Ganso sangano
| Ganso sangano | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||||||
 Pouco preocupante[1] | |||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||
| 'Branta leucopsis' (Bechstein, 1803) | |||||||||||||||||||
O ganso sangano, ganso de face branca ou ganso de cara branca[2](Branta leucopsis) é unha das especies de gansos do xénero Branta, diferenciadas dos gansos do xénero Anser pola plumaxe maioritariamente negra.
Descrición
editarO ganso sangano é un ganso de tamaño medio, de entre 58 e 69 cm de lonxitude e cun peso de entre 1,5 e 2 quilos. Ten a cabeza, o pescozo e a parte superior do peito negros. A cara é branca, o mesmo cá barriga. As ás e o lombo son de cor gris prateada, con barras brancas e negras. Cando voan amosan a parte inferior das ás de cor gris prata e unha mancha branca en forma de V na base da cola. O peteiro é negro.
Distribución
editarÉ unha ave da zona paleártica. Diferéncianse tres poboacións segundo as respectivas áreas de cría:
- As poboacións que se reproducen no leste de Groenlandia e pasan o inverno nas illas Hébridas e o oeste de Escocia e Irlanda.
- As aves (uns 24.000 exemplares) que fan os niños en Spitzbergen e pasan o inverno na fronteira anglo-escocesa.
- As que crían en colonias nas terras rusas de Nova Zembla, Kolgujev e a península de Kanin e pasan o inverno nos Países Baixos. Desta poboación derívanse os individuos que a partir dos anos 1970 comezaron a criar nas illas de Gotland e Öland no mar Báltico, en Estonia, Finlandia, Dinamarca, e Suecia, e, dende os anos 1990 en Schleswig-Holstein, Baixa Saxonia e os Países Baixos
Algunhas aves fuxidas de zoos crían tamén noutros países do norte de Europa, e algúns exemplares aparecen esporadicamente en Norteamérica.
Comportamento
editarSon aves migratorias que deixan as zonas árticas no inverno para desprazarse cara ó sur. As súas rutas migratorias non están fixadas xeneticamente, senón que se comunican entre os individuos de cada unha das poboacións. Fora da época de cortexo e de cría, viven en grandes bandos. Forman parellas moi estables, aínda que en caso de morte dun dos membros o sobrevivente procura outro. A época reprodutora comeza a finais de maio ou primeiros de xuño. Poñen de 4 a 6 ovos. Os polos rompen a casca despois de 24 ou 25 días de incubación. En xeral, crían en colonias en acantilados que só poden ser alcanzados voando. Isto, que permite a protección perante os depredadores, supón unha dificultade para as crías, que para buscar alimento teñen que deixarse caer da área do niño, o que, malia o seu pouco peso e as súas plumas, provoca unha alta mortalidade.
A miúdo os seus bandos mestúranse cos doutras especies de gansos. Cando voan emiten unha especie de "gek gek gek". A voz dos grandes bandos recorda de lonxe o ladrar dos cans.
Alimentación
editarViven sobre todo de herbas curtas, especialmente as que medran en áreas salobres.
Status
editarNos anos 1950 estiveron ameazados, pero dende entón as súas poboacións recuperáronse, e arestora calcúlanse nuns 440.000 individuos. É unha das especies incluída no Acordo para a conservación das aves acuáticas migratorias de África e Eurasia (AEWA).
Mitoloxía
editar
Antes do coñecemento preciso da migración das aves e do proceso de cría dos gansos, no alto de acantilados, onde a xente non vía os seus niños, pensábase que os gansos de cara branca se desenvolvían a partir de crustáceos pedunculados como o percebe da madeira.
De aí proceden os nomes ingleses de goose barnacle e barnacle goose (ganso percebe), e o nome científico Lepas anatifera (do latín anas, "anátido, pato", e o elemento -fera, "a que leva", derivada do verbo ferre, levar).
A confusión estaba causada polas (supostas) similitudes en cor e forma, e como, con frecuencia, os percebes se atopaban fixos á madeira flotante, asumíase que esta madeira procedía de supostas árbores que caían á auga.
O monxe galés Giraldus Cambrensis realizou esta afirmación na súa Topographia Hiberniae.[3]
Notas
editar- ↑ BirdLife International (2012). "Branta leucopsis". Lista Vermella de especies ameazadas. Versión 2013.2 (en inglés). Unión Internacional para a Conservación da Natureza. Consultado o 26 de novembro de 2013.
- ↑ "Barnacla cariblanca". www.birdwatchinginspain.com. Consultado o 2022-04-14.
- ↑ Beatrice White (1945): "Whale-hunting, the barnacle goose, and the date of the Ancrene Riwle". Three notes on Old and Middle English. The Modern Language Review 40 (3) pp. 205–207 Ver en liña
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Ganso sangano  |
Bibliografía
editar- Black, Jeff, Jouke Prop & Kjell Larsson (2007): Wild Goose dilemma. - Branta press, Groningen.
- Bergmann, Hans-Heiner, Helmut Kruckenberg & Volkhard Wille (2006): Wilde Gänse - Reisende zwischen Wildnis und Weideland, G. Braun Verlag, Karlsruhe
- Madsen, J., G. Cracknell & Tony Fox (1999): Goose Populations of the Western Palearctic, Wetlands International, Wageningen.
- Erich Rutschke: Wildgänse, Lebensweise - Schutz - Nutzung, Berlin: Parey, 1997
Ligazóns externas
editar- Vídeos sobre o Ganso sangano en Internet Bird Collection