Caluromiinos

Artigos principais: Didelfimorfos e Didélfidos.

A dos caluromiinos (Caluromyinae) é unha subfamilia de mamíferos marsupiais didelfimorfos da familia dos didélfidos, que inclúe catro xéneros, aínda que só tres deles teñen especies vivas, un total de cinco, coñecidas na bibliografía como sarigüeias laúdas.

Unha das características que identifican aos machos das especies desta subfamilia é que teñen dous bulbos uretrais, a diferenza dos da outra suffamilia, a dos didelfinos, que teñen tres.

Desde o punto de vista taxonómico cómpre dicir que, noutro tempo, os xéneros Caluromys e Caluromysiops incluíanse nunha familia independente da dos didélfidos, a dos caluromíidos (Caluromyidae). Por outra parte, Glironia, o terceiro xénero con especies vivas na actualidade formaba por si só a familia dos glironíidos (Glironiidae).

Taxonomía

Descrición

A subfamilia foi descrita en 1977 polo zoólogo estadounidense John A. W. Kirsch, en Aust. J. Zool., Suppl. ser., 52: 111.

Etimoloxía

O nome científico Caluromyinae formouse, como é norma, sobre a base do nome do xénero tipo, neste caso Caluromys, coa adición da desinencia -inae, propia dos nomes das subfamilias de animais.

Pola súa parte, Caluromys, resulta da unión dos elementos do latín científico cal-, derivado do grego antigo καλός kalós, 'fermoso'; -uro, procedente do grego antigo οὐρά ourá, 'cola', e -mys, tirado do grego antigo μῦς mỹs, 'rato'. Literalmente: 'os de cola fermosa'.

Clasificación

Segundo a clasificación da subfamilia ofrecida polo MSW, a subfamilia comprende os xéneros, subxéneros e especies seguintes:

Nota: para outras clasificacións, véxanse os artigos Didelfimorfos e Didélfidos.

Táboa taxonómica: Orde Didelphimorphia - Familia Didelphidae - Subfamilia Caluromyinae

Xénero	Subxénero	Especie	Autor	Nome vernáculo	Estado conservación UICN
Caluromys	Caluromys	philander	(Linnaeus, 1758)	Sarigüeia laúda de cola espida ou parda	Pouco preocupante (LC)
	Mallodelphys	derbianus	(Waterhouse, 1841)	Sarigüeia laúda centroamericana	Vulnerable (VU)
		lanatus	(Olfers, 1818)	Sarigüeia laúda occidental	Pouco preocupante (LC)
Caluromysiops		irrupta	Sanborn, 1951	Sarigüeia laúda de ombros negros ou inca	Vulnerable (VU)
Glironia		venusta	Thomas, 1912	Sarigüeia de cola de pincel ou glironia gris	Vulnerable (VU)
Pachybiotherium (†)		acclinum	Ameghino, 1902

Véxase tamén

Bibliografía

• Gould, Edwin; McKay, George & Kirshner, David (1988): Encyclopedia of mammals. San Diego, CA, USA: Academic Press. ISBN 978-0-1229-3670-1.
• Grzimek, B.; Schlager, N. e Olendorf, D. (2003): Grzimek's Animal Life Encyclopedia. Detroit: Thomson Gale.
• Kemp, T. S. (2005): The Origin & Evolution of Mammals. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-850761-5.
• Kowalski, Kazimierz (1981): Mamíferos. Manual de teriología. Madrid: H. Blume Ediciones. ISBN 84-7214-229-9.
• McKenna, M. C. e Bell, S. K. (1997): Classification of Mammals Above the Species Level. Nova York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-11013-8.
• Wilson, D. E. & Reeder, D. M., eds. (2005): Mammal Species of the World - A Taxonomic and Geographic Reference. Third edition. Baltimore, Maryland, USA: The Johns Hopkins University Press, 2 vols. ISBN 978-0-8018-8221-4.

Outros artigos

• Marsupiais
• Ameridelfos
• Didelfimorfos
• Didélfidos

Ligazóns externas

• Subfamily Caluromyinae Kirsch and Reig 1977 Arquivado 17 de marzo de 2016 en Wayback Machine. en Fossilworks.
• Caluromyinae Kirsch, 1977 no ITIS.
• Caluromyinae na EOL.
• Subfamily Caluromyinae Kirsch & Reig, in Kirsch, 1977 Arquivado 25 de marzo de 2016 en Wayback Machine. en The Taxonomicon.