Cecilia Böhl de Faber
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2016.) |
Cecilia Böhl de Faber, nada en Morges (Cantón de Vaud, Suíza), o 24 de decembro de 1796 e finada en Sevilla o 7 de abril de 1877, foi unha escritora española. Adoitaba usar o pseudónimo de Fernán Caballero.
| Cecilia Böhl de Faber | |
|---|---|
.jpg) | |
| Nome completo | Cecilia Francisca Josefa Böhl und Lütkens y Ruiz de Larrea |
| Alcume | Fernán Caballero |
| Nacemento | 25 de decembro de 1796, 1796 e 1797 |
| Lugar de nacemento | Morges |
| Falecemento | 7 de abril de 1877 e 1877 |
| Lugar de falecemento | Sevilla |
| Nacionalidade | España |
| Relixión | Igrexa católica |
| Ocupación | escritora, folclorista e novelista |
| Pai | Juan Nicolás Böhl de Faber |
| Nai | Frasquita Larrea |
| Cónxuxe | Francisco de Paula Ruiz del Arco |
| Coñecida por | La familia de Alvareda: Novela de costumbres populares |
| Na rede | |
    | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Traxectoria Editar
Cecilia era filla do cónsul Juan Nicolás Bohl e de Frasquita Larrea, quen tamén escribira empregando o pseudónimo de "Corina". Durante os seus primeiros anos viviu en Alemaña, regresando coa súa familia no ano 1813, á idade de 17 anos. Casou o 30 de marzo de 1816, co capitán de infantería don Antonio Planelles e Bardaxí. A parella mudouse a Porto Rico xa que o seu esposo fora destinado a ese lugar, pero ese matrimonio duraría pouco por mor do falecemento de don Antonio.
Trasládase a Hamburgo, ao norte de Alemaña, onde viviu coa súa avoa. Algúns anos máis tarde mudouse novamente a El Puerto de Santa María, España, onde coñece a Francisco Ruiz de Arco, marqués de Arco Hermoso. O 26 de marzo de 1822, contrae segundas nupcias co marqués, en Sevilla. En maio de 1835 enviuvou novamente.
Pouco tempo despois coñeceu a Antonio Arrom de Ayala, con quen contraeu matrimonio en 1837. Pero Ayala estaba doente de tise e con graves problemas económicos que fan que se suicide en 1863.
Quedou así a escritora na pobreza; os duques de Montpensier e a raíña Isabel II, protéxena e bríndanlle unha vivenda no Patio de las Banderas do Alcázar de Sevilla. Pero a Revolución de 1868 obrígaa a mudarse debido a que as casas foron postas en venda.
Obra Editar
- La Familia de Alvareda (1849)
- La hija del Sol (1851)
- La flor de las ruinas
- Callar en vida y perdonar en muerte
- Cuadros de costumbres populares andaluzas. Sevilla: Española y Extranjera de José Mª Geofrin (1852)
- Lucas García (1852)
- A lo lejos del río sur (1863)
- Te gusta la toronja (1853)
- Clemencia. Madrid: Mellado (1852)
- Lágrimas. Sevilla: Española y Extranjera de José Mª Geofrin (1853)
- La estrella de Vandalia. Madrid: A. Andrés Babi (1855) — Novela autobiográfica.
- La gaviota. Madrid: Mellado (1856) — Novela realista, onde introduciu o costumismo.
- Mi abuelo Teodoro y El Secreto del Loro. Madrid:(1857) —
- Cuentos y poesías populares andaluzas. Sevilla: La Revista Mercantil (1859)
- Cuentos, oraciones, adivinanzas y refranes popular. Madrid: T. Fortanet (1877)
- Pobres y ricos (1890)
- Obras completas. Madrid: Avrial (1907)
- Cuentos de encantamiento infantiles. Contos infantiles. Madrid: Revista de Archivos (1911)
- El refranero del campo y poesías populares. Madrid: Revista de Archivos (1914)
- Cuentos, adivinanzas y refranes populares, recom,pilación (1921)
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Cecilia Böhl de Faber  |