Bieito Fernández Álvarez
Bieito Fernández Álvarez, nado en Silvares (Grou, Lobios) en 1909 e finado en Lugo en xaneiro de 1999, foi un xornalista e político galego.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1909  Silvares, España |
| Morte | xaneiro de 1999 (89/90 anos) Lugo, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista , político |
| Lingua | Lingua castelá |
Traxectoria editar
Estudou nos Escolapios de Celanova e despois na Academia Villar de Ourense, onde tivo a Bóveda como profesor. Foi empregado de varias ferreterías. Emigrou a Buenos Aires en 1926 onde foi membro fundador da Sociedade Nazonalista Pondal da que formou parte de varias directivas e foi presidente entre abril de 1934 e 1935. Colaborou no voceiro da sociedade A Fouce co nome da casa Bieito Fernández do Palleiro ou co pseudónimo Heraldo, con artigos sobre o problema agrario, a lingua galega, a necesidade dunha arte galega e a independencia de Galicia. Retornou a Grou en 1935 e formou parte da Federación de Mocidades Galeguistas. O golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 sorprendeuno en Grou. Foi o autor do panfleto "Ao povo de Grou", editado na Imprenta Ferreiro de Celanova para conmemorar o Día de Galiza de 1936. Nesta folla de exaltación patriótica recomendaba aos mozos estudar as nosas cantigas e bailes populares, consumir produtos galegos e "pensar e escribir, sempre, en idioma galego". Estivo agochado e finalmente procurou refuxio nas terras de Castro Laboreiro o 31 de marzo de 1937 para evitar ser executado. Retornou a Galiza o 8 de abril e foi mobilizado. Estivo vinte meses na fronte de combate, maiormente en Teruel. Volveu a Ourense rematada a guerra e aprobou unhas oposicións a garda bosques, trasladouse a Viveiro.
En xullo de 1943 participou na Asemblea do Partido Galeguista de Coruxo, onde se sentaron as bases para a reorganización do Partido Galeguista no interior. Con Xosé Velo, Remixio González Gándara e outros artellou o Comité Arredista Revolucionario Galego, de vida efémera polas dificultades que impoñía a clandestinidade que se deu a coñecer a través dun manifesto publicado en Patria Galega en abril de 1947, asinado por Bieito Fernández co pseudónimo de B. Silvar.
A finais dos anos sesenta foi un dos fundadores da Agrupación Cultural Auriense de Ourense.
Recoñecementos editar
- O Clube Alexandre Bóveda homenaxeouno o 14 de abril de 1996, sendo nomeado Socio de Honra do Clube.
- Homenaxe en Grou o 20 de xuño de 1999, na que se descubriu un monólito e placa.
Véxase tamén editar
Bibliografía editar
- Ferro Ruibal, Xesús (2008). "Refraneiro de Grou (Lobios) recollido por Bieito Fernandes do Palheiro" (PDF). Cadernos de Fraseoloxía Galega (10): 241–253.
- Fernández, Bieito (2008). "Diario e biografía dun fuxido galego" (PDF). Arraianos (3): 26–28. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 10 de decembro de 2017. Consultado o 22 de xullo de 2018.