A causa limeña, causa á limeña ou simplemente causa, é un prato típico da gastronomía do Perú, de orixes precolombinas.[1] Trátase dun entrante de puré de patacas mesturado con condimentos, millo e carne branca (pito ou peixe, quizais marisco ). Sérvese frío e cun lixeiro baño de maionesa.

Causa limeña

Historia editar

Este prato existe desde o Vicerreinado e o seu nome vén do quechua Kausay que significa "mantemento necesario" e "alimento", ou "o que alimenta",[2] como se chamaba tamén á papa. Os incas preparábano amasando pataca amarela e ají, unha especie de chile picante autóctono.

Hai outras hipóteses da orixe colonial sobre o nome que, aínda que este prato netamente de Lima xa existía desde o Vicerreinado, non tiña unha denominación específica senón que se orixinou coa chegada do liberador José de San Martín, de tal xeito que, para sufragar os gastos da campaña militar, comezou a ser vendido nas esquinas das rúas de Lima para apoiar "a causa" da independencia; é neste contexto no que o prato gañou o nome de "causa".[3] Así se volveu facer durante a Guerra do Pacífico, que enfrontou nun conflito bélico ao Perú e Bolivia contra Chile e, de novo, coa venda das racións deste prato se intentou recada-los cartos para o exército.[4]

Descrición editar

Este prato elabórase tradicionalmente sobre a base de papa amarela, limón, chile, ovo cocido e olivas negras,[5] ingredientes aos que, posteriormente, se lles engadiu a palta para o recheo e a leituga para a decoración. Esta preparación admite diversas variantes, como causa rechea de atún, de troita,[6] de pito, de mariscos ou outras variedades de carnes brancas. Sérvese cun lixeiro baño de maionesa. Ademais de papa amarela, a masa da causa pode ser elaborada con pallares verdes ou iuca amarela.[7]
Mentres que en Lima se denomina «causa» a este prato, en Trujillo emprégase para nomear a calquera prato picante,​ aínda que tamén se elabore a causa limeña nesta cidade e compita en calidade. Segundo o tradicionalista Ricardo Palma:

Chiclayo para el arroz con pato; Trujillo para la causa, y Lima para los tamales.[8]

Notas editar

  1. Fetzer (2004), p. 37
  2. Tam Fox (2010), p. 91
  3. Moreira, Marta (24-3-2017). "Todo sobre la causa limeña, el plato de la revolución nacional peruana que nos vuelve locos". valenciaplaza.com (en castelán). Consultado o 28-11-2019. 
  4. Gamonal, Geraldine (26-7-2017). "Causa con sabor a Perú". larepublica.pe (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 28-11-2019. Consultado o 28-11-2019. 
  5. Carrillo, Enrique (1905). Cartas de un turista. Lima: Imprenta La Industria. «justo es decir, sin embargo, que algunos de ellos tienen grato sabor y atractivo aspecto; y que una causa amarilla y jugosa rodeada de negras aceitunas y menudas tajadas de huevo duro y coronada por un hermoso ají rojo, es un manjar exquisito y que grita: comedme».
  6. Hinostroza (2006), p. 148
  7. Acurio (2008), p. 84
  8. Palma, Ricardo (2005). Epistolario general. Vol. VIII. (p. 223). Universidad Ricardo Palma, Editorial Universitaria. ISBN 9789972885938

Véxase tamén editar

Bibliografía editar

  • Acurio, Gastón (2008). Larousse de la gastronomía peruana: diccionario gatronómico ilustrado (en castelán). Lima: Q.W. Editores. ISBN 9789972589379. 
  • Fetzer, Erika (2004). Sabores del Perú. La cocina peruana desde los incas hasta nuestros días (en castelán). Barcelona: Viena Ediciones. ISBN 84-8330-249-7. 
  • Hinostroza, Rodolfo (2006). Primicias de cocina peruana (en castelán). León (España): Everest. ISBN 84-241-1480-9. 
  • Tam Fox, Aída (2010). Vocabulario de la cocina limeña: historia y tradición (en castelán). Lima: Casa del Libro Viejo. ISBN 9786124533662.