Caporos
Os caporos[1] (en latín: Capori) eran un pobo galaico da Gallaecia, pertencente ao Convento xurídico lucense.
Fontes editar
Os caporos son citados por Plinio o Vello, e por Tolomeo. Os caporos persistían no século VI, de facer caso dalgunhas edicións do Parochiale suevorum, no que son citados como unha das parroquias pertencentes á sede de Iria Flavia.
Redución xeográfica editar
As citas de Plinio, que os coloca nunha lista entre os supertamarcos e os praestamarcos[2] fai supor que estaban situados na fachada atlántica de Galicia, indicando ademais que Iria Flavia pertencía ao seu territorio. Pola súa parte, Mela tamén os sitúa en Lucus Augusti, o que permite supor que se situaban territorialmente, nunha banda de terra que ía desde a desembocadura do río Ulla, onde persiste aínda Iria, e seguía a conca do Ulla até a cidade de Lugo (Lucus).[3] Porén, o feito de que tanto o Forum Coporum como o Divisio Teodomiri (ou parroquial suevo) corroboren o relato de Plinio e contradigan a Mela, tende a localizar aos Caporos nun territorio que vai desde a desembocadura do Ulla ata a actual Compostela desbotando a inclusión da cidade de Lugo.[4]
Notas editar
- ↑ Definición de caporos no Dicionario de Galego de Ir Indo e a Xunta de Galicia.
- ↑ López Cuevillas, Florentino (1953). La civilización céltica en Galicia. Porto. p. 53. Consultado o 11 de xuño de 2020.
- ↑ Flórez, Enrique (2004). La provincia antigua de Galicia y su metrópoli, la Iglesia de Braga. p. 58.
- ↑ Alberro, Manuel (1999). "Los pueblos celtas del Noroeste de la Península Ibérica" (PDF). Anuario Britantino 22: 62.