Catedral de Mondoñedo
Este artigo contén varias ligazóns externas e/ou bibliografía ao fin da páxina, mais poucas ou ningunha referencia no corpo do texto. Por favor, mellora o artigo introducindo notas ao pé, citando as fontes. Podes ver exemplos de como se fai nestes artigos. |
A catedral de Mondoñedo é un templo católico da vila de Mondoñedo, unha das sés episcopais da diocese de Mondoñedo-Ferrol xunto coa Concatedral de Ferrol. Foi declarada Monumento Nacional en 1902 e nomeada basílica por Xoán XXIII cunha bula datada o 9 de marzo de 1959.
| Catedral de Mondoñedo | |
|---|---|
 Fachada da catedral. | |
| Datos xerais | |
| País | Galicia  |
| Tipo | Catedral |
| Localización | Mondoñedo, Lugo |
| Coordenadas | 43°25′41″N 7°21′46″O / 43.4281, -7.36278Coordenadas: 43°25′41″N 7°21′46″O / 43.4281, -7.36278 |
| Culto | |
| Culto | Igrexa católica |
| Diocese | Mondoñedo-Ferrol |
| Arquitectura | |
| Construción | 1225 [1] (Antigo Reino de Galiza  ) |
| Identificador | RI-51-0000080 |
  Catedral de Mondoñedo Localización da Catedral de Mondoñedo. | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
- Non confundir coa Basílica de San Martiño de Mondoñedo.
HistoriaEditar
A mediados do século IX un conxunto de monxes asentouse xunto ao Cantábrico. Afonso III deu o seu beneplácito ao asentamento configurando en certa forma a nova diocese. No 866, o bispado de Lugo cedeu terreos ao norte do seu bispado, próximo ao Mar Cantábrico, dando orixe á diocese mindoniense e creándose o mosteiro de San Martiño de Mondoñedo en Foz como sede da mesma.
Debido á súa proximidade ao mar e o perigo de incursións dos pobos de norte (normandos e viquingos), os bispos pensaron na necesidade de trasladarse a terras do interior. Os bispos da sede mindoniense conseguiron por parte do Papa e a raíña Urraca trasladar a sede da diocese á actual Mondoñedo (nomeada en honor á anterior) ao redor 1112. Entón decidiron a necesidade do inicio da construción da actual catedral.
CaracterísticasEditar
O actual templo, de estilo románico comezouse a construír en 1219 e en 1246 estaría avanzada a obra, aínda que se concluíu durante os séculos XIII e XIV. Estivo aberta ao culto desde 1225 e foi consagrada no 1248. A catedral na súa estrutura inicial tiña tres ábsidas; a maior e dúas menores.
Como outras catedrais do momento como a de Lleida, Tarragona, Tudela ou Sigüenza foron construídas seguindo no estrutural ao modelo francés do Languedoc. Trátase dun edificio cun estilo de transición entre o románico e o gótico do que non chega a adoptar gran parte dos seus avances e no que a robustez do románico prima sobre o naquel momento imperante estilo gótico.
A catedral actual é un edificio de tres naves, con bóveda de crucería nervadas, baixas e moi abertas, sobre arcos apuntados, cun cruceiro destacado.
No século XVI derrubáronse as dúas capelas absidiais laterais para construír un deambulatorio rectangular. No século XVIII aumentáronselle os brazos do cruceiro.
A fachada do templo componse de tres grandes oxivas que se corresponden coas tres naves.A fachada occidental posúe un rosetón do século XIV de 5 metros de diámetro con vidreiras policromadas. Está flanqueada por dúas impoñentes torres e posúe de importantes escudos.
No interior atópase o museo de arte sacra, que é un dos máis importantes de Galicia e atópase situado nas naves laterais do templo.
O seu retablo maior posúe dous corpos,o primeiro corpo está dedicado á Asunción da Virxe e o segundo ao misterio da Santísima Trindade. Este retablo foi decorado por Fernando de Terán.
Durante a idade media construíuse un coro de pedra que foi substituído a principios do século XVI por un de madeira. Neste século tamén se construíu o deambulatorio e a finais do mesmo a sancristía.
O claustro é do século XVII, en estilo renacentista, posúe planta cadrada e está rodeado de arcos de medio punto con columnas dóricas. Foi reconstruído por Diego Ibáñez Pacheco. Foi realizado entre 1636 e 1640 substituíndo ao antigo claustro medieval.
No século XVIII remodelouse a fachada e engadíronse as torres que a barroquizaron, por orde do bispo Xoán Muñoz.
EstilosEditar
A catedral posúe varios estilos debido ás sucesivas ampliacións e reformas ao longo do tempo. Foi construída sobre bases románicas, aínda que sufriu ampliacións barrocas.
Na porta principal e a ábsida maior pódense ver as súas orixes románicas.
Doutra banda tanto o cruceiro e a sancristía son de estilo gótico, así como o rosetón de cinco metros de diámetro da fachada occidental.
As pinturas da nave central situadas baixo os órganos tamén se enmarcan no estilo gótico. Entre estas pinturas cabe destacar a pertencente á escena da Degolación dos Inocentes. A cantería do coro tallada en madeira de nogueira pertence igualmente a este estilo.
O claustro reformado a principios do século XVII é de estilo clásico, consta dun só andar con arcos de medio punto e columnas dóricas. No centro existe un cruceiro gótico, que probablemente pertencía ao primitivo claustro.
O retablo maior actual, obra de Fernando de Terán é rococó con columnas neoclásicas.
MuseoEditar
Inaugurado en 1969, está dividido en cinco salas.
Véxase taménEditar
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Catedral de Mondoñedo  |
BibliografíaEditar
- Basilio Cegarra (1992). Guía da arte de Galicia. Vigo: Galaxia. ISBN 9788471548474.