Castelán costeiro peruano

variedade do castelán falado na costa do Perú

O castelán costeiro peruano é unha variedade da lingua castelá falada na rexión litoral do Perú, dende o departamento de Piura até a localidade de Chala. A cidade de Lima foi entre 1535 e 1739 a cidade máis importante do Vicerreinado do Perú, e a súa fala converteuse nunha das máis prestixiosas da rexión.[1][2][3] Isto debeuse á súa importancia política e cultural, prestixio obtido pola existencia da Universidade Nacional Maior de San Marcos, a primeira universidade fundada no continente,[4] e ao feito de que contou con maior proporción de españois de orixe castizo que a maioría de cidades do continente americano, sendo a cidade con máis títulos nobiliarios casteláns fóra da metrópole.[5]

Castelán costeiro peruano
Outros nomes:Español costeiro peruano
Falado en: Costa do Perú
Total de falantes:
Familia: Indoeuropea
 Itálica
  Románica
   Occidental
    Galoibérica
     Iberorrománica
      Ibero-occidental
       Castelán
        Castelán costeiro peruano
Escrita: Alfabeto latino
Regulado por: Academia Peruana da Lingua
Códigos de lingua
ISO 639-1: es
ISO 639-2: spa
ISO 639-3: spa
SIL: SPN
Mapa
Status

Notas editar

  1. Menéndez Pidal, Ramón (1964). "Sevilla frente a Madrid. Algunas precisiones sobre el español de América". Miscelánea Homenaje a André Martinet III. La Laguna: Universidad de La Laguna. pp. 99–165. 
  2. Lapesa, Rafael (1981) Historia de la lengua española, Editorial Gredos, c.130 p. 577
  3. Mackenzie, Ian (2001). A Linguistic Introduction to Spanish. University Of Newcastle upon Tyne: LINCOM Studies In Romance Linguistics. p. 135
  4. Sánchez Méndez, Juan. "”Hablar Indiano” Durante los Siglos de Oro" (PDF). Université de Neuchâtel p.548-552. Consultado o 23 de maio de 2011. “…Lo decisivo para la caracterización lingüística de la modalidad resultante fue que allí se desarrollara la vida urbana y aparecieran después colegios y universidades, que se convirtiese en una ciudad con sede virreinal o con sede de una audiencia, que hubiese conventos y monasterios donde se enseñasen las primeras letras a criollos, que hubiera inquietud intelectual o literaria, que apareciese la imprenta o no y que el tráfico de libros e ideas fuera importante. Los casos de Lima y México, sedes de cortes virreinales con impulso cultural, intelectual y económico, como ciudades donde se hablaba un castellano considerado modélico por algunos testigos contemporáneos, son un ejemplo de esto”
  5. Rizo Patrón, Paul (1990). "”La nobleza de Lima en tiempos de los Borbones" (PDF). Bull. Inst. fr. Études andines,19, No 1 pp.129-163. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 07 de abril de 2014. Consultado o 25 de maio de 2011. “ El Virreinato del Perú tuvo un mayor volumen de títulos nobiliarios que el tenido por cualquier otro virreinato de la América hispana. Principalmente concentrados en Lima, sus poseedores tuvieron más peso y representatividad dentro de la población general de esta capital, en relación a otras regiones del imperio español”

Véxase tamén editar

Outros artigos editar

Bibliografía editar

  • Canfield, Delos Lincoln (1960). Lima Castilian: The Pronunciation of Spanish in the City of the Kings. Romance Notes 2. pp. 1–4. 
  • Canfield, Delos Lincoln (1981). Spanish pronunciation in the Americas. Chicago: University of Chicago Press. 
  • Caravedo, Rocío (1977). Norma Culta de la ciudad de Lima. Lima: PUC, Instituto Riva-Agüero, Cuadernos de Trabajo, 1. 
  • Caravedo, Rocío (1983). Estudios sobre el español de Lima, I. Variación contextual de la sibilante. Lima: Fondo Editorial PUC. 
  • Caravedo, Rocío (1990). Sociolingüística del español de Lima. Lima: Pontificia Universidade Católica do Perú. 
  • Caravedo, Rocío (1993). El habla de Lima y los patrones normativos del español. Lima: Academia de Ciencias y Tecnología. 
  • Escobar, Alberto (1978). Variaciones sociolingüísticas del castellano en el Perú. Lima: Instituto de Estudios Peruanos. 
  • Granda, Germán de (2001). Estudios de linguistica andina. Lima: Pontificia Universidade Católica do Perú. 
  • Lipski, John M. (1994). El español de América. Madrid: Cátedra. 
  • Lope Blanch, Juan M. (1993). Ensayos sobre el español de América. México: Universidad Nacional Autónoma de México. 
  • Mackenzie, Ian (2001). A Linguistic Introduction to Spanish. Newcastle upon Tyne: University of Newcastle upon Tyne, LINCOM Studies in Romance Linguistics 35. 
  • Malmberg, Bertil (1970). La América hispanohablante: Unidad y diferenciación del castellano. Madrid: Istmo. 
  • Rivarola, José Luis (1990). La Formación Lingüística de Hispanoamérica. Lima: Pontificia Universidade Católica do Perú.