidon Hill, en 1333, Eduardo III volveuse para outro conflito que habería de marcar a Idade Media: a guerra dos Cen Anos.[3]

 
Eduardo III co Príncipe Negro.

En 1328, Carlos IV de Francia, o último dos tres fillos de Filipe IV, morría sen descendentes masculinos.[3] Como en Francia vigorava a lei sálica, a coroa pasou para Filipe de Valois, un primo afastado, que foi coroado como Filipe VI de Francia.[3] Eduardo III era sobriño do falecido Carlos IV, por vía da nai, e considerou a súa pretensión mellor que a do Conde de Valois, a pesar da lei sálica.[3] Os franceses non aceptaran esta hipótese que resultaría nunha perda de independencia e confirmaron a Filipe VI como rei.[3] Despois dalgúns conflitos diplomáticos, Eduardo III declarou abertas as hostilidades con Francia, iniciando así o que ficaría coñecido como a guerra dos Cen Anos.[3] O inicio das hostilidades foi marcado polos sucesos da batalla de Crecy (1346) e da batalla de Poitiers (1356), e pola conquista de gran parte do Norte de Francia.[3] A pesar diso, Eduardo III non fixo ningunha tentativa para ir mais lonxe e conquistar París, por exemplo. Entregado o control da fronte francesa ao fillo Eduardo, o Príncipe Negro, que habería de se mostrar un líder militar notábel, Eduardo III concentrouse na guerra con Escocia. O resultado da campaña do Príncipe Negro foi excelente: Inglaterra venceu a Francia na batalla de Poitiers e Eduardo III tivo a honra de ver ao rei Xoán II de Francia como o seu prisioneiro.[3] As condicións de rescate, detalladas no Tratado de Brétigny, garantían para o seu reino cerca dun cuarto do territorio francés.[3]

A pesar de respectarse mutuamente, Eduardo III e o seu primoxénito non se levaban ben nin tiñan a mesma visión do que debería ser a política interna. O casamento do príncipe de Gales con Xoana de Kent fora motivo dunha antipatía nunca sanda totalmente. Porén, cando Eduardo de Gales morre en 1376, Eduardo III chorou a súa morte e tornouse melancólico. Morreu no ano seguinte, sendo sucedido polo seu neto Ricardo II de Inglaterra.[3]

Cerca da morte de Eduardo III, a sucesión no trono inglés parecía asegurada para Ricardo, pero moitos xoves da prole de Eduardo crearon algún que outro problema. Por exemplo, os conflitos que estalarán entre os diversos ramos da súa descendencia darán orixe á guerra das Dúas Rosas, onde os seus netos das casas de York e Lancaster disputarán a coroa nunha sanguenta guerra civil.

Descendencia

editar

Nota: Os seus fillos ficarán coñecidos pola cidade onde naceran.

Predecesor:
Eduardo II de Inglaterra
  
Rei de Inglaterra e Señor de Irlanda
 
1327 - 1377
Sucesor:
Ricardo II de Inglaterra
  1. 1,0 1,1 "Edward III - King of England, Plantagenet Dynasty, Hundred Years’ War - Britannica". www.britannica.com (en inglés). 2023-11-10. Consultado o 2023-12-30. 
  2. "Eduardo III de Inglaterra n. 13 Nov 1312 Windsor, Inglaterra f. 21 Jun 1377 Palacio de Sheen, Surrey,Inglaterra: geneaordonez". www.geneaordonez.es. Consultado o 2023-12-30. 
  3. 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 3,15 Cartwright, Mark. "Eduardo III de Inglaterra". Enciclopedia de la Historia del Mundo (en castelán). Consultado o 2023-12-30. 
  4. Ruvigny and Raineval, Melville Amadeus Henry Douglas Heddle de La Caillemotte de Massue de Ruvigny (1905). The Plantagenet roll of the blood royal; being a complete table of all the descendants now living of Edward III, King of England. London, and Edinburgh, T.C. & E.C. Jack.