CD1
molécula CD1a
| |
| Identificadores | |
| Símbolo | ? |
| Símbolos alt. | CD1 |
| Entrez | 909 |
| HUGO | 1634 |
| OMIM | |
| RefSeq | NM_001763 |
| UniProt | P06126 |
| Outros datos | |
| Locus | Cr. 1 q22-q23 |
molécula CD1b
| |
| Identificadores | |
| Símbolo | ? |
| Símbolos alt. | CD1 |
| Entrez | 910 |
| HUGO | 1635 |
| OMIM | |
| RefSeq | NM_001764 |
| UniProt | P29016 |
| Outros datos | |
| Locus | Cr. 1 q22-q23 |
molécula CD1c
| |
| Identificadores | |
| Símbolo | ? |
| Símbolos alt. | CD1 |
| Entrez | 911 |
| HUGO | 1636 |
| OMIM | |
| RefSeq | NM_001765 |
| UniProt | P29017 |
| Outros datos | |
| Locus | Cr. 1 q22-q23 |
molécula CD1d
| |
| Identificadores | |
| Símbolo | ? |
| Entrez | 912 |
| HUGO | 1637 |
| OMIM | |
| RefSeq | NM_001766 |
| UniProt | P15813 |
| Outros datos | |
| Locus | Cr. 1 q22-q23 |
molécula CD1e
| |
| Identificadores | |
| Símbolo | ? |
| Entrez | 913 |
| HUGO | 1638 |
| OMIM | |
| RefSeq | NM_030893 |
| UniProt | P15812 |
| Outros datos | |
| Locus | Cr. 1 q22-q23 |
o CD1 (cluster de diferenciación 1) é unha familia de glicoproteínas expresada na superficie de varias células presentadoras de antíxenos humanas. Están relacionadas coas moléculas do MHC de clase I, e están implicadas na presentación de antíxenos lipídicos ás células T. Porén, a súa función exacta non se coñece.[1] Nos humanos, as moléculas CD1 están codificadas no cromosoma 1.
Tipos editar
As glicoproteínas CD1 poden clasificarse en dous grupos que difiren na súa ancoraxe lipídica.[2]
CD1a, CD1b e CD1c (moléculas CD1 grupo 1) exprésanse en células especializadas na presentación de antíxenos.[3]
CD1d (CD1 grupo 2) exprésase nunha ampla variedade de células.
CD1e é unha forma intermedia, que se expresa intracelularmente, e o seu papel non está claro actualmente.[4]
En humanos editar
Grupo 1 editar
As moléculas CD1 grupo 1 fan a presentación de antíxenos lipídicos alleos, e especificamente de varios compoñentes da parede celular micobacteriana, a células T específicas de CD1. Comprenden:
Grupo 2 editar
Os antíxenos naturais CD1 grupo 2 non están ben caracterizados, pero un glicolípido sintético chamado alfa-galactosilceramida, que foi orixinalmente illado a partir dun composto atopado nunha esponxa mariña, ten unha forte actividade biolóxica.
As moléculas do CD1 grupo 2 activan un grupo de células T, coñecidas como células T asasinas naturais (NKT) debido á súa expresión de marcadores da superficie de NK como CD161. As células NKT actívanse por antíxenos presentados por CD1d, e producen rapidamente citocinas Th1 e Th2, representadas tipicamente pola produción de interferón-gamma e IL-4.
O ligando do grupo 2 (CD1d) alfa-galactosilceramida está actualmente en ensaios clínicos en fase I para o tratamento de cancros non hematolóxicos avanzados.
Importancia diagnóstica editar
Os antíxenos CD1 exprésanse non timocitos corticais, pero non en células T maduras. Isto a miúdo tamén ocorre nas células de neoplasmas derivadas desas poboacións, de modo que a presenza de antíxenos CD1 pode utilizarse en inmunohistoquímica de diagnóstico para identificar algúns timomas e cancros derivados de precursores de células T. En particular, o CD1a é un marcador específico para as células de Langerhans, polo que pode tamén usarse na diagnose da histiocitose de células de Langerhans. Outras condicións que poden presentar positividade para o CD1 son a leucemia mieloide e algúns linfomas de células B.[6]
En vacas e ratos editar
Os ratos carecen de moléculas CD1 grupo 1, e no seu lugar teñen dúas copias de CD1d. Así, os ratos véñense usando intensamente para caracterizar a función do CD1d e as células NKT dependente de CD1d nunha variedade de modelos de enfermidades.
Viuse recentemente que as vacas carecen de moléculas CD1 grupo 2, e teñen un conxunto ampliado de moléculas CD1 grupo 1.[7] Debido a isto e ao feito de que as vacas son un hóspede natural de Mycobacterium bovis, que tamén é un patóxeno humano, espérase que estudando as vacas se teña unha idea de como funciona o sistema de presentación de antíxenos CD1 grupo 1.
Notas editar
- ↑ Porcelli S, Brenner MB, Greenstein JL, Balk SP, Terhorst C, Bleicher PA (1989). "Recognition of cluster of differentiation 1 antigens by human CD4-CD8-cytolytic T lymphocytes". Nature 341 (6241): 447–50. PMID 2477705. doi:10.1038/341447a0.
- ↑ Zajonc DM, Wilson IA (2007). "Architecture of CD1 proteins". Curr. Top. Microbiol. Immunol. 314: 27–50. PMID 17593656. doi:10.1007/978-3-540-69511-0_2.
- ↑ Sköld M, Behar SM (2005). "The role of group 1 and group 2 CD1-restricted T cells in microbial immunity". Microbes Infect. 7 (3): 544–51. PMID 15777730. doi:10.1016/j.micinf.2004.12.012.
- ↑ Angenieux C, Salamero J, Fricker D, Cazenave JP, Goud B, Hanau D, de La Salle H (2000). "Characterization of CD1e, a third type of CD1 molecule expressed in dendritic cells". J. Biol. Chem. 275 (48): 37757–64. PMID 10948205. doi:10.1074/jbc.M007082200.
- ↑ Leonardo Fainboim; M. C. Salamone (Reviewed by Cesar Milstein). "CD1a (part of CD1 Family)". PROW:Protein Reviews on the Web. Arquivado dende o orixinal o 29 de setembro de 2006. Consultado o August 16, 2005.
- ↑ Kumarasen C, Anthony S-Y L (2003). Manual of diagnostic antibodies for immunohistology. London: Greenwich Medical Media. pp. 59–60. ISBN 1-84110-100-1.
- ↑ Van Rhijn I, Koets AP, Im JS, Piebes D, Reddington F, Besra GS, Porcelli SA, van Eden W, Rutten VP (2006). "The bovine CD1 family contains group 1 CD1 proteins, but no functional CD1d". J. Immunol. 176 (8): 4888–93. PMID 16585584.
Véxase tamén editar
Ligazóns externas editar
- MeshName - CD1+Antigen [1]
- Mapa de antíxenos CD de rato
- Mapa de antíxenos CD humanos