Casa Yáñez

A Casa Yáñez é un pequeno edificio senlleiro de estilo historicista obra do arquitecto Michel Pacewicz, que data de 1900 e que se atopa na praza de Compostela (Alameda), no centro da cidade de Vigo.

Casa Yáñez
Edificio
Nome inicial	Casa para Paulino Yáñez
Estilo	Historicismo, neogótico
Localización	Praza de Compostela con rúa Velázquez Moreno, Vigo
Coordenadas	42°14′21″N 8°43′19″O
Construción
Construción	1899
Remate	1900
Dimensións
Plantas	5 (4 + faio)
Equipo
Arquitecto(s)	Michel Pacewicz
Enxeñeiro estrutural	Manuel Pérez Conde
Contratista	Dimas Vallcorba
Promotor	Xosé García Barbón
[ editar datos en Wikidata ]

Historia

A Exposición Universal de París serviu para que Michel Pacewicz, a través da súa amizade con Benito Sanjurjo, tomara contacto coa alta burguesía viguesa como Manuel Bárcena, Rosendo Silva, Francisco e Paulino Yáñez etc. Todos quedaron tan impresionado pola beleza da súa obra que encargaron ao arquitecto francés a redacción de catro proxectos. Estes proxectos foron elaborados na súa residencia francesa de Chatou e tróuxoos consigo ao chegar a Vigo. Un deles era a Casa para Paulino Yáñez o Casa Yáñez.

Por mor de que en Vigo non era recoñecida a súa sinatura para proxectos de arquitectura utilizou a sinatura doutros profesionais como Jenaro de la Fuente Domínguez ou o mestre de obras Dimas Vallcorba. Este último foi o encargado de asinar, en xaneiro de 1900, o proxecto para a Casa para Paulino Yáñez.

Paulino Yáñez, destacado importador de madeiras radicado en Vigo, coñeceu a Pacewicz da man de Benito Sanjurjo, daquela residente en París, cando, xunto con outros potentados vigueses, asistiron á Exposición Universal de 1889.

En 1897, Michel Pacewicz viaxa a Vigo cos seus planos e deseños, pero debido a que a súa nacionalidade francesa o incapacita para asinar proxectos, debe recorrer á sinatura doutros para sacar adiante as súas propias obras. Desta maneira, o proxecto da casa Yáñez foi asinado polo mestre de obras Dimas Vallcorba, en 1900. Pacewicz acabará instalándose en Vigo definitivamente en 1904, onde residirá ata a súa morte en 1921, deixando unha fonda pegada na arquitectura burguesa da cidade, que se impregna do seu eclecticismo elegante e grandioso, influíndo de xeito notable na obra de arquitectos rivais, coma o mesmo Jenaro de la Fuente Domínguez.

Descrición e estilo

O edificio, feito en cantaría moi coidada de granito galego, é de estilo historicista semellando os pazos góticos urbanos do século XV. Salienta a galería de madeira do seu chafrán de estilo neogótico onde se combinar elementos neogóticos como arquiños oxivais lobulados, trazarías caladas nos peitorís, pináculos e remates apuntados. Conta tamén con orlas ou bordos verticais de cerámica esmaltada en tons dourados; a galería ten coma bico un gran gablete a xeito de cortina.

Chafrán da espectacular galería de madeira no chafrán.

Ten dúas fachadas (a que dá á praza de Compostela e a que dá a rúa Velázquez Moreno) e conta con planta baixa, tres andares e un faiado. As superficies son lisas feitas con perpiaño de granito apomazado (tratamento da pedra co que se conseguen superficies chas, lisas, mais non brillantes coma na puidura). A fachada da Alameda organízase arredor dun torreón ameado lixeiramente descentrado como eixo organizador dos vans, e ten unha trazaría de pedra calada nos dous balcóns do primeiro e segundo andar, nos peitorís dos vans e da cornixa voada; tamén na cristaría da cornixa, que se apoia sobre unha arcaría cega de arquiños oxivais. Todo isto dá ao conxunto lixeireza. A fachada á rúa Velázquez Moreno ten un corpo semicentrado con miradoiros saíntes nos dous primeiros andares e conta con trazaría gótica nos vans. O corpo central remata sen cornixa. Esta fachada ten tamén unha xanela en forma de rombo.

A porta de acceso do chafrán (hoxe unha administración de lotaría) é de estilo ecléctico, cun arco en mitra rematado nunha flor de lis; do lintel parten os canzorros ou ménsulas que aturan a galería, porén, a porta que dá á Alameda é de estilo neogótico. Outros enfeites que marcan o estilo pseudomedieval son o arco conopial da porta, os cordóns que enmarcan as fiestras, e algúns motivos heráldicos en relevo afundido nos linteis.

Véxase tamén

Bibliografía

• Garrido Rodríguez, Jaime: Vigo. La ciudad que se perdió, arquitectura desaparecida, arquitectura no realizada, Deputación de Pontevedra, 1991, ISBN 84-86845-66-1.
• Garrido Rodríguez, Jaime: Arquitectura da pedra en Vigo. Arquitectura de la piedra en Vigo (bilingüe), Construcións Conde, 2000, ISBN 84-605-9897-7.

Ligazóns externas

• Casa Yáñez na páxina web colaborativa Patrimonio Galego.
• Arquitecturavigo.blogspot.com.es